Τουρκία: Ολα επαναλαμβάνονται

1) Η ανασφάλεια του σουλτάνου στην ίδια του την πρωτεύουσα. Πέρασαν τέσσερις ημέρες από την εκδήλωση και την καταστολή του πραξικοπήματος μέχρι να τολμήσει ο «θριαμβευτής» Ερντογάν να μεταβεί στην πρωτεύουσα του κράτους του!!!!!!!!!!!!!! Πότε ξανάνιωσε τέτοια ανασφάλεια σουλτάνος για την έδρα του κράτους του; Το 1821. Ο Μαχμούτ ο Β΄, μόλις έμαθε για το κίνημα του Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία, έχασε αμέσως την ψυχραιμία του, φανταζόμενος συνομωσίες μέσα στην Κωνσταντινούπολη (που τότε ήταν πρωτεύουσα), αυτοαπομονώθηκε και ταμπουρώθηκε στο παλάτι, κηρύσσοντας «ιερό πόλεμο» κατά των «απίστων στασιαστών». Μόνο που αντί να στείλει τα πολυάριθμα στρατεύματα του κατά των επαναστατών της νότιας Ελλάδας (όπου εν τω μεταξύ είχε γενικευτεί ο ξεσηκωμός) και να επιφέρει ακαριαίο χτύπημα στην εύθραυστη και ανοργάνωτη ακόμη επανάσταση, εγκλώβισε ένα τεράστιο πλήθος 150.000 οπλοφόρων μέσα στην πρωτεύουσα, τους οποίους «απασχολούσε» με σφαγές και ακραία τρομοκρατία σε βάρος των άμαχων και αμέτοχων στην επανάσταση Ελλήνων της Πόλης.

Βέβαια οι φόβοι του δεν ήσαν εντελώς αβάσιμοι, καθώς πράγματι είχε προταθεί στον Υψηλάντη σχέδιο για χτύπημα μέσα στην Κωνσταντινούπολη με στόχο την πυρπόληση του Τουρκικού στόλου (και την κατάληψη μερικών πλοίων) αλλά απορρίφθηκε ως ανέφικτο και επικίνδυνο για τους άμαχους Ελληνες.

Αυτό που εντυπωσιάζει πάντως είναι οι ομοιότητες των δύο περιστάσεων. Και στις δύο περιπτώσεις οι σουλτάνοι προκάλεσαν οι ίδιοι οχλοκρατία και τρομοκρατία. Και στις δύο περιπτώσεις προχώρησαν σε ευρύτατες καρατομήσεις στελεχών του κράτους τους. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο Μαχμούτ δεν καρατόμησε μόνο όλους τους Ελληνες αξιωματούχους, αλλά και μεγάλο πλήθος Τούρκων μέχρι του μεγάλου βεζύρη και του σεϊχουλισλάμη (του Μουσουλμάνου επισκόπου της Πόλης) τον οποίο εξόρισε και εκτέλεσε, γιατί δεν δεχόταν να υπογράψει τον φεφτά για την γενοκτονία των Ελλήνων. Αργότερα δε και ενώ το Ελληνικό ζήτημα παγιωνόταν και η ανεξαρτησία μας ήταν πλέον ορατή, ο Μαχμούτ όχι μόνο δεν έκανε καμία σοβαρή προσπάθεια να το αποφύγει, αλλά εκτέλεσε με σταύρωμα όλους σχεδόν τους γενίτσαρους, καθώς το μόνο που τον απασχολούσε ήταν η προσωπική του ασφάλεια και η εξόντωση κάθε πιθανού επίβουλου.

Αν και ο Ερντογάν, όπως φαίνεται, έχει τσαγανό, δείχνει να πέφτει σε παρόμοια σφάλματα πανικού. Ενώ δεν είχε πάει ακόμα στην Αγκυρα, διατυμπάνιζε, ότι θα συναντηθεί με τον Πούτιν… Που ποντάρει; Προφανώς θα κάνει «επίθεση» φιλίας στον Πούτιν, κάνοντας ανατολίτικο παζάρι με αντικείμενο την αλλαγή στρατοπέδου. Θα εκβιάσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν οι Αμερικάνοι δεν του παραδώσουν τον Γκιουλέν (υποτίθεται ότι) θα αλλάξει στρατόπεδο με πρώτη πιθανή κίνηση «φιλίας» την παράδοση του Τούρκου πιλότου, που κατέρριψε το Ρωσικό μαχητικό. [Η τύχη τον βοήθησε και σε αυτό, μια και ο εν λόγω πιλότος, συνελήφθη ως πραξικοπηματίας.]

Το αν θα μασήσει ο Πούτιν (το δόλωμα) είναι καθοριστικό για την τύχη του Ερντογάν. Το δέλεαρ είναι τεράστιο· η Τουρκία ως σύμμαχος και εμπορικός εταίρος μετράει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα για την Ρωσία. Βέβαια ο Ερντογάν θα πρέπει να αποδείξει πρώτα από όλα, ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος…

2) Η υπερεκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης της Τουρκίας και των αντιθέσεων των μεγάλων δυνάμεων. Αυτό, όχι απλά έχει ξαναγίνει, αλλά είναι το πάγιο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Τα πράγματα όμως τώρα δεν είναι τόσο εύκολα και εδώ θα φανεί η αξία της Τουρκικής ηγεσίας, καθώς ναι μεν δεν έχει μειωθεί η γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας (τουναντίον έχει αυξηθεί κατακόρυφα) αλλά πλέον καθίσταται κοινή συνείδηση, ότι ο ίδιος ο Ερντογάν και τα νεοοθωμανικά του όνειρα, είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης.

Πιστεύω, ότι θα εντείνει το πολλαπλό παιχνίδι και τους εκβιασμούς και αυτό τελικά θα αποβεί σε βάρος του, γιατί μπορεί η Τουρκία να είναι η πολύφερνος νύφη, αλλά αν γίνει εξαιρετικά «δύσκολη», υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να δαμαστεί, ιδίως αν οι μνηστήρες τα βρουν μεταξύ τους…

Αν βγεί ο Τράμπ, ο Ταγίπ την έχει πολύ άσχημα, γιατί η γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας θα πέσει κατακόρυφα από την συνακόλουθη προσέγγιση Ρωσίας –ΗΠΑ και γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι νέοι σύμμαχοι να ανεχθούν το παραμικρό τσαλιμάκι, από αυτά που συνηθίζουν οι γείτονες.

Θα έλεγα, ότι γενικά την Ελλάδα την συμφέρει ο Τράμπ για Πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά αναρωτιέμαι μέχρι που θα φτάσει το φυλετικό (και το θρησκευτικό) μίσος στην ίδια την Αμερική. Ενας εμφύλιος εντός μίας πυρηνικής υπερδύναμης είναι μεγάλος κίνδυνος για ολόκληρη της ανθρωπότητα.

3) Η ανίερη Ρωσοτουρκική συμμαχία. Και εδώ υπάρχει ιστορικό παρελθόν. Το 1798 κατέλαβαν από κοινού τα Επτάνησα από τους Γάλλους. Το 1922 οι Ρώσοι (ΕΣΣΔ) βοήθησαν με πολύ μεγάλες ποσότητες όπλων και εφοδίων τον Κεμάλ.

Τίποτα δεν αποκλείεται λοιπόν, αλλά ελπίζω, να έχει την απαραίτητη οξύνοια ο Πούτιν και απλά να παίζει παιχνίδια. Ελπίζω και εκτιμώ, ότι η Ρωσοτουρκική προσέγγιση των τελευταίων ημερών είναι απλά μία (απαραίτητη και για τους δύο) λυκοφιλία.

Για πρώτη φορά στην ζωή μου υποστηρίζω τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο, παρά το ότι είναι ο πιο έξαλλος (ρατσιστής) από όλους. Κατ αρχάς οφείλω να υποστηρίξω αυτόν, που εκτιμώ, ότι συμφέρει την Ελλάδα. Δεύτερον· κρίνω ως πιο σοβαρούς τους τελευταίους Ρεπουμπλικάνους προέδρους (και ιδιαίτερα τον πρεσβύτερο Μπους) σε σχέση με τους Κλίντον και τον Ομπάμα. Τρίτον· η Ισλαμική τρομοκρατία δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί με ευχολόγια και «προοδευτικές» πορδές. Πιστεύω ο συνδυασμός πυγμής από Ρωσία, ΗΠΑ, Βρετανία κ.λ.π. είναι η μόνη περίπτωση να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από αυτόν τον εφιάλτη. Η απάντηση σε αυτό το παρανοϊκό αληταριό πρέπει να είναι ένα δύο τρία, πολλά Γκουαντάναμο· αρκεί να μη κλείνονται και αθώοι σε αυτά.

4) Η ραγιάδικη στάση της Ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία. Αυτό είναι εθνικό δόγμα πλέον και η αριστερά έχει το δικό της ιστορικό στις εκδόσεις Τούρκων αντικαθεστωτικών. Το 1989 τα μπουμπούκια μας στήριξαν την κυβέρνηση Τζαννετάκη (μαζί και το ΚΚΕ –μην ξεχνιόμαστε) όταν ένας Τούρκος κομμουνιστής, καταδικασμένος σε θάνατο από το ημιδικτατορικό καθεστώς Οζάλ, νόμισε ότι βρήκε την σωτηρία περνώντας από τον Εβρο σε μία «δημοκρατική» χώρα, όπου η αριστερά κρατούσε από το μανίκι την κυβέρνηση.

Για τους νεότερους (και τους ξεχασιάρηδες) ο Μητσοτάκης έγλυφε ασύστολα την αριστερά, για να στείλει τον Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο. Δεν θα έριχνε την κυβέρνηση του, για να μην κάνει ένα «χατίρι» δευτερευούσης σημασίας στο κοινοβουλευτικό του στήριγμα. Μέχρι τότε είχαμε δώσει πολλές φορές άσυλο σε Τούρκους αντικαθεστωτικούς και Κούρδους και ποτέ δεν υπήρξε σοβαρό πρόβλημα· ούτε ήταν σημαντικό πρόσωπο ο συγκεκριμένος Τούρκος. Δηλαδή μπορούσαν να τον σώσουν, αλλά δεν το έκαναν. Συνεπώς οι οκτώ ελικοπτεράδες την έχουν βαμμένη. Εκτός αν η κυβέρνηση ζητήσει από την ΕΕ, να αποφασίσει εκείνη.

Βέβαια μην γελιόμαστε· οι Τούρκοι καραβανάδες δεν είναι λιγότερο μισέλληνες, ούτε λιγότερο φασίστες από τον Ερντογάν. Αν μάλιστα το πραξικόπημα ήταν στημένο από τον σουλτάνο, τότε μας τους έστειλε ο ίδιος, για να μας δημιουργήσει πρόβλημα. Παρά το ότι οι αρχές του ιπποτισμού επιβάλλουν να τους χορηγήσουμε άσυλο, η έκδοση τους δεν θα είναι και το χειρότερο, που θα έχει πράξει η παρούσα κυβέρνηση. [Επαναλαμβάνω, το καλύτερο θα ήταν η μετάθεση της ευθύνης αλλού· στην ΕΕ, στον ΟΗΕ, οπουδήποτε.]

Ο πολύ μακρύς κατάλογος «προδοτών», που συνελήφθησαν, ή εκδιώχτηκαν, πριν καν φτάσει ο Ερντογάν στην Αγκυρα, δείχνει, ότι ήξερε από πριν ποιοι θα τον προδώσουν… Επίσης αποκαλύφθηκε, ότι ενημερώθηκε από τις 4 το απόγευμα για το πραξικόπημα, που εκδηλώθηκε 6 ώρες αργότερα, αλλά δεν έκανε τίποτα για να το αποτρέψει!!!!!!!!! Και ενώ το πραξικόπημα είχε ξεκινήσει, «εμπιστεύτηκε» την μπέσα του διοικητή της πρώτης στρατιάς και ενώ γνώριζε, ότι έχει στασιάσει η αεροπορία και βομβάρδιζε κυβερνητικά κτίρια, ρίσκαρε την αερομεταφορά του στην Κωνσταντινούπολη και «τυχαία» δεν κατερρίφθη από τα αεροπλάνα των στασιαστών, που τον ακολούθησαν!!!!!!!!!!!!!!!!

Το πραξικόπημα δεν ήταν ψεύτικο, υπό την έννοια ότι οι πραξικοπηματίες δεν γνώριζαν τον πραγματικό υποκινητή. Το πραξικόπημα ήταν αληθινό, αλλά ο πραγματικός υποκινητής ήταν ο ίδιος ο Ερντογάν. Τους υποκίνησε (με δικούς του διπλούς πράκτορες) να τον ανατρέψουν, ακριβώς για να βρεί το πάτημα, να κάνει ο ίδιος δικτατορία. Αν δεν ήταν έτσι, θα τους αντιμετώπιζε μόλις του το είπαν, αλλά τότε δεν θα μπορούσε να προβεί σε τόσο εκτεταμένο προγκρόμ, ούτε στην κήρυξη της δικής του δικτατορίας.

Ο πραγματικός ένοχος για την σφαγή εκατοντάδων πολιτών και μάλιστα φανατικών οπαδών του είναι ο ίδιος ο Ερντογάν, που άφησε έξι ώρες ανεκμετάλλευτες, ακριβώς για να τους δώσει τον χρόνο, να εκδηλώσουν το πραξικόπημα.

Ο άνθρωπος αυτός δεν θα διστάσει να κάνει οτιδήποτε, για να πραγματώσει το ισλαμοοθωμανικό όραμα. Και φυσικά δεν θα διστάσει να μας στείλει άλλα δύο εκατομμύρια προσφυγομετανάστες, αν δώσομε άσυλο στους οκτώ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Αλέξη (και τον δικό μας φυσικά)…

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουλίου 30, 2016