Έκθεση - σοκ για την ακραία φτώχεια στην Ελλάδα

Μπορεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πανηγυρίζει για τις μάχες που έδωσε και το "αίμα" που έχασε σε αυτές, όμως η σκληρή πραγματικότητα απέχει πολύ από τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Και η πραγματικότητα βρίσκεται στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έχουν στοχοθετηθεί από τους θεσμούς και έχουν προγραφεί από τα οικονομικά και πολιτικά μοντέλα που θέλουν την "Ελλάδα να καεί αν είναι να σωθεί η Ευρώπη"...

Για την ακρίβεια, λοιπόν, 1.647.703 πολίτες, το 15% του πληθυσμού για το 2015, βρίσκονται κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με νέα έρευνα της diaNEOsis.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της έρευνας, το όριο της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι, μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο.

Πόσοι έχουν μηνιαία εισοδήματα κάτω από αυτό το όριο; Το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται για το 2015 στο 15%. Το 2011, το ποσοστό ήταν 8,9%. Το 2009 δεν ξεπερνούσε το 2,2%.

Αναλύοντας τα επιμέρους αποτελέσματα βρίσκουμε ότι είναι εντυπωσιακά υψηλό το ποσοστό ακραίας φτώχειας στα παιδιά (17,6%) και στους νέους ηλικίας 18-29 (24,4%), ενώ αντίθετα μόνο το 2,7% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 έχει εισόδημα κάτω από το όριο.

Οι οικογένειες χωρίς παιδιά αντιμετωπίζουν χαμηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι οι οικογένειες με παιδιά, όμως οι οικογένειες με τρία παιδιά φαίνεται να βρίσκονται σε καλύτερη θέση από ό,τι εκείνες με ένα ή με δύο. Οι οικογένειες που μένουν στο νοίκι αντιμετωπίζουν πολύ υψηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι εκείνες (οι πολύ περισσότερες) που διαμένουν σε δικό τους σπίτι, χωρίς στεγαστικό δάνειο (30,5% έναντι 10,8% το 2015).

Η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο από όλες να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας είναι, φυσικά, οι άνεργοι. Το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στους άνεργους ανέρχεται τα τελευταία χρόνια σε ποσοστά γύρω στο 70-75% -από λιγότερο του 50% το 2011. Στον αντίποδα, οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων σε ΔΕΚΟ και σε τράπεζες, βρίσκονται στην ακραία φτώχεια σε ποσοστό μικρότερο του 1%. Το ποσοστό για τους συνταξιούχους είναι επίσης πολύ χαμηλό (3,8%).

Για την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας δεν φτάνουν διαρθρωτικές αλλαγές, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, ή μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αυτά είναι απαραίτητα στοιχεία μιας μεσοπρόθεσμης πολιτικής για την καταπολέμηση της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, της ανεργίας που την προκαλεί και για την ανάπτυξη και την παραγωγή πλούτου, αλλά εν τω μεταξύ οι άνθρωποι που βρίσκονται ήδη κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας χρειάζονται στήριξη, άμεσα. Πολλοί συμφωνούν πως υπάρχει μόνο ένας αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθούν εγκαίρως: Να εισπράξουν με ένα δίκαιο τρόπο τα χρήματα που τους λείπουν.

Ti προτείνει:

Τα μέτρα που προτείνει η diaNEOsis είναι τα εξής:

α) Η επέκταση του τακτικού επιδόματος ανεργίας.
β) Η αναβάθμιση του ενιαίου επιδόματος στήριξης τέκνων.
γ) Η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε όλη την επικράτεια.

Πιο αναλυτικά:
Το τακτικό επίδομα ανεργίας σήμερα το λαμβάνει μόλις το 9,5% των ανέργων. Δεδομένου ότι το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το δικαιούνται ελάχιστοι μακροχρόνια άνεργοι, προτείνεται η επέκταση της διάρκειας του τακτικού επιδόματος έτσι ώστε να καλύπτει ως και το 40% των ανέργων.

Το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων παρέχεται από το 2013. Προτείνεται η αύξησή του από 40 ευρώ ανά παιδί ανά μήνα, σε 60.

Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα προτείνεται να ισχύσει πανελλαδικά, με μικρές αλλά καίριες αλλαγές στο σχεδιασμό.

Αν υλοποιούνταν αυτά τα σχετικά απλά μέτρα, περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι θα ήταν δικαιούχοι, και 613.704 από αυτούς θα έβλεπαν τα εισοδήματά τους να ξεπερνούν το όριο της ακραίας φτώχειας, Το ποσοστό ακραίας φτώχειας θα έπεφτε από το 15% στο 9,4% του πληθυσμού.

Κάτω από το όριο θα παρέμεναν 1 εκατομμύριο πολίτες, αλλά και τα δικά τους εισοδήματα θα αυξάνονταν -το xάσμα φτώχειας γι' αυτούς θα μειωνόταν κατά 55%, επισημαίνει η εταιρία.

Δυστυχώς, όμως, κράτη στα οποία οι πολίτες στηρίζονται σε επιδόματα και σε συσσίτια για να επιβιώσουν θυμίζουν άλλες εποχές και σε κάθε περίπτωση οι πολιτικές (και οι πολιτικοί άρχοντες που τις εκφράζουν) θεωρούνται αποτυχημένες και απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν ως αυτόνομα, ανεξάρτητα και αυτοκυρίαρχα κράτη. Ίσως, εάν κάποια στιγμή υπάρξουν πολιτικές και πολιτικοί που θα αντιληφθούν ότι οι πολίτες δεν είναι αριθμοί, αλλά άνθρωποι και πως τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις που ευημερούν ή πτωχεύουν, τότε θα υπάρξει και η επάνοδος στην φυσιολογικότητα και στην δημοκρατία. Γιατί, όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ούτε φυσιολογικά, ούτε, βεβαίως, δημοκρατικά. Και η ευθύνη της παρεκτροπής βαραίνει αποκλειστικά εκείνους τους πολιτικούς (και τους "σιτιζόμενους αυλικούς" τους που τοποθετούνταν σε κρίσιμες κρατικές θέσεις) που ενεπλάκησαν στην διαχείριση της εξουσίας και του χρήματος...

Πληροφορίες από "Ημερησία"

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουνίου 28, 2016