Πόσοι managers χρειάζονται για 21 εργαζομένους στο δημόσιο;

Το Ελληνικό δημόσιο δίνει έμφαση στην κρατική διοίκηση και δεν λυπάται να ξοδέψει ώστε να έχει πολλές εταιρείες με το ίδιο αντικείμενο.

Σταμάτης Ζαχαρός

Η κεντρική αγορά τροφίμων της Αθήνας, εδραιώθηκε με χρήματα του σχέδιου Μάρσαλ, γεγονός που δικαιολογεί τη διεύθυνση Τζών Κεννεντυ 1, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της. Φυσιολογικά λοιπόν συνέχισε να ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Αν και είναι άγνωστο γιατί εν έτει 2016, το ελληνικό κράτος θέλει να κάνει (και) τον μπακάλη, η ύπαρξη ενός κρατικού οργανισμού που διαχειρίζεται τα “πάρκα τροφίμων” θα μπορούσε να δικαιολογείται. Η ύπαρξη και δεύτερου όμως, επίσης κρατικού οργανισμού, επιεικώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυτέλεια.

Ιδίως όταν ο πρώτος οργανισμός, ο Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, ελέγχει σχεδόν όλες τις αγορές τροφίμων και τις ιχθυόσκαλες σε όλη την Ελλάδα. όλες; Όχι όλες. Ο δεύτερος οργανισμός, με την επωνυμία Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης Α.Ε., ελέγχει προφανώς την κεντρική αγορά τροφίμων της “συμπρωτεύουσας” στη Ν. Μενεμένη. και οι δύο Οργανισμοί έχουν τον ίδιο μέτοχο, το Υπουργείο Οικονομικών, όπου ως γνωστόν το χρήμα περισσεύει και η έννοια της οικονομίας κλίμακας είναι προφανώς άγνωστη.

Και οι δύο εταιρείες είναι πλέον κερδοφόρες σύμφωνα με τις τελευταίες διαθέσιμες οικονομικές καταστάσεις. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι επιβαρύνονται με διπλά κόστη διοίκησης και διαχείρισης. Στην Κ.Α.Θ. Α.Ε. υπάρχει εννεαμελές Διοικητικό Συμβούλιο για να ελέγχει μια εταιρεία που απασχολούσε στα τέλη του 2014 εικοσιέναν υπαλλήλους. Θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και άλλα κόστη όπως τις υποχρεωτικές δημοσιεύσεις ισολογισμών, νομικές φοροτεχνικές και άλλες υπηρεσίες που πληρώνει η εταιρεία.

Είναι περίπου προφανές ότι την ίδια σχεδόν διοίκηση θα μπορούσε να προσφέρει κεντρικά και η πρώτη εταιρεία όπως κάνει για 11 ιχθυόσκαλες σε όλη τη χώρα ή την κεντρική αγορά της Πάτρας. Αν το Δημόσιο θεωρεί απ’ την άλλη ότι στη Θεσσαλονίκη κάνουν τη δουλειά καλύτερα, θα μπορούσε να τους αναθέσει και τη διοίκηση του ΟΚΑΑ. Όλες οι διοικήσεις ορίζονται ούτως ή άλλως από το κράτος.

Καθώς οι κυβερνήσεις διατείνονται ότι “έκοψαν” απ’ όπου μπορούσαν, και τελικά χρειάστηκε να μειώσουν μισθούς, συντάξεις και να επιβάλλουν υψηλότερη φορολογία. Εύλογα δημιουργείται η απορία αν τους πέρασε απ’ το μυαλό να συγχωνεύσουν τις δύο εταιρείες.

Η βολική απάντηση θα ήταν το όχι. Δυστυχώς όμως η πρόταση έπεσε στο τραπέζι προ λίγων ετών. Οι αντιδράσεις ήταν σφοδρές. Φήμες αναφέρουν ότι τοπικοί βουλευτές σήκωσαν μπαϊράκι για να μην δυσαρεστήσουν την πελατεία και με μόνο ελατήριο τον τοπικισμό.

Όποιος νομίζει ότι με τον όρο σπατάλη στο δημόσιο ορίζουμε συγκεκριμένες πρακτικές που εξαντλούνται στα επιδόματα και τους μισθούς, είναι βαθιά νυχτωμένος. Η σπατάλη στο ελληνικό δημόσιο δεν περιγράφεται με κλισέ τύπου “λερναία ύδρα”. Πρόκειται για επιστήμη την οποία κανένα από τα τρισίμισι μνημόνια δεν κατάφερε να αγγίξει. Πολλώ δε μάλλον να την καταπολεμήσει. Αντίθετα, με κάθε ευκαιρία δημιουργείται ένας φορέας, μια εταιρεία, μια επιτροπή έστω.

Είναι προφανές ότι το παράδειγμα των κεντρικών αγορών είναι απλώς ενδεικτικό του ανορθολογισμού της δημόσιας διοίκησης. Είναι ενδεχομένως ασήμαντο την ώρα που διατηρούνται ολόκληρα Υπουργεία, με μόνο σκοπό να βολεύονται κομματικά στελέχη και φίλοι. Είναι γελοίο να ανεχόμαστε πολιτικούς να κάνουν μικροπολιτική με -λιγοστά- χρήματα των δημοσίων ταμείων. Όσοι επιμένουν να προβάλλουν τοπικιστικά επιχειρήματα θα πρέπει να σκεφθούν ότι άλλοι πολιτικοί σπαταλούν τα λεφτά τους για τοπικά ρουσφέτια σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA (@SZacharos).

Δημοσίευση: Μαΐου 26, 2016