Το δηλητήριο της Ευρώπης

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Χθες ήταν μια μεγάλη ημέρα στο Λονδίνο: η Τερέζα Μέι θα είναι από αύριο η νέα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και το έργο της είναι να εγγυηθεί την ομαλή και παραγωγική μετάβαση της χώρας στο νέο της καθεστώς εκτός Ευρωπαικής Ενωσης.

Και ήταν μεγάλη ημέρα, επειδή με έναν εξαιρετικά ώριμο τρόπο, το κυβερνών κόμμα του Ηνωμένου Βασιλείου βρήκε τον τρόπο να υπηρετήσει τη βούληση του λαού της χώρας κι όχι να την παραβιάσει όπως πολλοί επιθυμούσαν, αλλά να το κάνει μέσω μίας νέας ηγεσίας που ενώνει και που δεν διχάζει, που συνθέτει και που επαναφέρει την κλονισμένη ηρεμία.
Υπό αυτή την έννοια, χθες, με την ευρύτερη εμπιστοσύνη που περιβάλλει τη νέα πρωθυπουργό, ήταν και η ημέρα του τέλους του κύματος τρομοκρατίας και τεχνητού πανικού: οι πολίτες της μεγάλης αυτής χώρας, όμως, τελικά, ούτε φοβήθηκαν, ούτε «τσίμπησαν» στα παραμύθια…

Την ίδια ώρα, οι Βρυξέλλες, και, κυρίως, το Βερολίνο, ο αληθινός μεγάλος χαμένος αυτής της υπόθεσης, έσπευσε να στείλει το μήνυμα ότι και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα.

Με συνέντευξή της, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ παραδέχθηκε ότι η έξοδος της Βρετανίας έχει πλέον οριστικοποιηθεί (άλλα έλεγαν μέχρι προχθές πολύ στενοί της συνεργάτες) και, ταυτόχρονα, επέλεξε να… εγκωμιάσει τη δική της πολιτική, φέρνοντας μάλιστα το πιο απίθανο παράδειγμα «επιτυχίας»: την Ελλάδα!

Η αναφορά αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι: το Βερολίνο, όπως άλλωστε ήταν απολύτως αναμενόμενο, όχι απλώς δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει αυτή την ώρα στην υπό διάλυση πλέον γερμανική Ευρώπη, αλλά, αντιθέτως, επιμένει στην πιο σκληρή γραμμή: μέχρι και ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι επί οκτώ χρόνια διαφωνεί με τον Σόιμπλε.

Όμως αυτό, είναι το λιγότερο. Το κρίσιμο είναι ότι οι διαλυτικές τάσεις ενισχύονται και όπου δεν υπήρχαν ξεφυτρώνουν πια σαν τα μανιτάρια. Αλλά είναι μανιτάρια δηλητηριώδη, έχουν μέσα τους το δηλητήριο μιας Ευρώπης εχθρικής τόσο προς τους λαούς της όσο και προς τις χώρες που δεν υποτάσσονται στα παράλογα κελεύσματα της Γερμανίας, η οποία, φυσικά, έχει ταυτίσει την έννοια Ευρώπη με τα δικά της εθνικά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Το πρώτο μεγάλο χτύπημα σε αυτή την ηγεμονία και σε όλες τις εκφάνσεις της ήδη δόθηκε.

Τώρα, πάμε για τη συνέχεια.
Που δεν θα αργήσει…

Πηγή "Το Βήμα"

Δημοσίευση: Ιουλίου 28, 2016