Μικρή και ηττημένη στη διπλωματία η Ελλάδα

Αποτελεί δεσπόζουσα άποψη ότι οι όποιες εξελίξεις προκριθούν για την Ελλάδα, είτε από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό, θα προέλθουν από την οικονομία. Ομως ο «οικονομισμός» ως αυτοκαθορισμός της πραγματικότητας, που επηρεάζει τόσο τις δυνάμεις του πολιτικού Κέντρου όσο και την Αριστερά ως προς τον τρόπο που προσεγγίζουν το μέλλον, δεν μπορεί να είναι μονόδρομος. Γιατί, αν η δύναμη της χρεοκοπίας, όπως αυτή προέκυψε εντός της ζώνης του ευρώ, από το 2010, ήταν η προσήκουσα για την ανοικοδόμηση της χώρας, δεν θα είχαμε την εμπέδωση της απόλυτης πανωλεθρίας όπως έχει συμβεί.

Το κρίσιμο ζήτημα που μπορεί να θέσει σε τροχιά ιστορικότητας την Ελλάδα, αντί της ανυπαρξίας όπου στην παρούσα φάση έχει καταλήξει, μπορεί να προκύψει από τον πυρήνα θεμιτών της εξωτερικής πολιτικής. Είτα αυτά αναφέρονται στα επονομαζόμενα εθνικά θέματα, που άπτονται της διατήρησης της ακεραιότητας της χώρας, είτε στη διεθνή πολιτική και ισορροπία. Τουτέστιν στον διεθνή συσχετισμό, που επηρεάζεται είτε από το Brexit είτε από τις σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας και το ΝΑΤΟ ή από τη διατήρηση της οντότητας της Τουρκίας ή από την πορεία της Ευρώπης με γερμανική ηγεμονία ή από μια νέα τάξη πραγμάτων στη Μεσόγειο, η οποία μπορεί να επηρεαστεί στον μέγιστο βαθμό από την «πενταμερή συμμαχία» Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ - Αιγύπτου - Ιορδανίας, που εξελίσσεται ως περιφερειακή δύναμη.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα πιέζεται σε όλη την έκταση των συνόρων της προς Βορρά και Ανατολή. Είτε αυτά βρίσκονται στη στεριά είτε στη θάλασσα, οι εμπλεκόμενοι στην πολιτική αλλά και στη στρατιωτική διπλωματία της χώρας πολύ εύκολα διαπιστώνουν, με συναισθήματα απόγνωσης, ότι η Ελλάδα, «μικρή» και απολύτως ετεροκαθοριζόμενη εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυριολεκτικά διασύρεται και δεν χαίρει κανενός σεβασμού, ακόμη και από «άοπλες» στην κυριολεξία χώρες της Βαλκανικής όπως η Αλβανία και τα Σκόπια. Παρά το γεγονός ότι πολιτικός προϊστάμενος της ελληνικής διπλωματίας είναι ο Ν. Κοτζιάς, ενδιαφέρων πανεπιστημιακός από τον τομέα της διεθνούς πολιτικής και στρατηγικής και πολύπειρος από τον κλάδο των εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΞ, και ο εθνικής ευαισθησίας δεξιός επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ. Π. Καμμένος στη στρατιωτική διπλωματία υπουργός Αμυνας, η Ελλάδα είναι υποχείρια των «Ερζερούμ» στη σχέση με την Τουρκία και δείχνει κυριολεκτικά «φτωχός συγγενής» στη διαλυμένη και ανύπαρκτη διεθνοπολιτικά Βαλκανική.

Παράλληλα με άρθρο τους σημαίνοντα πρόσωπα του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., όπως ο Ευ. Βενιζέλος και η Ντόρα Μπακογιάννη, που ηγήθηκαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα υπ. Εξωτερικών και Αμυνας, γράφουν στο διεθνούς κύρους έντυπο «Foreign Affaires» ότι παρά τη χρεοκοπία της χώρας στην εξωτερική πολιτική δεν δέχτηκαν πιέσεις για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς ούτε από τις ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις» ούτε από τις ΗΠΑ. Ολα αυτά συντείνουν να μοιάζει αδικαιολόγητο ότι είναι δυνατό σήμερα η Ελλάδα να κινδυνεύει με ειδικό καθεστώς, τύπου Κριμαίας, στη Θράκη, απώλεια ελέγχου στην ανατολική Μακεδονία και τη Θεσπρωτία στην Ηπειρο, δεσμευτική αποστρατιωτικοποίηση στο ανατολικό και νότιο Αιγαίο και «γκριζοποίηση» εθνικής κυριαρχίας από τη Σαμοθράκη και τα νησιά ανατολικού Αιγαίου ως τα Δωδεκάνησα και τη θάλασσα νοτίως της Κρήτης, στο όριο της Γαύδου, με ειδικό καθεστώς στο Καστελόριζο και περιορισμό των οικονομικών ζωνών δικαιοδοσίας στο Ιόνιο.

Ο ετεροκαθορισμός της Ελλάδας εντός του ΝΑΤΟ, της Ευρώπης και της «ειδικής σχέσης» με την Τουρκία από πολιτικούς και κόμματα της «Μικρής Ιδέας» για τα όρια και την οντότητα του έθνους οδηγεί σε προηγούμενη Ελλάδα από την Πελοπόννησο ως τη Λάρισα. Αυτό, όπως είναι λογικό και ιστορικά συνεπές, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς «πολιτικό και ηθικό κόστος» για τους δρώντες, όπως συνέβη στην περίπτωση της αποεθνικοποίησης της Ελλάδας μέσω χρεοκοπίας εντός του ευρώ.

Μενέλαος Τασιόπουλος
Πηγή "Δημοκρατία"

Δημοσίευση: Ιουλίου 02, 2016