Dr Σόιμπλε και mr Τσίπρας

Διαβάζοντας τις χτεσινές δηλώσεις του δρα Σόιμπλε, ότι η Ελλάδα εμφανίζει στοιχεία ανάκαμψης, που κανείς δεν την περίμενε, ο ανυποψίαστος μπορεί να συμπεράνει ότι η συχνή επαφή του με τον μίστερ Τσίπρα έχει επηρεάσει την κρίση του και υποστηρίζει αντικρουόμενα πράγματα. Τίποτε ανακριβέστερο. Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός δρα ως dr. Σόιμπλε ενώ μιλά ως mr Τσίπρας.

Επί του προκειμένου, και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι αβάντα κάνει ο Γερμανός υπουργός στον πρόθυμο πρωθυπουργό ιδού: Τα χτεσινά στοιχεία για την ελληνική οικονομία βάζουν τη δήλωση Σόιμπλε στη σωστή της διάσταση:

1. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ), που είναι το αποτύπωμα του τι παράγει και τι καταναλώνει η χώρα ή του τι εισόδημα παράγεται και καταναλώνεται, έπεσε κατά 1,4% το πρώτο τρίμηνο του 2016 σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή. Τι σημαίνει αυτό; Ότι φτωχύναμε κι άλλο. Ότι ξοδεύουμε λιγότερα. Ότι έχουμε ύφεση μεγαλύτερη από πέρυσι.

2. Οι ιδιωτικές επενδύσεις, από τις οποίες περιμένει η χώρα τη μοναδική σωτηρία (θα τρίζουν τα κόκκαλα του Κέυνς) μειώθηκαν κατά 2,7% σε ετήσια βάση.

3. Οι εξαγωγές υπηρεσιών μειώθηκαν κατά … 23,4% σε ετήσια βάση.

4. Οι καταναλωτές ξόδεψαν το πρώτο τρίμηνο του 2016 0,5% ακόμα λιγότερα από τα λιγότερα που είχαν ξοδέψει το πρώτο τρίμηνο του 2015.

Σαν μην έφταναν αυτά συνεχίζουμε:

5. Ο δείκτης οικονομικής εμπιστοσύνης, που μετράει το οικονομικό κλίμα στις χώρες, υποχώρησε από τις 90,3 μονάδες τον Απρίλιο στις 89,7 μονάδες τον Μάιο, σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν.

6. Στον παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας η χώρα υποχώρησε 6 θέσεις και βρίσκεται σχεδόν στον πάτο μεταξύ 61 κρατών, στην 56η θέση!

7. Στην επιχειρηματική αποτελεσματικότητα βρέθηκε στην 57η θέση από την 47η που ήταν, μεταξύ 61 κρατών.

8. Στις υποδομές η Ελλάδα έπεσε από την 35η θέση στην 38η, επιστρέφοντας εκεί που ήταν το 2013.

9. Στην κυβερνητική αποτελεσματικότητα παρηγορηθείτε, υπάρχουν και δυο (2) κράτη, που είναι χειρότερα από την Ελλάδα! Η χώρα μας έπεσε στην 59η θέση από την 57η μεταξύ 61 της παγκόσμιας έρευνας του IMD (Institute for Management Development).

Αυτά τα λίγα είδαν μόνο χτες το φως της δημοσιότητας για την κατάσταση της Ελλάδας, που ο δρ. Σόιμπλε διαπίστωσε ότι παρουσιάζει σημεία ανάκαμψης με υποχώρηση της ύφεσης!

Δίπλα σ αυτά να παραθέσουμε και το υπόλοιπο των δηλώσεων του κατ ουσίαν υπουργού οικονομικών της Ευρώπης, που χαρακτήρισε την αύξηση του ΦΠΑ «οικονομική ανοησία», στα χνάρια του αντιπρόεδρου της Κομισιόν κ Ντομπρόφσκι, που, θυμίζω στους αναγνώστες ότι πριν από το Eurogroup είχε τονίσει εμφαντικά ότι:

«η αύξηση των φόρων και όχι ο περιορισμός των δαπανών ήταν επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης σε αντίθεση με τις προτάσεις της τρόικας και του ΔΝΤ.»

Για να ξέρουν οι Έλληνες ποιος τους χαρατσώνει για να σώσει το δημόσιο λάφυρο.

Η κορωνίδα του δρα Σόιμπλε θα πρέπει να προσεχτεί ιδιαιτέρως από τους αναγνώστες:

«Καμιά χώρα στην Ευρώπη δεν έχει τόσο υψηλό ποσοστό φόρων, που πρέπει να καταβληθούν αλλά δεν καταβάλλονται. Όταν το κράτος δεν έχει άλλα έσοδα δε μένει παρά αυτό»…

Εκ πρώτης όψεως μοιάζει σαν ο Σόιμπλε να δικαιολογεί την ελληνική πολιτική. Αντιθέτως! Στην πραγματικότητα λέει στην ελληνική κυβέρνηση «βρέστε άλλους τρόπους εσόδων γιατί αυτό που κάνετε είναι ανόητο».

Το πιο ανόητο και συνάμα τραγικό είναι ότι αυτοί που έχουν σήμερα στα χέρια τους την ελληνική κυβέρνηση υπερασπίζονται με τη φορολογική τους πολιτική τα οικονομικά μοντέλα της ηγεμονίας του 19ου αιώνα και τα αντίστοιχα της Αφρικής του Αμιν Νταντα, του Καζαβούμπου και της Μοζαμβίκης, γονατίζοντας αδιακρίτως πλούσιους και φτωχούς με έμμεση και άμεση φορολογία για να εισπράξουν τα χρέη για τον ηγεμόνα. Είναι απλοί, στυγνοί και άβουλοι φοροεισπράκτορες. Την ώρα που ο ηγεμόνας, οι πιο ακραίοι φιλελεύθεροι κύκλοι της Ευρώπης και του ΔΝΤ ζητάνε περιορισμό των δαπανών του δημοσίου και όχι νέους φόρους!

Ο δρ. Σόιμπλε κάνει φιλότιμες προσπάθειες τον τελευταίο καιρό να στηρίξει με τις δηλώσεις του το αγαπημένο του ya boy mr Τσίπρα, όπως χτες με το νέο όραμα που είδε στον ύπνο του για υποχώρηση της ύφεσης. Αλλά, το ελληνικό alter ego του προτιμάει να υπερασπίζεται το δημόσιο φέουδο παρά το λαό, τον οποίο κυβερνά.

Η λογοτεχνική ιστορία λέει ότι ο δόκτωρ Τζέκυλ και ο μίστερ Χάιντ χάθηκαν ταυτοχρόνως μόλις χάθηκε το ένα κοινό σώμα που τους φιλοξενούσε. Και η ζωή έχει αποδείξει ότι η φαντασία ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα.

Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης

Δημοσίευση: Ιουνίου 01, 2016