Η «παρεξήγηση» με το ΔΝΤ και το Day After Tomorrow

Του Αλέξανδρου Δρίβα

Η κυβέρνηση πέταξε λευκή πετσέτα! Μια κυβέρνηση, οφείλει να την κρίνει κανείς από τον τρόπο που λαμβάνει αποφάσεις και μετά τις υλοποιεί.  Πράγματι, κανένα άλλο κριτήριο δεν μπορεί να γίνει μονάδα μέτρησης για την επιτυχία ή την αποτυχία μιας κυβέρνησης. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση, με πλήρη ευθύνη κάθε λέξης, είναι το λιγότερο ερασιτεχνική, το περισσότερο, πάσχουσα από εξουσιολαγνεία που υπαγορεύεται από τον σκληρό πυρήνα της ιδεολογίας την οποία εφαρμόζει –μόνο βέβαια- εκεί που μπορεί. Ας δούμε τα μοιραία λάθη μιας κυβέρνησης που έχει φανερά ένα προσωπικό που πρέπει να δεχθεί κριτική είτε για άγνοια στα όρια της αφέλειας, ή για πολιτική σκοπιμότητα που ορίζεται από τα «ιδεολογικά» της μέτρα.

Η σύγκρουση με το ΔΝΤ και η παγίδα

Οι μέρες που διανύουμε και αυτές που έρχονται, δε χρειάζονται κινδυνολογία, ούτε καν άλλες...απεργίες των διαδικτυακών μέσων καθώς η κυβέρνηση ενστάλλαξε το μίσος για οτιδήποτε δεν μπορεί να δει με τα βαθεοκομματικά γυαλιά που φορά. Με άλλα λόγια, οφείλουμε να προσεγγίζουμε την αλήθεια με συλλογισμούς και χωρίς άλματα. Πράγματι, οι ΗΠΑ δεν είδαν με αρνητικό μάτι τον σημερινό πρωθυπουργό σε μια περίοδο που άλλα πολιτικά πρόσωπα, είχαν προσδεθεί τελείως στις γερμανικές επιθυμίες. Αυτές οι επιθυμίες και η σύγκρουση αυτών με τα αμερικανικά συμφέροντα, χρειάζονται πάρα πολύ ώρα να αναλυθούν.

Η περίληψη αυτών, συνοψίζεται στην ακόλουθη αμερικανική επιθυμία. Οι ΗΠΑ, επιθυμούν στην Ε.Ε, να κοπεί χρήμα. Επιθυμούν η λιτότητα ανατολικο-γερμανικού τύπου, να κοπεί. Η αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων, οφείλει να είναι σε ένα επίπεδο το οποίο να επιτρέπει σε αυτούς να καταναλώσουν αμερικανικά προϊόντα τα οποία θα έλθουν με την αναθέρμανση της αμερικανικής βιομηχανίας. Επιπρόσθετα, η Γερμανία θέλησε να χειραφετηθεί τελείως από την ατλαντική πολιτική της Ε.Ε, κάτι που θίγει εκ θεμελίων τα αμερικανικά συμφέροντα. Μπορείτε να δείτε τι ακολούθησε τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015. Από τη VW, μέχρι και τα πρόσφατα Panama Papers και την εμπλοκή του περιβάλλοντος Σόϊμπλε. Τι σχέση έχουν αυτά όμως με την Ελλάδα;

Οι ΗΠΑ, έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο στο ΔΝΤ. Πίστεψαν πως μια κυβέρνηση η οποία θα μπορεί να συγκρουστεί με την Ε.Ε, θα την φθείρει. Ο αμερικανικός παράγοντας, ήταν καταλυτικός για την πορεία της διαπραγμάτευσης. Στα κρίσιμα σημεία, ακόμη και αν ο θρασύς Δρ. Σόϊμπλε ανέφερε στον ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ πως «να δώσετε 50 δις για την Ελλάδα, αλλιώς να μην κάνετε κριτική», οι ΗΠΑ οι επίσημες αλλά και με τη βοήθεια εξεχουσών προσωπικοτήτων με ρόλο στη διεθνή πολιτική, αρθρογραφούσαν για τις ζημιές που θα υφίστατο ο δυτικός κόσμος αν η Ελλάδα αποχωρούσε από την ΕΖ. Η ενεργοποίηση της Γαλλίας εκείνες τις τελευταίες μέρες του ελληνικού δράματος, οφείλεται πάλι στις ΗΠΑ. Είναι αλήθεια πως οι ΗΠΑ, που ίδρυσαν τα περισσότερα fora όπως είναι το ΔΝΤ, κάπου έχασαν τον έλεγχο μέσα από την πολυμερή διπλωματία. Η πρόσδεση της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ, σύμφωνα με αντιπροσώπους χωρών στον εν λόγω οργανισμό, ήταν μια μαύρη μέρα για το ΔΝΤ καθώς παραβιάστηκε το Καταστατικό του. Το «πρώτα κούρεμα και μετά τα μέτρα», στην Ελλάδα δεν εφαρμόστηκε. Οι ΗΠΑ, όπως και στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου του ΝΑΤΟ, ένιωθαν να χάνουν μέσα στο σπίτι τους. Για μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, το να μην είναι εχθρική σε «κινήματα» όπως είναι αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, λέει αρκετά.

Ξαφνικά, μετά τις εκλογές ο Έλληνας πρωθυπουργός που επιδόθηκε σε έναν πληθωρισμό των κατηγοριών περί «γερμανοτσολιάδων», άλλαξε συχνότητα και κατηγόρησε το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ στην Ευρώπη, εγκλωβίστηκε. Το σκεπτικό του παρασκηνίου που δημιουργήθηκε ώστε να μπει η Ελλάδα άρον άρον στο ΔΝΤ, δεν ήταν βέβαια μόνο η «έλλειψη τεχνογνωσίας» μιας «Ένωσης» που έφτιαξε κοινό νόμισμα χωρίς ...δίχτυ προστασίας για νομισματική κρίση. Η Ε.Ε, και κυρίως η Γερμανία, επιθυμούσαν να υπάρχουν διεθνείς συνέπειες για τυχόν ατύχημα της Ελλάδας. Συνέπειες στον παγκόσμιο φορολογούμενο. Έτσι, άμεσα και έμμεσα η Γερμανία και η Ε.Ε, χάρασσαν πολιτική στο ΔΝΤ. Ο απεγκλωβισμός από την Ευρώπη, ωθεί το Ταμείο στην εδώ και ένα χρόνο πάγια θέση του να ελαφρυνθεί το χρέος.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, έκανε το «οχι» του δημοψηφίσματος του Ιουλίου, «ναι» για να πάρει –υποτίθεται- αυτό το αντάλλαγμα, το οποίο από τον Δεκέμβρη, το αρνείται...Πρέπει να παραδεχθούμε όσοι πιστεύουμε πως η Ευρώπη χαντακώθηκε κυριολεκτικά από τη γερμανική κακοδιαχείριση όλων των κοινοτικών κρίσεων πως η Κυρία Μέρκελ, είναι μάλλον πολύ γοητευτική και πείθει τους πρωθυπουργούς μας...Το τέλος του προκατόχου του, ο σημερινός πρωθυπουργός, δεν το αξιολόγησε. Η γερμανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, είναι το μαρτύριο της σταγόνας. Το σκεπτικό είναι και εδώ απλό: όλο το πολιτικό προσωπικό, να χρησιμοποιείται με τρόπο αναλώσιμο. Από το 2009, καμία κυβέρνηση δεν ολοκλήρωσε 4ετία.

Ο ρόλος του ΔΝΤ και η διαφήμιση από τα... πατατάκια

Το ΔΝΤ έχει έναν και κύριο όρο. Να ελαφρυνθεί το χρέος και να επιστρέψει η αξιοπιστία και το κύρος του, να επιστρέψει στις πρακτικές που ορίζει το Καταστατικό του. Ακολούθησε μια διαπραγματευτική τακτική η οποία στηρίζεται στο ότι «το πρόγραμμα δε βγαίνει». Αυτό, είναι κάτι που το γνωρίζουν άπαντες, ακόμη και στην Ε.Ε. Κάτι όμως που είναι γνωστό, δεν είναι αναγκαία και αποδεκτό...Η Ε.Ε και η Γερμανία, έχουν τα δικά τους συμφέροντα να εξυπηρετήσουν. Έτσι, το ΔΝΤ ζητά περισσότερα μέτρα. Μέτρα που να κοστίζουν παραπάνω και από την ελάφρυνση χρέους, η οποία με την γερμανική στρατηγική επικοινωνίας από το 2010 και μετά (με ελληνική βοήθεια μάλιστα...) θεωρείται ταμπού στους Γερμανούς ψηφοφόρους οι οποίοι έμαθαν πως η Ελλάδα ευθύνεται, όχι μόνο για τα του οίκου της, αλλά και για την «κατάντια» της ΕΖ...

Επιπρόσθετα, ο «παραδειγματισμός» για τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, είναι πολύ ουσιαστικός. Αν παραδεχτούν στη Γερμανία και στα κοινοτικά όργανα πως η Ελλάδα χρειάζεται οιαδήποτε ελάφρυνση, τότε θα σπεύσουν και άλλα κράτη-μέλη για «διορθώσεις». Είναι σαν την διαφήμιση γνωστής εταιρείας σνακς που κάποιος Λάπωνας, αρνείται να δώσει ένα πατατάκι σε έναν διπλανό του, λέγοντάς του ότι «αν δώσω σε εσένα ένα, θα πρέπει να δώσω και στους άλλους...». Το ΔΝΤ λοιπόν, έχει περιέλθει μαζί με την Ε.Ε σε ένα chicken game. Εκείνο προτείνει μέτρα τα οποία δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Ο Κύριος Σοϊμπλε όμως, τα βλέπει....εφαρμόσιμα. Έτσι η διαπραγμάτευση οδεύει σε ακροσφαλείς πολιτικές και το παίγνιο της κότας, πλησιάζει τον γκρεμό. Δε νομίζω η κυβέρνηση να θεωρεί αυτά τα σενάρια «κινδυνολογία και προπαγάνδα». Είναι απλή μέθοδος των τριών. Ο απεγκλωβισμός του ΔΝΤ, θα αναγκάσει την Ε.Ε να «κόψει χρήμα», να φτιάξει ένα «ευρωπαϊκό ΔΝΤ». Ο πρωθυπουργός μας, διάλεξε αυτά, τα εφαρμόσιμα μέτρα και καλεί το ΔΝΤ να φύγει...Ανοησία; Μην είστε σίγουροι.

Καλωσορίσατε στο μάθημα λήψης αποφάσεων!

Πριν από τα χρόνια του Μακιαβέλι, γνωρίζουμε οτι ο περίγυρος του λήπτη απόφασης είναι η πρώτη ικανότητά του. Η διαλογή και η επιλογή αυτού του περιγύρου δηλαδή. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, καλωσόρισε στην πραγματικότητα το καλοκαίρι, όταν χονδρικά, ο στενός του περίγυρος, που έχει για σχολείο, σπίτι και ζωή το κόμμα, του πρότεινε να κοροϊδέψει όλους εκείνους που πίστεψαν οτι θα βρει τρόπους να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της χώρας, (και μάλιστα με πρωτοφανή στήριξη από διεθνείς δρώντες και ειδικά από τις ΗΠΑ) και να μεριμνήσει για εκείνους που «για πρώτη φορά κατόρθωσαν να ανέβουν στην εξουσία και τέτοια ευκαιρία, δεν μπορεί να πάει χαμένη». Ο Έλληνας πρωθυπουργός, τους άκουσε. Στο εσωτερικό, η ερασιτεχνική κυβέρνηση με λαγνεία για το κόμμα, προσπάθησε και (προσπαθεί) να αποψιλώσει κάθε πράγμα που δίνει και έδινε στον Έλληνα κουράγιο και δύναμη. Από το να διορίζει κάποιους ιλαρούς ράπερς  και τις οικογένειές τους, μέχρι και συμβούλους-κολλητάρια που η 11/9 τους φαίνεται έργο τέχνης...

Αποτέλεσμα: Ο πρωθυπουργός, κάηκε πολιτικά. Αυτό όμως, θα έχει αρκετό χρόνο να το σκεφτεί ο ίδιος. Εκτός από τον κάθε κομματο-φανατισμένο, αυτό δεν αφορά κανέναν Έλληνα πολίτη που τον ενδιαφέρει να σωθεί η χώρα του. Η απόφαση του πρωθυπουργού να ενώσει τη χώρα με το κόμμα, φέρνει κατάρρευση και στα δύο. Ο πρωθυπουργός, ακόμη και πριν λίγο ζήτησε «Σύνοδο Κορυφής για την Ελλάδα και διωγμό του ΔΝΤ». Είναι κρίμα που στο κόμμα, δεν υπάρχει ούτε ένας να εξηγήσει στον πρωθυπουργό τον τρόπο που λειτουργούν όργανα και θεσμοί σαν το ΔΝΤ. Είναι κρίμα που δεν έχει αντιληφθεί ο πρωθυπουργός ότι λάθος ανθρώπους προσέγγισε και με λάθος έκανε «κόντρες». Αν υπήρχε τέτοια γνώση στο κόμμα, τότε να μην ασκούμε κριτική για άγνοια. Αν υπήρχε γνώση όμως, τότε υπάρχει σκοπιμότητα. Ποιά είναι αυτή; Ποιά άλλη; Η διδαχή που έσπειρε ο κομματισμός στη χώρα και που ευτυχώς, κάποιοι από τα ίδια τα κόμματα το έχουν καταλάβει. Το γάντζωμα στην εξουσία και η περιφρούρηση αυτής. Αν η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σόϊμπλε έπεισαν τον Έλληνα πρωθυπουργό πως αυτοί θα του σώσουν τη θητεία και μόνο αυτοί μπορούν να τον βοηθήσουν, τότε και εκείνος... δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς...

ΥΓ. Μια καλή επίσκεψη – περιήγηση στο διαδίκτυο για σοβαρή αρθρογραφία από κορυφαίους αναλυτές του κόσμου για τις μέρες τις περυσινές, θα μπορέσει να βάλει μια τάξη στο χάος της κρίσης. Μην ξεχνάμε πως πέρυσι αρκετοί έλεγαν πως το ΔΝΤ και η Ε.Ε είναι ...σύμμαχοι. Η μνήμη, είναι η σημαντικότερη λειτουργία αν θέλουμε να ασχολούμαστε με τα της πολιτικής.

* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Παν/μιο Πελοποννήσου - συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ)

Πηγή Liberal

Δημοσίευση: Μαΐου 14, 2016