Το παιχνίδι ήταν στημένο! Με βαρύτατες καταγγελίες αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Τριανταφυλλόπουλος

Με βαρύτατες καταγγελίες αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο υποψήφιος βουλευτής Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος.

Τους στίχους του άσματος «Ελλάς» που έγραψε ο συνθέτης Σταμάτης Μεσημέρης και τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δανείστηκε ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος για να ανακοινώσει την αποχώρησή του από το κόμμα.

«Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο» λέει ο πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος Ροδόπης της ΑΔΕΔΥ και με μια ανοιχτή δισέλιδη επιστολή του εξηγεί του λόγους της αποχώρησής του από τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος.

«Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις», διαπιστώνει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος ο οποίος κατακρίνει την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και επιβεβαιώνει το βαρύ κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της.

Αναλυτικά το περιεχόμενο της επιστολής-παραίτησης του κ. Τριανταφυλλόπουλου έχει ως εξής:

«Δεν ήταν καθόλου εύκολη η απόφασή μου να αποχωρήσω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παλεύω πολλούς μήνες με τη συνείδησή μου. Κάποιοι φίλοι μπορεί να πουν ότι άργησα, κάποιοι ότι βιάστηκα. Δεν πειράζει. Κάποιες αποφάσεις είναι μόνο δικές μας. Όσο δύσκολες και αν είναι. Βγαίνουν απ’ την ψυχή μας…

Γιατί αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ

Όταν το 2012 κατέβηκα υποψήφιος στις Βουλευτικές Εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ (τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε με το κυάλι υποψηφίους, καθώς από πουθενά δεν φαινόταν ότι θα καταλάμβανε τη δεύτερη θέση), δήλωνα τα εξής:

«Τάσσομαι σε έναν διαρκή αγώνα για την ανατροπή του υφιστάμενου παρασιτικού πολιτικού και κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των προπαγανδιστικών εργαλείων τους που οδήγησαν και επιμένουν να ολοκληρώσουν την διάλυση της Χώρας μας. Το διακύβευμα είναι να ενώσουμε τον Λαό, να συγκροτήσουμε ένα νέο γνήσιο λαϊκό κίνημα που θα ξαναγεννήσει την προοπτική και την ελπίδα για μια σύγχρονη, δημοκρατική, ανεξάρτητη και ανθρώπινη Χώρα όπου ο κυρίαρχος Λαός θα ορίζει τις τύχες του».

Δηλαδή αυτό που με απασχολούσε δεν ήταν η κατάληψη της εξουσίας (η οποία έτσι και αλλιώς ήταν όνειρο απατηλό σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις), αλλά πρωτίστως η συγκρότηση εκείνου του λαϊκού κινήματος που θα χειραφετούσε τον Ελληνικό Λαό, ώστε να μπορέσει να ορίσει ο ίδιος τις τύχες του.

Όταν εντάχθηκα κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ, ήλπιζα ότι σε έναν αριστερό χώρο θα έβρισκα να γίνεται πολιτική αναζήτηση και δημιουργία, με σκοπό την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Μέχρι σήμερα, ούτε πολιτική δημιουργία υπήρχε και το κυριότερο ανακόπηκαν οι όποιες κινηματικές προσπάθειες. Γι αυτό έχουν δίκιο όσοι υποστήριξαν ότι το «παιχνίδι» δεν χάθηκε μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, αλλά στο κρίσιμο διάστημα μεταξύ του 2012 έως τις εκλογές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Κυβέρνηση.

Ειδικά μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, το κόμμα τέθηκε πλήρως στην αδράνεια με την δικαιολογία ότι «τώρα εν μέσω διαπραγμάτευσης δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο». Όμως το Κόμμα δεν είναι ένα απλό «Τίποτα άλλο», αλλά είναι η «καρδιά» της ιδεολογίας, της δυναμικής και της καθημερινή πράξης, που θα έπρεπε να έχει λόγο στις εξελίξεις των τόσο σημαντικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν. Αντί αυτού, η βάση του κόμματος αποκόπηκε τελείως από τις όποιες εξελίξεις, αναμένοντας παθητικά και ελπίζοντας σε μια θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Μετά από όσα ακολούθησαν, προκύπτει ότι αυτό δεν συνέβη από αμέλεια ή από τον «φόρτο» της διαπραγμάτευσης. Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις. Και ενώ αναμέναμε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση όπου θα συστράτευαν τον Ελληνικό Λαό, τον καθένα στο μετερίζι του, ώστε να αναπτυχθεί η δυναμική για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και καταστροφής της Χώρας, αυτοί αποφάσιζαν ερήμην όλων μας.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνουν αυτό που λέει ο Λαός «ότι μόνο μια αριστερή Κυβέρνηση μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα». Και ακόμη χειρότερα αμαυρώνοντας την ιδέα της Αριστεράς, περνάνε το εγκληματικό μήνυμα ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ!!! Ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές είναι μονόδρομος και εμείς πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε φρόνιμα τη μοίρα μας. Εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας το ομολόγησε ωμά ότι δεν μπορούμε σήμερα να ασχολούμαστε με φαντασιώσεις για μια άλλη κοινωνία και πλέον δεν απευθυνόμαστε στο «αριστεροχώρι», αλλά σε ευρύτερους χώρους. Με λίγα λόγια λέει ότι όποιος από το κόμμα αντιστέκεται θα τον φάει η μαρμάγκα. Επομένως ή υποτάσσεσαι και γλύφεις ή πετιέσαι στον καιάδα. Το γνωστό δηλαδή του Μπους «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».

Δυστυχώς όπως αποδείχτηκε στην πράξη, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του ίδιου συστήματος, που όλα αυτά τα χρόνια μας χειραγωγεί με το διαίρει και βασίλευε και μας μεταχειρίζεται επικοινωνιακά με επιστημονικό τρόπο. Καθώς εμείς δεν διαθέτουμε τα δικά τους «όπλα» (για να διαπιστώσουμε και να αντιδράσουμε στην χειραγώγηση) αντιλαμβανόμαστε μόνο εκ των υστέρων τις παγίδες τους. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να μας αποπροσανατολίσουν για να ελέγξουν το όποιο κίνημα πάει να αναπτυχθεί, εξυπηρετώντας έτσι τα ξένα και ντόπια συμφέροντα των ισχυρών.

Όμως, όπως πολύ καλά έχουμε συνειδητοποιήσει, δεν παίζει ρόλο ούτε η απλή εναλλαγή προσώπων, ούτε οι όποιες ιδεολογικές ταμπέλες για να παραπλανήσουν τον Λαό. Το σύστημα έχει πολλά αποθέματα εφεδρειών και εργαλείων για να διαχειριστεί τις αντιδράσεις μας. Απέναντι σε όλα αυτά, όλοι εμείς έχουμε ένα και μοναδικό όπλο: την ενότητα του Ελληνικού Λαού!

Αυτή είναι η δύναμή μας, που δεν πρέπει να επαφίεται σε κανέναν σωτήρα, ούτε να περιορίζεται στην στείρα αντίδραση, αλλά ως γνήσιο λαϊκό κίνημα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ορίσουμε και να αλλάξουμε τη ζωή μας εμείς οι ίδιοι. Δύσκολο; Φυσικά, πάρα πολύ δύσκολο, καθώς ο καθένας μας θα πρέπει να αναλάβει ένα προσωπικό κόστος. Κυρίως να έρθει σε ρήξη με τον εαυτό του και τις κατεστημένες αντιλήψεις που μας έχουν επιβάλλει.

Εάν όμως αποδεχτούμε οριστικά το ξεπούλημα της Χώρας, την εξαθλίωση του Λαού και την μετανάστευση ακόμη περισσότερων νέων στο εξωτερικό, τότε το κόστος της καταστροφής για την Χώρα ξεπερνάει κατά πολύ το ατομικό συμφέρον του καθενός μας.

Ευχαριστώ τους συντρόφους που παλεύαμε μαζί, με όποιες δυνάμεις είχαμε, για να αλλάξουμε τα πράγματα και μέσα στο κόμμα, όπου μέχρι και σήμερα κυριαρχούν οι γνωστές κάστες και φατρίες. Σύντροφοι, κάναμε λάθος στην εκτίμησή μας: το πρόβλημα δεν ήταν τοπικό, αλλά το Κεντρικό Πολιτικό Ζήτημα.

Διότι, δυστυχώς «Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο».

Καλή δύναμη σύντροφοι!».

Δημοσίευση: Ιουνίου 06, 2016