Φτιάχνει «καθεστώς» ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν χρειάζεται να διεισδύσεις στο κράτος ως το επίπεδο του τμηματάρχη. Θέλεις την κυβέρνηση, τον έλεγχο των ανεξάρτητων αρχών και, φυσικά, τη Δικαιοσύνη

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης

«Αποχουντοποίηση». Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέλαβε να αποκαταστήσει τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, μία από τις πρώτες πρόνοιες ήταν η απομάκρυνση των στελεχών του στρατεύματος και της δημόσιας διοίκησης που συνεργάστηκαν με το καθεστώς των συνταγματαρχών.

Πρακτικά κάτι τέτοιο δεν ήταν διόλου εύκολο. Είχες έναν υπάλληλο που ακολούθησε υπηρεσιακές εντολές, κοινώς κοίταζε τη δουλίτσα του. Πώς να τον κατατάξεις στα όργανα της χούντας; Οσο και αν φώναζε το ΠΑΣΟΚ, η αποχουντοποίηση περιορίστηκε στα υψηλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός προσαρμόστηκε γρήγορα στα νέα πλαίσια. Δεν ήθελε δα και κόπο. Το κράτος, ούτως ή άλλως, ήταν «δεξιό».

Οταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές, ο Ανδρέας ανέλαβε και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, καθώς στις τάξεις του κινήματος υπήρχε ανησυχία για τις αντιδράσεις των στρατιωτικών απέναντι στην Αλλαγή. Φυσικά δεν κουνήθηκε ούτε φύλλο. Αρχισε, όμως, να κουνιέται όλο το δέντρο. Το ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε δομική αλλαγή της στελέχωσης σε Ενοπλες Δυνάμεις και δημόσιες υπηρεσίες. Για το στρατό έλεγαν ότι υπάρχει η ανάγκη εκδημοκρατισμού, συνεπώς προωθούσαν «δημοκρατικούς αξιωματικούς» -εδώ που τα λέμε ο στρατός εξανθρωπίστηκε επί ΠΑΣΟΚ. Κάτι αντίστοιχο έγινε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Επρεπε να ξηλωθεί το κράτος της Δεξιάς. Νέα στελέχη, πιστά στην Αλλαγή πήραν το κεφάλι. Συχνά-πυκνά έβγαιναν στις εφημερίδες καταγγελίες για το παρελθόν ορισμένων. Διάβαζες ότι ο τάδε ήταν και στέλεχος της χούντας. Απαντούσε ότι δέχεται λάσπη από τη Δεξιά και το θέμα τελείωνε εκεί. Παραλλήλως το κόμμα έστηνε παντού τοπικές και κλαδικές οργανώσεις. Το παλαιό πιστοποιητικό «κοινωνικών φρονημάτων» παρέμενε σε ισχύ. Απλώς απαιτούσε πλέον άλλα φρονήματα. Μέσα σε πέντε χρόνια το ΠΑΣΟΚ είχε καταλάβει το κράτος. Και πήγε μετά να κατακτήσει και τα media με τα δικά του τζάκια. Γιώργος Κοσκωτάς.

Ολοι ξέρουμε λίγο-πολύ πώς λειτουργεί η χώρα. Το κράτος είναι λάφυρο του κόμματος που αναλαμβάνει την κυβέρνηση. Είναι μέσο για να ασκείται η εξουσία, να γίνονται δουλειές και να εξασφαλίζεται η πρόσβαση στο δημόσιο ταμείο. Η κατάκτηση του κράτους βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής. Είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν γίνονται αποκρατικοποιήσεις. Ποιος βασιλιάς κόβει κομμάτια από το βασίλειο του; Ο έλεγχος του κράτους σου επιτρέπει να δημιουργήσεις καθεστώς. Τι σημαίνει «καθεστώς»; Είναι ο καθολικός, ο μεγαλύτερος δυνατός έλεγχος του κράτους από ένα κέντρο εξουσίας. Και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διακρίνονται από καθεστωτική νοοτροπία.

Ο Νίκος Φίλης έχει πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία. Μεγάλη κουβέντα. Περιγράφει το αντικείμενο της πολιτικής. Τι να κάνεις τα χαρτοφυλάκια και τις σφραγίδες όταν δεν μπορείς να τραβήξεις ούτε ένα νήμα; Ευτυχώς, για τις κυβερνήσεις, τα πράγματα είναι πλέον πιο εύκολα. Δεν χρειάζεται να διεισδύσεις στο κράτος ως το επίπεδο του τμηματάρχη. Θέλεις την κυβέρνηση, τον έλεγχο των ανεξάρτητων αρχών και, φυσικά, τη Δικαιοσύνη. Και φιλικό περιβάλλον στα μέσα ενημέρωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν είναι ασυνεπής προς την πολιτική μας παράδοση και τα λειτουργικά ήθη του κράτους. Απλώς οι προηγούμενοι είχαν μπουφέ να βγάλουν, ενώ οι σημερινοί, με διαχρονικά συσσωρευμένη βουλιμία, πρέπει να σκάψουν χαρακώματα. Δεν υπάρχει καμία έκπληξη, τίποτα μη αναμενόμενο. Οι άνθρωποι κέρδισαν το λαχείο και προσπαθούν να μη χάσουν τον λαχνό. Ο καθένας μας το ίδιο θα έκανε.

Πηγή "Protagon"

Δημοσίευση: Ιουλίου 27, 2016