Λίγη ποίηση στην σκλάβα ζωή μας...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος 

Κατά τύχη το blog ξαναβρήκε σ' ένα παλιό βιβλίο το πασίγνωστο ποίημα του Ι. Πολέμη  ''Το κρυφό Σχολειό''.
Ανεξάρτητα αν περιγράφει ή όχι μιά πραγματικότητα, οι τελευταίοι δύο στίχοι της πρώτης στροφής οδήγησαν σε πολλές σκέψεις.
''...τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει,
και γύρω τα σκλαβόπουλα μαζεύει...''

Εκείνα  τα σκλαβόπουλα της τουρκοκρατίας, γεννημένα στην σκλαβιά, προσπαθούσαν να πάρουν μία ιδέα του τί είναι η ελευθερία μέσα από βιβλία, και από τα λόγια των (κι αυτών γεννημένων σκλάβων) δασκάλων τους.
Πάσχιζαν να αγαπήσουν και να λαχταρήσουν κάτι που ποτέ δεν γνώρισαν, μήπως και μιά μέρα ανακατεύοντας τα όνειρα ξεπεταχτεί από ΄κει η ελευθερία, σαν Φοίνικας, αναστημένος όχι μέσα από τις στάχτες του αλλά από το αίμα το δικό τους, το αίμα των σκλάβων.

Οι σημερινοί νέοι, όσοι γεννήθηκαν την τελευταία 35ετία, είναι κι αυτοί σκλάβοι. Σκλάβοι εκ γενετής.
Σκλάβοι ενός τρόπου ζωής και μιάς νοοτροπίας αφύσικης.
Σκλάβοι της ηθικής (της ανηθικότητας) της αρπαχτής, της λαμογιάς, του εύκολου και ύποπτου πλουτισμού...
Σκλάβοι της υπερκατανάλωσης, του life-style, του δήθεν, της μπαρούφας, της ημιμάθειας που είναι απότοκος της απόλυτης εξειδίκευσης...
Σκλάβοι της κομματοκρατίας και της κομματοκρατορίας.

Έτσι γεννήθηκαν, αυτά έμαθαν, έτσι έζησαν: ''...πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι...''
Πώς να επιθυμήσουν έναν άλλον τρόπο ζωής, πιό απλό, πιό φυσικό, πιό ανθρώπινο, πιό κοντά στην ελληνική φύση και φιλοσοφία;
Πώς να παλέψουν για κάτι που δεν ξέρουν πώς είναι;

Κι εδώ πέφτει το βάρος βαρύ σε όσους γνώρισαν την ελευθερία της απλής, της με ανθρώπινα μέτρα ζωής και καριέρας...
Του λογικού και με την δουλειά βγαλμένου πλούτου...
Της μετρημένης, αλλά όχι μίζερης καθημερινότητας...
Την ελευθερία τής πέρα από εξεζητημένες ειδικεύσεις, εγκυκλοπαιδικής και  κοινωνικής μόρφωσης...
Του ανοιχτού μυαλού, της ουμανιστικής σκέψης.

Σαν άλλο ''κρυφό σχολειό'' (ίσως υπερβολική η σύγκριση, αλλά πάντως ταιριαστή) μέσα από τον ακόμη ελεύθερο αέρα του διαδίκτυου (υπάρχουν ''αριστερές'' σκέψεις τρόπων ελέγχου του), όσοι τυχεροί γνωρίσαμε εκείνον τον άλλο τρόπο ζωής, ή όσοι μάθαμε και ενστερνιστήκαμε τον τρόπο της ελευθερίας, οφείλουμε να τον δείξουμε, να τον διδάξουμε στους γεννημένους σκλάβους ενός ανήθικου κι απάνθρωπου συστήματος.


Αν τον καταλάβουν κι αν τον λαχταρήσουν υπάρχει περίπτωση να ξεσηκωθούν για να τον κερδίσουν.
"...εκεί η ψυχή πικρότερο αγροικά
τον πόνο της σκλαβιάς της, εκεί βλέπει
τί έχασε, τί έχει, τί της πρέπει..."

Πρώτα η αφύπνιση, μετά ο αγώνας.
Βήμα-βήμα και θάρθει από μόνος του.
"...σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει."

 Ας προχωρήσουμε!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"

Δημοσίευση: Ιουνίου 30, 2016