Μετάγγιση αίματος Οικουμενικού Ελληνισμού

Του Σπυρίδωνος Τσάλλα

Για πρώτη φορά στην ιστορία της η μητροπολιτική Ελλάδα διώχνει υγιή, παραγωγικά μέρη τού οργανισμού της όχι από αδυναμία προσφοράς των στοιχειωδών μέσων επιβίωσης ή εξειδικευμένων επιστημονικών και τεχνολογικών μικροκοιτίδων αλλά από έλλειψη οράματος και αγάπης. Οι ψηφοφόροι των 40 και πλέον ετών τής μεταπολίτευσης, οι οποίοι επέλεγαν συστηματικά την πληθυσμιακή, ποσοτικά και ποιοτικά, συρρίκνωση τής Ελληνικής Δημοκρατίας ως έθνος-κράτος, μοιάζουν να απεμπολούν ενδόμυχα κάθε ελπίδα μελλοντικής ανάτασης και κρατούν σφιχτά τα πιο κομματικά θεμελιώδη, τα πιο σάπια τμήματα τού κράτους ως δομικά στοιχεία του, σα να δίνουν νοερά το μήνυμα σε όσους δεν εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία να απομακρυνθούν για να μη σαπίσουν, νομοτελειακά, και αυτοί.

Ενσαρκώνοντας την παραβολή των ταλάντων σε μια αδιανόητα άρρωστη εκδοχή της, η μητροπολιτική Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε για την υφαρπαγή ταλάντων μέσω αλόγιστου δανεισμού, ευρωπαϊκών χρημοτοδοτικών πακέτων για την υλοποίηση ανύπαρκτων ή μη λειτουργικών ή φρικαλέα υπερκοστολογημένων έργων, υποκατάστασης εγχώριας παραγωγής με αφανώς ελεγχόμενων και τιμολογημένων εισαγωγών, επιβολής κάθετων πολιτικών ισοπέδωσης κάθε έννοιας απόδοσης με βάση την αξιοκρατία και την προσπάθεια “για λόγους κοινωνικής ισότητας”, καθιστώντας μόνη υφιστάμενη αξιόπιστη παραγωγική σχέση τη συμμετοχή στο σύστημα υφαρπαγής ταλάντων με πολιτική απόφαση. Σημειώνεται ότι ακόμα και αυτά θάφτηκαν σε άλλα, εξωχώρια χωράφια...

Μήπως λοιπόν είναι οξύμωρο να περιμένει κανείς την αναστροφή μιας προεπιλεγμένης πορείας; Ο φόβος τού εγχώριου κατεστημένου σε οτιδήποτε -γνωστό και αναμενόμενο- ανανεωτικό προέρχεται εκτός του και δύναται να συνδράμει στην παραμικρή παρέκλιση από τη μετατροπή τής Ελληνικής Δημοκρατίας σε αποτυχημένο κράτος προς ενσωμάτωση ως εταιρία σε υπερεθνική οντότητα προκαλεί αντιδράσεις. Αυτή η θεωρητικώς διατυπωμένη πραγματικότητα δεν περιορίζεται σε φιλοσοφική σκιαμαχία. Ιδού μερικά παραδείγματα συγκεκριμένων εισηγήσεων:

1. Σύσταση Γενικής Γραμματείας Οικουμενικού Ελληνισμού Εξωτερικού υπό τον Πρωθυπουργό με αρμοδιότητα την αμφίδρομη ανάπτυξη των οικονομικών (χρηματοοικονομικών, επενδυτικών, διάχυσης και προβολής) και πολιτιστικών (πολιτιστικής διπλωματίας, προσέλκυσης φοιτητών, τουριστικού προϊόντος) δεσμών με βάση τον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό.

2. Δημιουργία υπερκομματικής στρατηγικής στο σύνολο των προς επίτευξη εθνικών στόχων με τη σύσταση Συμβουλίου Στρατηγικής Υποστήριξης υπό τον Πρωθυπουργό με αρμοδιότητα την παραγωγή και την αναθεώρηση στρατηγικών σχεδίων για το σύνολο των εθνικών στόχων και την υποβολή τους στο Συμβούλιο Εθνικής Στρατηγικής και Διαχείρισης Κρίσεων.

3. Σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Στρατηγικής και Διαχείρισης Κρίσεων με αρμοδιότητα τη μελέτη, την αναθεώρηση και την υποβολή προς έγκριση, με αυξημένη πλειοψηφία, των στρατηγικών σχεδίων που έχει παράξει πρωτογενώς το Συμβούλιο Στρατηγικής Υποστήριξης, από τη Βουλή των Ελλήνων.

4. Σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας με αρμοδιότητα, μεταξύ άλλων, τη μελέτη των πληροφοριών της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της Κρατικής Ασφάλειας, της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, και άλλων πηγών, την παρακολούθηση, τον έλεγχο και την παραγωγή στρατηγικής για όλο το εύρος DIMEFIL και η ενημέρωση του Συμβουλίου Στρατηγικής Υποστήριξης για ζητήματα παραγωγικής υφής.

5. Κατάργηση των μη διαδικαστικών λειτουργιών από όλα τα υπουργεία και τη δημιουργία υπουργείου Έργων με Γραμματείες
(α) Κρατικών Προμηθειών, με αρμοδιότητα τη συλλογή, την κατηγοριοποίηση, την ιεράρχηση, την ομογενοποίηση, και τον προγραμματισμό διαδικαστικών προμηθειών (ετήσιος προγραμματισμός, μία και μόνη διαγωνιστική διαδικασία για κάθε προϊόν για όλους τούς φορείς τού δημοσίου),
(β) Έργων & Προγραμμάτων, με αρμοδιότητα το σχεδιασμό και τον έλεγχο της σκοπιμότητας του συνόλου των έργων του κράτους σε επίπεδο κρατικού χαρτοφυλακίου με σκοπό το σχεδιασμό βάσει του εθνικού αναπτυξιακού σχεδιασμού, και
(γ) Διαχείρισης Έργων, με αρμοδιότητα τη διαχείριση της υλοποίησης των έργων του κράτους.

6. Σύσταση Υπουργείου Εσωτερικού Ελέγχου με Γραμματείες
(α) Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης,
(β) Διοικητικής Αναδιοργάνωσης με αρμοδιότητα τον ανασχεδιασμό των διαδικασιών,
(γ) Περιουσιολογίου Έργων (Εθνικό Μητρώο Έργων) με αρμοδιότητα τη χαρτογράφηση των παραδοτέων των υλοποιηθέντων έργων,
(δ) Ελέγχου Ποιότητας Ρυθμίσεων με αρμοδιότητα τον έλεγχο της εφαρμογής των κυβερνητικών πολιτικών,
(ε) Διαφάνειας Έργων με αρμοδιότητα τον έλεγχο του συστήματος υλοποίησης έργων και την παραγωγή προτάσεων για τη βελτίωσή του.

Ενδεχομένως οι προαναφερόμενες εισηγήσεις με σκοπό τη λογαριθμική εξοικονόμηση πόρων και εκθετική αύξηση τής παραγωγικότητας τού κράτους μέσω επιτελικών δομών να μοιάζουν εξόχως μεγαλεπίβολες συγκριτικά με τις μνημονιακές μεταρρυθμιστικές πολιτικές εξαίρεσης των αποσπασμένων στα κομματικά γραφεία δημοσίων υπαλλήλων από τη διαθεσιμότητα. Τα προγράμματα προσαρμογής άλλωστε δεν προσδιορίζουν επακριβώς ποιός θα μείνει απροσάρμοστος, κοιτούν τη μεγάλη, διαρκώς χειροτερεύουσα εικόνα. Αν εστιάσει κανείς όμως σε ένα ανεξάρτητο παράδειγμα αυτής της τυπολογίας, λαμβάνει την απάντηση που ψάχνει όλος ο πλανήτης για την αδυναμία τής Ελλάδας να εξέλθει τού προβλήματος.

Εισήγηση στο Υπουργείο Εξωτερικών για την υλοποίηση πνευματικά κατοχυρωμένου έργου “Χάρτη Γεωανθρωπολογίας”, ήτοι τη διαδικτυακή διασύνδεση των βάσει Ελληνικότητας φυσικών και νομικών προσώπων απανταχού της γης με σκοπό
(α) την per se και εξελικτική οριοθέτηση και αύξηση της διαπραγματευτικής ισχύος του Ελληνισμού, και
(β) την αύξηση των πάσας υφής δια-Ελληνισμού δραστηριοτήτων, απορρίφθηκε.
Κανείς δε γνωρίζει αν ήταν αμιγώς λόγω σθεναρής αντίστασης υπαλλήλων που, εξαιτίας τού φόβου για το άγνωστο, διαισθάνθηκαν ότι θα έχαναν το αποκλειστικό δικαίωμα “στο κλειδί τού συρταριού” ή λόγω πολιτικής απόφασης με βάση την ιδεολογία (πλήρη απομάκρυνση τής μητρόπολης από τον Οικουμενικό Ελληνισμό) ή την αυτογνωσία (ανικανότητα λειτουργίας σε επίπεδο υψηλότερο τής ανταλλαγής κενών περιεχομένου υπηρεσιακών σημειωμάτων με χρονοκαθυστέρηση) ή ένα αμάγαλμα όλων των ανωτέρω. Το αποτέλεσμα παραμένει: η γραφειοκρατία κρατάει τον Οικουμενικό Ελληνισμό αποκομμένο από τη μητρόπολη, αποκομμένο ακόμα και μεταξύ κόμβων εντός αυτού. Συμπερασματικά, η εντροπία τού συστήματος συντηρεί την αδράνεια ή δημιουργεί ροπή προς χειροτέρευση των συνθηκών λειτουργίας.
Ενδογενώς είναι ανέφικτο να υπάρξει εθνικά βιώσιμη λύση. Η Ελληνική Δημοκρατία χρήζει άμεσης μετάγγισης αίματος νοοτροπίας, τρόπου σκέψης και δημιουργικότητας από τον Οικουμενικό Ελληνισμό, ειδάλλως οι θάβοντες τα υφαρπαγμένα τάλαντα σε αλλοδαπά χωράφια θα θάψουν τη μητρόπολη μήπως και θαφτούν μαζί της τα ίχνη τής υφαρπαγής. Αξίζει η πατρίδα τέτοιο αιώνιο ατιμωτικό τέλος;

* O Σπυρίδωνας Τσάλλας είναι Πρόεδρος του Ιδρύματος Κοινωνικής Μηχανικής & Ανάπτυξης
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Εστία"

Δημοσίευση: Ιουνίου 20, 2016