Κυβέρνηση επικίνδυνων και αδίστακτων απατεώνων

Πλαστ(ικ)ό χρήμα από πλαστ(ικ)ή κυβέρνηση
που λειτουργεί με πλαστ(ικ)ό πολίτευμα

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ  

Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα ο πολίτης στην καθημερινότητά του έχει το δικαίωμα επιλογών, αρκεί αυτές να μην παραβιάζουν τα δικαιώματα των συμπολιτών του. Αυτό ισχύει, τουλάχιστον, σε εκείνες τις χώρες που σέβονται τους πολίτες τους και σε εκείνα τα πολιτεύματα που λειτουργούν εύρυθμα και υπερασπίζονται κατά βάση τα δικαιώματα των πολιτών και, φυσικά, της ίδιας της χώρας.

Επειδή, όμως, το πολίτευμα στην Ελλάδα έχει σαφέστατα μετακινηθεί, κατ’ άλλους έχει αλλοιωθεί, προς την κατεύθυνση εκείνη η οποία είναι περισσότερο αυταρχική, απολυταρχική και αντιμετωπίζει –κατά βάση- τους πολίτες ως επικίνδυνες οντότητες, που απειλούν το σύστημα, δηλαδή ως εχθρούς, αξίζει να σημειώσουμε κάποια παραδείγματα αυτής της μετακίνησης του πολιτεύματος, τα οποία αποδεικνύουν πως η δημοκρατία δολοφονείται συστηματικά στον τόπο της γέννησής της…

Το πρώτο παράδειγμα είναι η δημιουργία εικονικού χρήματος (πλαστικό χρήμα), με την πρόφαση αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής. Αφού ξεκαθαρίσουμε πως η δικαιολογία καταρρέει από τη στιγμή που διαλύονται ή καταργούνται φοροελεγκτικοί μηχανισμοί (βλ. ΣΔΟΕ), γίνεται κάτι περισσότερο από κατανοητό πως η δημιουργία εικονικού χρήματος και ο εξαναγκασμός των πολιτών για την χρησιμοποίησή του έχει τελείως διαφορετικούς στόχους από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Η πρώτος στόχος είναι η δημιουργία μίας εικονικής και πρόσκαιρης οικονομικής επιτυχίας (η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε νέα υπερχρέωση τους χρήστες των πλαστικών καρτών), μέσω της χρήσης ανύπαρκτου χρήματος, το οποίο θα δοθεί σε λογιστική μέσα από άδεια κρατικά ταμεία, αλλά κάποια στιγμή θα απαιτηθεί η υλική είσπραξή του… Προσωρινά, τουλάχιστον, θα δημιουργηθεί μία εικονική πραγματικότητα πολιτικής επιτυχίας αντιμετώπισης του οικονομικού προβλήματος της χώρας.
Σε δεύτερο χρόνο, όμως, οι χρήστες του πλαστικού χρήματος θα διαπιστώσουν την τραγική αλήθεια, δηλαδή πως θα έχουν χρεωθεί με ποσά τα οποία δεν θα μπορούν να επιστρέψουν στα κρατικά ταμεία σε μορφή κανονικού χρήματος…
Όταν, όμως, ένα επιτυχημένο διεθνές τραπεζικό κόλπο χρησιμοποιείται από την πολιτική, χωρίς να γίνεται ένας προϋπολογισμός της έκτασης των τραγικών αποτελεσμάτων (λογιστική προσέγγιση), τότε η πολιτική παύει να υφίσταται, αφού η ύπαρξή της στηρίζεται στην αντιμετώπιση των πολιτών ως ανθρώπινες οντότητες και όχι ως αριθμούς.

Ο δεύτερος στόχος της εφαρμογής του πλαστικού χρήματος, είναι ο έλεγχος, ο απόλυτος έλεγχος, όχι των οικονομικών στοιχείων των πολιτών, αλλά αυτής καθεαυτής της καθημερινότητάς τους. Έλεγχος ο οποίος θα κορυφωθεί με τον εξαναγκασμό απόκτησης ταυτοτήτων με βιομετρικά χαρακτηριστικά. Έτσι, η κρατική δυνατότητα πρόσβασης σε πληροφορίες που αφορούν προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα, αλλά και η δυνατότητα κρατικής επιβολής, με τον πλέον σκληρό τρόπο, είναι ένα γεγονός που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Αυτά, όμως, έχουν ήδη απαντηθεί από πολύχρονη αρθρογραφία σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάποτε, οι συντάκτες τέτοιων άρθρων ήταν συνωμοσιολόγοι. Σήμερα, και ειδικά στην Ελλάδα, θεωρούνται… φασίστες!!! Το ζήτημα για την περίπωση της Ελλάδας είναι το κατά πόσο ο πολίτης μπορεί να αποδεχθεί την διαχείριση των προσωπικών του δεδομένων (όχι μόνο των οικονομικών) από μία κυβέρνηση η οποία είναι ανακόλουθη και με το τελευταίο ίχνος του ιδεολογικού της χάρτη και κυβερνητικού της (προεκλογικού) προγραμματισμού..., αφού πρόκειται για μία κυβέρνηση που εξαπάτησε έως και τον ίδιο της τον εαυτό!!!

Ο εξαναγκασμός στην χρήση του πλαστικού χρήματος ξεκινά από τη στιγμή που δίνεται «επιβράβευση» φορολογικής απαλλαγής σε εκείνους που το χρησιμοποιούν σε ικανοποιητικό βαθμό ως προς το εισόδημά τους (δηλωθέν και τεκμαρτό)…! Όποιος τολμήσει να μην χρησιμοποιήσει το πλαστικό – εικονικό χρήμα, δεν θα φοροαπαλλάσεται, αλλά θα φορολογείται για ολόκληρο το ποσό που το κράτος θα απαιτεί είσπραξη φόρου.
Γα την περίπτωση που κάποιος πολίτης συνειδητά αποφασίζει να επιλέξει την μη χρήση πλαστικού χρήματος, τότε γνωρίζει και τις όποιες φορολογικές επιπτώσεις της επιλογής του. Στην περίπτωση, όμως, που ο πολίτης δεν (θα) έχει τη δυνατότητα απόκτησης πιστωτικής κάρτας (ή χρεωστικής, η οποία απαιτεί την ύπαρξη μη κενού τραπεζικού λογαριασμού) συναλλαγών, τότε αυτός ο πολίτης, χωρίς καμία επιλογή, και λόγω της φτώχειας του είναι αναγκασμένος να πληρώνει οποιοδήποτε ποσό απαιτήσει ο φορολογικός μηχανισμός (βλ. νόμοι που ψηφίζονται από τις κυβερνήσεις). Όσο γελοίο και αν εμφανίζεται η απαίτηση είσπραξη φόρων από κάποιον που δεν έχει χρήματα για να πληρώσει, η τραγικότητα και η επικινδυνότητα των πολιτικών – κυβερνητικών αποφάσεων βρίσκεται στο ότι ο πτωχευμένος (εξαιτίας των νόμων) πολίτης εξαναγκάζεται να πληρώσει μέσω… πιστωτικής κάρτας, την οποία δεν έχει!!!

Το πλαστ(ικ)ό χρήμα όμως είναι ένα μόνο παράδειγμα της πλαστότητας και της εικονικής πραγματικότητας που επιχειρεί να επιβάλλει μία ομάδα πολιτικών, μεστής ιδεοληψιών, που αφού εξαπάτησε ένα σημαντικό τμήμα πολιτών, αντιλήφθηκε πως είναι τελείως διαφορετικό το να συζητάς σε επίπεδο και επιχειρηματολογία καφενείου, προβάλλοντας ως ισχυρισμούς διάφορους εξυπνακισμούς και λογικές αλχημείες, από το να κυβερνάς μία χώρα η οποία έχει συγκεκριμένες ανάγκες και προβλήματα που χρήζουν προσεκτικής και σοβαρής αντιμετώπισης και λύσεων με πρακτική (και όχι ιδεατή) εφαρμογή.

Τραγικό, μεν, αλλά σκληρή πραγματικότητα είναι και το ότι το κράτος απαιτεί από τους πολίτες του να πληρώνουν περισσότερους φόρους, που δεν τους επιστρέφει με ανταποδοτικά μέσα(παιδεία, υγεία κ.λ.π.), ενώ το ίδιο το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του!!! Τολμάνε, μάλιστα, να χαρακτηρίζουν τους πολίτες ως "απατεώνες" και "μπαταχτσήδες", δηλαδή τους επιτίθενται και τους βλάπτουν ηθικά, την στιγμή που το ίδιο το κράτος έχει αναγάγει την απάτη σε κυβερνητική πρακτική. Στα ίδια πλαίσια, της πολιτικής εξαπάτησης και διαφυγής των ευθυνών (πολιτικών και ποινικών), η κυβέρνηση των "αριστερών δημοκρατών" δεν διστάζει να διαχωρίζει τους πολίτες, να επιχειρεί να κομματικοποιήσει σημαντική μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων και να δημιουργήσει συνθήκες μίσους και σύγκρουσης στην ελληνική κοινωνία... Πρακτικές και τακτικές που δεν συνάδουν διόλου με την δημοκρατία, αλλά θυμίζουν έντονα άλλα "μαύρα" πολιτεύματα που έχουν καταγραφεί με τον χειρότερο τρόπο στην ιστορία.

Όσο απίθανο και εάν είναι, η ίδια παρέα των σημερινών κυβερνώντων, μη δυνάμενη να αντιμετωπίσει την λογική και ιδεολογική της ήττα (συντριβή), δεν διστάζει να αλλάζει τις έννοιες των λέξεων, να διαστρεβλώνει τα γεγονότα, να επιχειρεί να αποκτήσει τον μέγιστο δυνατό έλεγχο –παραβιάζοντας τις δημοκρατικές αρχές στο σύνολό τους- προκειμένου να μην εξαναγκαστεί να ομολογήσει την εξαπάτηση και την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις ανάγκες της χώρας.

Είναι αυτό το «παρεάκι» που με παλιές (και αποδεδειγμένα καταστροφικές) πολιτικές συνταγές, με κύριο εργαλείο την προπαγάνδα και τον κρατισμό, επιχειρεί να διασώσει την «ιδεολογία» της μη παραιτούμενη εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας της να αντιμετωπίσει, έστω και με σχετική επάρκεια, το σήμερα για να χαράξει μία ασφαλή πορεία για το αύριο, με βασικό γνώμονα την ευμάρεια των πολιτών και την ασφάλεια της χώρας (ήδη η Frontex αναλαμβάνει την ασφάλεια της Ελλάδας, της οποίας η κυβέρνηση αποδέχεται –αν είναι δυνατόν- ότι δεν έχει τη δυνατότητα να διασφαλίσει το αδιαπέραστο των συνόρων…!!!).

Αφού, λοιπόν, η αποτυχία έχει καταγραφεί ως παταγώδης, είναι η ίδια παρεούλα «αντεξουσιαστών» που αντιλήφθηκαν πως η ανεπάρκειά τους στο να αντιμετωπίσουν το σύστημα, μπορεί να «εξαερωθεί» εάν καταγγέλλουν το σύστημα που οι ίδιοι εφαρμόζουν και το οποίο καταστρέφει –διαλύει- την χώρα σε όλους τους τομείς.
Είναι οι ίδιοι που επιθυμούν -με πρόσχημα την δημοκρατία!- να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο για να διασωθούν οι ίδιοι, αδιαφορώντας για το αν έτσι διασώζεται η χώρα...
Είναι οι ίδιοι που επιθυμούν να αλλάξουν και το Σύνταγμα για να διασώσουν εαυτούς (και τους προηγούμενους, με τους οποίους αποδεδειγμένα δεν έχουν να "χωρίσουν" τίποτε, αφού συνεχίζουν την μνημονιακή - κατοχική πολιτική διάλυσης της χώρας) από τις πολιτικές και ποινικές τους ευθύνες.
Είναι οι ίδιοι που δεν σεβάστηκαν την λαϊκή εντολή του δημοψηφίσματος και αφού την αντέστρεψαν, πανηγύρισαν για τον επαναστατικό χαρακτήρα αυτού που οι ίδιοι στη συνέχεια (μέσα σε 24 ώρες) κατέστρεψαν...! Διπολιική διαταραχή, παράνοια, σχιζοφρένεια ή μήπως κάτι άλλο κατά πολύ χειρότερο;

Σε κάθε περίπτωση, όμως, τίθεται ένα ερώτημα:
Γελοίοι και επικίνδυνοι είναι όσοι σήμερα μας κυβερνούν ισοπεδώνοντας τα πάντα ή όσοι συνεχίζουν να τους επιτρέπουν την καταστροφή της χώρας;
Γελοίοι και επικίνδυνοι είναι εκείνοι που παραδίδουν την εθνική κυριαρχία και αποδέχονται υπογραφές ξένων πολιτών σε Φύλλα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, ή εκείνοι που τους επιτρέπουν να συνεχίζουν την αποδόμηση της Ελλάδας;

Δημοσίευση: Ιουλίου 28, 2016