Δόλιες... πτωχεύσεις

H υπόθεση του Μαρινόπουλου, όπως έχουμε ήδη γράψει, μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν σκάσουν κι άλλες εταιρείες, μη αντέχοντας την κατάσταση. Αλλά αν σκάσει το κανόνι θα χτυπήσει όλη την οικονομία και κανείς δεν το θέλει αυτό.

Κανείς δεν επιθυμεί να μείνουν συνολικά περί τους 50.000 Έλληνες χωρίς δουλειά, είτε είναι υπάλληλοι του ομίλου είτε των προμηθευτών. Ούτε και θέλει κανείς να χάσει το ΙΚΑ και η εφορία εκατομμύρια ευρώ.

Είναι επομένως παρήγορο το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχουν στο προσκήνιο «λευκοί ιππότες» που υπό προϋποθέσεις και με ένα καλό business plan θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Και θα περισώσουν ό,τι μπορούν γιατί το σύνολο των καταστημάτων και των εργαζόμενων δεν μπορεί να σωθεί.

Αυτά ως προς την υπόθεση της σωτηρίας της εταιρείας και όσων άλλων είναι βιώσιμες υπό προϋποθέσεις και μπορούν να συνεχίσουν να δίνουν δουλειά και προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία.

Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά, η βρόμικη, αυτή που έχει να κάνει με το πώς έφτασε όλη η Ελλάδα να είναι μια χρεοκοπημένη χώρα με πολλούς πλούσιους επιχειρηματίες. Πώς φτάσαμε να έχουν βαρέσει κανόνια δεκάδες μεγάλες εταιρείες αλλά οι μεγαλομέτοχοί τους να ζουν σαν βασιλιάδες, να έχουν τεράστια περιουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και παρ’ όλα αυτά κανείς να μην τους ενοχλεί.

Δεν είναι θέμα του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ. Είναι ένα διαχρονικό έγκλημα που γίνεται σε βάρος του ελληνικού δημοσίου και χιλιάδων εργαζόμενων που είναι απλήρωτοι, διεκδικούν αποζημιώσεις, θέλουν να πληρωθούν τον κόπο τους.

Η περίπτωση του Μαρινόπουλου είναι χαρακτηριστική. Ένας κολοσσός που δεν είχε μόνο σούπερ μάρκετ. Είχε και φαρμακευτική εταιρεία, και τα Marks & Spenser και τα Σεφορά και τα Στάρμπακς και πολλές άλλες δραστηριότητες. Ένας όμιλος που έκανε δισεκατομμύρια τζίρους και οι μέτοχοι, η οικογένεια ουσιαστικά έκανε τεράστια περιουσία και μπράβο της. Τώρα όμως που χρεοκοπούν γιατί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους; Και ποιοι ήταν αυτοί που τους έδωσαν τα θαλασσοδάνεια που αντί να γίνουν επενδύσεις μεταφέρθηκαν σε λογαριασμούς; Λέγεται ότι ο Μαρινόπουλος έχει εκατομμύρια στο εξωτερικό και ακίνητα μεγάλης αξίας σε fund στο Κατάρ. Δεν έχει λοιπόν αυτός ευθύνη και δεν πρέπει να πληρώσει για το γεγονός ότι το μαγαζί του βάρεσε διάλυση; Πώς είναι δυνατόν μια λιανεμπορική αλυσίδα να παίρνει κάθε μέρα μετρητά, να πληρώνει μετά από 6 και 8 μήνες του προμηθευτές της αλλά παρ’ όλα αυτά να είναι με άδεια ταμεία;

Και σαν τον Μαρινόπουλο υπάρχουν δεκάδες επιχειρηματίες που βούλιαξαν τα μαγαζιά τους αλλά αυτοί δεν έπαθαν τίποτε.

Τι έπαθε ο Λυμπέρης ή ο Κωστόπουλος στο χώρο των Media; Χρεοκόπησαν τα μαγαζιά τους αλλά ο κόσμος, οι μεροκαματιάρηδες είναι απλήρωτοι και τα φέσια στο δημόσιο απίστευτα.

Τι έγινε άραγε με το Πεντελικόν, με το Ledra Hotel και με τα τόσα άλλα ξενοδοχεία που χρεοκόπησαν αλλά οι ιδιοκτήτες τους την… έκαναν αλώβητοι;

Ο Ψυχάρης που μόλις τώρα καταλαβαίνει τι εστί βερίκοκο τι έκανε τα εκατομμύρια των δανείων αλλά και τα απίστευτα λεφτά από το Χρηματιστήριο; Το ίδιο και ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος και τόσοι άλλοι βαρόνοι των Media.

Και να μη μιλήσουμε για το mega που κλείνει αλλά οι μέτοχοι δεν έχουν προσωπική ευθύνη, ούτε για την Ηλεκτρονική Αθηνών, ούτε για τα αγροτοδάνεια που έγιναν μπουζούκια στην Εθνική οδό και Πόρσε στον Θεσσαλικό κάμπο.

Να γιατί χρεοκόπησε λοιπόν η Ελλάδα και η ευθύνη του πολιτικού συστήματος είναι μεγάλη. Ήρθε η κρίση για να ξεγυμνώσει όλους εκείνους, καθώς και τους τραπεζίτες που έδιναν αφειδώς δάνεια ακάλυπτα και με σίγουρο κίνδυνο να σκάσουν.

Την ίδια ώρα χιλιάδες πολίτες έπαιρναν ένα δάνειο για να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και βρίσκονται τώρα με τη θηλιά στο λαιμό.

Ε, λοιπόν, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν μπορεί να την γλιτώνουν τα μεγάλα κεφάλια και να μην μπορούν μικρές επιχειρήσεις να δανειοδοτηθούν να μεγαλώσουν, να δώσουν δουλειά.

Κάποτε λοιπόν πρέπει να σταματήσουν οι δόλιες πτωχεύσεις. Να έχουν άμεση ευθύνη οι μέτοχοι, να πάνε φυλακή, να τους δημευτεί η περιουσία, να πληρώσουν μέχρι τα δισέγγονα. Ίσως τότε να σωθεί η Ελλάδα, αλλιώς δεν έχει καμιά ελπίδα.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουλίου 15, 2016