Περιμένοντας το τέλος...

Όταν υπάρχει αυτή η επιβαλλόμενη πολιτική από τους εταίρους ακόμα και ανθρώπους με υπερφυσικές ικανότητες στην κυβέρνηση δεν θα αλλάξει η πορεία προς το γκρεμό.

Απλά αυτή η πορεία θα είναι πιο αργή και θα κερδίζει χρόνο μπας και αλλάξει κάτι από το εξωτερικό (διακυβέρνηση Σαμαρά) ή θα είναι γρηγορότερη και πιο καταστροφική (Τσίπρας που τελικά τα κατάφερε και υπέγραψε το χειρότερο μνημόνιο).

Χρεοκοπημένο κράτος εντός νομισματικής ένωσης εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους εταίρους και το ποιόν των πολιτικών που του επιβάλλουν.
Τελείως διαφορετικά είναι τα πράγματα όταν χρεοκοπεί κάποιο κράτος με εθνικό νόμισμα γιατί η υποτίμηση του νομίσματος πάντα επιφέρει μεγάλη ανακούφιση τονώνοντας το εμπορικό ισοζύγιο ενώ και μόνο η δυνατότητα άσκησης της κρατάει τα επιτόκια δανεισμού σε χαμηλά επίπεδα.

Στην Ελλάδα η εφαρμοζόμενη λιτότητα έχει ρίξει πάνω από το 27% το ΑΕΠ. Μιλάμε δηλαδή για μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές, μεγαλύτερη ακόμη και από την καταστροφή που υπέστη η Σερβία όταν έγινε στόχος των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ. Παρ' όλα αυτά συνεχίζεται με αυξανόμενη ένταση η εφαρμογή υφεσιακών πολιτικών, ενώ καταγράφονται διάφορα παράδοξα, όπως να κλείνουν επιχειρήσεις και να μειώνεται η ανεργία!!!

Το πότε θα έρθει το τέλος μας κανείς δεν μπορεί να το πει με ακρίβεια αλλά όλοι είναι σίγουροι ότι θα έρθει.

Όσο και οικονομία να κάνει το κράτος όσο και να πιάσει την φοροδιαφυγή, από την Ελλάδα ζητούνται πρωτογενή πλεονάσματα τέτοιας τάξης που καμιά αναπτυγμένη ή αναπτυσσόμενη χώρα δεν μπόρεσε να τα πιάσει ακόμα και σε περιόδους ανάπτυξης.

Οπότε όλες οι υγιείς μεταρρυθμιστικές μας προσπάθειες θα πέφτουν στο γκρεμό και οι όποιες εισπράξεις του δημοσίου τομέα αντί να κατευθύνονται προς την ανάταξη της Κρίσης θα χρησιμοποιούνται για να αποπληρώνεται ένα δάνειο που δεν μπορεί να αποπληρωθεί στην ολοκληρία του..

Κάποιοι μπορούν να πουν ότι η λύση θα είναι η μείωση του δημοσίου τομέα.
Δεν διαφωνώ με όσους οραματίζονται ένα μικρότερο σε μέγεθος και αποδοτικότερο δημόσιο.
Όμως τώρα μέσα στην ύφεση αν απολυθούν φερ' ειπείν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι μπορεί σε πρώτο χρόνο το κράτος να κερδίσει κάτι αλλά σε δεύτερο χρόνο θα χάσει πολλαπλάσια από την πτώση της ενεργούς ζήτησης.
Ότι έγινε δηλαδή από τις πρώτες μνημονιακές μέρες όπου όλες οι μειώσεις μισθων και συντάξεων δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

Η έξοδος από το κοινό νόμισμα δεν είναι εφικτή γιατί είμαστε ελλειμματική χώρα οπότε η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα λόγω της προσδοκώμενης υποτίμησης του θα εξαερώσει την οικονομία με το που ανακοινωθεί η φυγή μας.

Οπότε τι κάνουμε;
Προσευχόμαστε και περιμένουμε τους φίλους Γάλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα πρωτοστατώντας στην κίνηση για κατάργηση της λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

BlueNile

Δημοσίευση: Ιουλίου 23, 2016