Επικίνδυνα κυβερνητικά παιχνίδια με εκλογικό νόμο και Σύνταγμα

Απελπισμένοι και πανικόβλητοι
επιχειρούν την πολιτική τους διάσωση

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει απωλέσει κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας και ηθικού ερείσματος. Ουσιαστικά έχει απωλέσει το «δικαίωμα» να κυβερνά, από τη στιγμή που ανέτρεψε μονομερώς και με απολυταρχικό ύφος το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έγινε στις 28 Ιουνίου 2015. Με περίσσιο θράσος ο νεαρός πρωθυπουργός και η παρέα του απέδειξαν πως «δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή» για τη λαϊκή βούληση… Ήταν η κρίσιμη στιγμή κατά την οποία η κυβέρνηση βίασε δημοσίως το Σύνταγμα της χώρας και με μία φασίζουσα λογική, του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», μετατράπηκε σε στυγνό καθεστώς δημιουργώντας σοβαρότατο πολιτειακό ζήτημα το οποίο απέφυγαν να θίξουν οι επαγγελματίες επώνυμοι δημοσιογράφοι και οι «θαμώνες» των ΜΜΕ.

Αυτή η «πρώτη φορά» κυβέρνηση, που σήμερα καταβαραθρώνεται λόγω της πολιτικής της ανικανότητας, που άλλαξε άρδην τις πολιτικές της θέσεις όταν διαπίστωσε πως προηγουμένως είχε εξαπατήσει τον εαυτό της αλλά, και της εξαπάτησης των ψηφοφόρων, αντιλαμβανόμενη πλέον το πολιτικό της μέλλον επιχειρεί να παρεμβληθεί στις πολιτικές εξελίξεις μετατρέποντας τόσο τον εκλογικό νόμο, όσο και το Σύνταγμα.

Το ερώτημα που προκύπτει, όσο αφελές και αν παρουσιάζεται είναι απλό: Μπορεί αυτή η κυβέρνηση, που έχει διολισθήσει σε συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την δημοκρατία, να αλλάξει τον εκλογικό νόμο; Με βάση το Σύνταγμα, έχει κάθε δικαίωμα. Με βάση το Σύνταγμα που κυβερνητικά στελέχη ομολογούν πως έχει παραβιαστεί, είναι εφικτή η αλλαγή του εκλογικού νόμου, ασχέτως εάν και πάλι κυβερνητικά στελέχη έχουν δημοσίως ομολογήσει πως «η κυβέρνηση ψηφίζει νόμους εγκληματικούς»!!!

Αν η λογική αντίφαση δεν είναι αρκούντος εμφανής, τότε αυτή η χώρα, με πρωταίτια αυτή την κυβέρνηση, βυθίζεται στο χάος. Το χάος του εκλογικού νόμου που αλλάζει κατά το δοκούν από τους εκάστοτε κυβερνώντες, όταν τους δίνεται η τυπική συνταγματική δυνατότητα, αφού εξευτελίσουν το Σύνταγμα και τους νόμους, να επικαλούνται το Σύνταγμα προκειμένου να εξασφαλίσουν είτε την πολιτική τους συνέχεια είτε, στην περίπτωση των πολιτικών σχεδιασμών των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την δημιουργία ενός πολιτικού χάους. Και η σκοπιμότητα είναι πρόδηλη, αφού με πρόσχημα την «απλή αναλογική», οι σημερινοί κυβερνώντες διαπιστώνουν πως ο εκλογικός νόμος που τους τοποθέτησε στην κυβέρνηση ήταν ένας κακός νόμος!!!

Την ίδια στιγμή η απαξίωση των ελλήνων πολιτών αυξάνεται σε καθημερινή βάση και καθιστά ανήθικη την οποιαδήποτε απόπειρα μεταβολής τόσο του εκλογικού νόμου όσο και του Συντάγματος. Λογικά, αυτού του τύπου οι μεταβολές – αλλαγές υλοποιούνται από ισχυρές κυβερνήσεις, με λαϊκό έρεισμα και χωρίς (ορατά τουλάχιστον) άμεσα πολιτικά οφέλη. Όμως, η απαξίωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τόσο προς το λογικό όσο και προς το ηθικό του επικείμενου εγχειρήματος, φαίνεται να εξισορροπείται με το πολιτικό όφελος…

Δυστυχώς, η πολιτική σκοπιμότητα σε συνδυασμό με την πολιτική ανικανότητα, αλλά κυρίως, η αντίληψη των πολιτικών προσώπων (που ενίοτε κυβέρνησαν) πως η Ελλάδα είναι «τσιφλίκι» - ιδιοκτησία τους και μπορούν να αποφασίζουν κάνοντας συμμαχίες ακόμη και με τον διάβολο, παραβλέποντας το εθνικό συμφέρον, (δια)γράφοντας την λαϊκή βούληση και, διατηρώντας την πάγια πολιτική αλαζονεία ενεργεί μονομερώς με μοναδικό κριτήριο το κομματικό όφελος…

Δυστυχώς, η επαναλαμβανόμενη καθεστωτική αντίληψη του παρόντος πολιτικού συστήματος περί της αποκλειστικότητας του κομματικού οφέλους, αποτελεί και τον βασικό άξονα ευθύνης των όσων συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα. Και αυτήν ακριβώς την εγκληματική ευθύνη δεν αντιλαμβάνονται οι «πρώτη φορά αριστερά» που επαγγέλλονται την δημοκρατία, την πολιτική ορθότητα, τον εθνομηδενισμό και άλλα τινά που προσεγγίζουν (ή και προσπερνούν) τις «κόκκινες γραμμές» της απολυταρχίας, της πολιτικής επικινδυνότητας και των εθνικών δικαίων και συμφερόντων…

Ποιος αλήθεια, και πως, μπορεί να εγγυηθεί σήμερα πως Τσίπρας και Καμμένος δεν θα επιχειρήσουν να μεταβάλουν το Σύνταγμα της χώρας, για να νομιμοποιήσουν τις παραβιάσεις του, να νομιμοποιήσουν την κατοχή της χώρας και να αποφύγουν οι ίδιοι τις τεράστιες ποινικές τους ευθύνες; Μήπως η αξιωματική αντιπολίτευση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που επέλεξε την σιωπή –μπροστά στην καταστροφή της χώρας- για να μην έχει απώλειες ψήφων ή κατηγορεί την κυβέρνηση πως άργησε να επιβάλει τα μέτρα με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι «ευρωπαϊκές κυρώσεις»; Ή μήπως τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης που είτε ψάχνουν τρόπους πολιτικής τους επιβίωσης είτε καταδεικνύουν ως μοναδική λύση την πλήρη υποταγή και συνεργασία με την Γερμανία;

Εν κατακλείδι, η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση να προσθέσει το δικό της λιθαράκι στην ελληνική δημοκρατία και κάθε της ενέργεια προς την κατεύθυνση αλλαγής του εκλογικού νόμου και του Συντάγματος, θα είναι μία ευθεία απόπειρα μεταβολής του πολιτεύματος (και των ό,ποιων αποτελεσμάτων) επί τα χείρω…

ΥΓ: Η πολιτική βούληση για αλλαγή του πλαφόν του 3% για την εισαγωγή κόμματος στο Κοινοβούλιο, αποδεικνύει περίτρανα πως ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα τους δεν αντιλαμβάνονται και δεν επιθυμούν να κατανοήσουν τα εθνικά συμφέροντα, τα οποία εκθέτουν σε πλείστες όσες αρνητικές εξελίξεις με μοναδικό αντίκρυσμα το κομματικό όφελος...

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουλίου 04, 2016