Το "φτιασίδωμα" της εν ψυχρώ εκτελεσθείσας δημοκρατίας

Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Ο Α. Τσίπρας, τον Ιούλιο του 2015, έδωσε τη χαριστική βολή στην κατ' είδωλον, ως εν εσόπτρω, Ελληνική Δημοκρατία και μέσω αυτής τη χαριστική βολή στον απλό λαό (αυτόν που δεν μετέχει στο κατεστημένο) και στην πατρίδα μας, την Ελλάδα.
Τον Ιούλιο του 2016, επειδή βέβαια αυτό το γεγονός τον κυνηγάει και θα τον κυνηγάει όσο κρατήσει ο ενεργός πολιτικός του βίος (ελπίζω όχι πολύ, αλλιώς θα τελευτήσουμε εμείς ως ελληνικός λαός), προσπαθεί να “φτιασιδώσει”, όπως ακριβώς πράττουν τα καλά γραφεία κηδειών για τους νεκρούς, το άψυχο σώμα της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Και επί πλέον διά του φτιασιδώματος θέλει να πείσει, όσους μπορέσει, ότι αυτό είναι ολοζώντανο και ακμαίο, αποσείοντας έτσι από πάνω του την κατηγορία ότι ήταν αυτός που του έδωσε την χαριστική βολή, όταν το όπλο του ΟΧΙ, που με τόση γενναιότητα έβαλε ο ελληνικός λαός στα χέρια του, αντί να το χρησιμοποιήσει για να σώσει κυριολεκτικά αυτόν τον λαό από τα νύχια και τα δόντια του παγκόσμιου και ευρωπαϊκού κατεστημένου, αυτός το χρησιμοποίησε εναντίον του και εναντίον της δημοκρατίας.

Αυτή είναι ένας κύριος στόχος του Α.Τσίπρα και βέβαια , αν τον πετύχει, θα έχει και άλλα δευτερεύοντα οφέλη. Αλλά ας δούμε, αν μέσα από αυτόν τον ανομολόγητο στόχο του, αντιμετωπίζει τουλάχιστον το θέμα του Συντάγματος με εντιμότητα ή και εδώ μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή μάλλον μας πουλάει για μεταξωτές κορδέλες τα σχοινιά που περνάει γύρω από το λαιμό μας, όπως έχει κάνει για κάθε θέμα μέχρι τώρα.

Σε αυτό το πρώτο μέρος του άρθρου θα εξετάσουμε βασικά σημεία των αλλαγών που προτείνονται και θα συνεχίσουμε στο δεύτερο μέρος, επιχειρώντας και μια διεύρυνση του θέματος. Ας αρχίσουμε από την πολυσυζητημένη εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό. Στην πρόταση αυτή ο Α.Τσίπρας καταδεικνύει όλη την ασύστολη πονηριά του.

Τι μας προτείνει; Αν αποτύχει η Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο, τότε ο πρόεδρος να εκλέγεται από το λαό! Τι πετυχαίνει με αυτήν την πρόταση; Αφ' ενός να μην πέφτει η κυβέρνηση, εφ' όσον, αν δεν μπορέσει να εκλέξει Πρόεδρο η Βουλή διαλύεται (και βέβαια ευελπιστεί ότι και η επόμενη θα είναι δική του κυβέρνηση και προσπαθεί να την “ασφαλίσει” έναντι πτώσης) και αφ' ετέρου εμφανίζεται υπέρμαχος της δημοκρατίας: Πρόεδρος εκλεγμένος από το λαό! Σημαντική κατάκτηση θα σκεφτούν όσοι δεν έχουν στοχαστεί βαθιά πάνω στα θέματα δημοκρατίας.

Όμως, ας αναρωτηθούμε: υπάρχει έστω και κάποια αμυδρή πιθανότητα να τεθούν υποψηφιότητες για την Προεδρία από επιφανείς και άξιους Έλληνες που δεν ανήκουν στο πολιτικό κατεστημένο; Οι 5-6 άξιοι που διαθέτουμε, τι δουλειά έχουν μέσα σε αυτήν τη “σαβούρα”; Ακόμα και αν το ήθελαν, μήπως και περισώσουν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια αυτής της πατρίδας, ποιος θα χρηματοδοτούσε την καμπάνια τους; Ουδείς από το οικονομικό κατεστημένο, το μόνο που διαθέτει εν αφθονία χρήματα σε αυτήν τη χώρα.

Αλλά το ρώτημα τέθηκε μόνο προς στοχασμό και προβληματισμό μας, εφ' όσον η προτεινόμενη τροποποίηση ούτε καν αυτό δεν επιτρέπει! Οι υποψήφιοι Πρόεδροι θα είναι αυτοί που προτάθηκαν από τη Βουλή και απέτυχαν να εκλεγούν και κανείς άλλος! Λοιπόν,“όμφακες ο θησαυρός” της δήθεν εκλογής Προέδρου από το λαό. Τόσο όμφακες όσο η επιδιωκόμενη δια του τρόπου αυτού σταθεροποίηση του οικονομικο-πολιτικο-μιντιακού κατεστημένου. Επιχειρεί η πρόταση αυτή να το σταθεροποιήσει έτσι ώστε να μην “πέφτουν” οι κυβερνήσεις του κατεστημένου και διαρρηγνύεται έστω και προσωρινά η συνοχή του.

Αυτό είναι εξόχως ενάντιο προς τα συμφέροντα του λαού, επειδή όλες αυτές οι κυβερνήσεις δρουν και νομοθετούν ενάντια στο κοινό συμφέρον , το συμφέρον δηλαδή της πλειονότητας του λαού που δεν ανήκει στην άρχουσα ελίτ, αλλά υπέρ των συμφερόντων αυτής της ελίτ, της παγκοσμιο-ευρωπαϊκής και της εγχώριας, που είναι γαντζωμένη στην πρώτη.

Ο λαός με βάση το ισχύον Σύνταγμα δεν μπορεί να αποτινάξει, με θεσμικό τρόπο, τις κυβερνήσεις αυτές από πάνω του. Για το στόχο αυτό και πολλούς άλλους χρειαζόμαστε ένα εντελώς νέο Σύνταγμα, όχι γραμμένο από τα κόμματα του κατεστημένου, αλλά από τον ίδιο το λαό, με την καθοδήγηση ανιδιοτελών προσωπικοτήτων, που έχουν εντρυφήσει ή μπορούν να εντρυφήσουν στο θέμα. Χρειαζόμαστε ένα τέτοιο Σύνταγμα που να εγκαθιδρύει μια κατά το δυνατόν γνήσια δημοκρατία και όχι φτιασιδώματα μιας κλινικά νεκρής δημοκρατίας, που “διασωληνωμένη” λειτουργεί ως δικτατορία των ελίτ, με κυρίαρχο όργανο επιβολής τον εκάστοτε πρωθυπουργό.

Συνεχίζουμε με το θέμα της απλής αναλογικής. “Ας γίνει έτσι, αν έτσι μας συμφέρει” είναι η “ηθική” βάση του Τσίπρα, της κοινοβουλευτικής του ομάδας και του κόμματός του. Απλή αναλογική, με όριο εισόδου στη Βουλή το 3%, τι νόημα έχει; Πάλι οι άνθρωποι του κατεστημένου θα συνασπιστούν και θα κάνουν κυβέρνηση. Αν έπαυε να υπάρχει αυτό το όριο, θα υπήρχε ελπίδα να εισχωρήσουν στη Βουλή άνθρωποι που δεν ανήκουν στο κατεστημένο, ώστε τουλάχιστον ο λαός να ακούει αδέσμευτες φωνές που ηθική τους βάση είναι η υπουργία του κοινού συμφέροντος. Και όχι στημένους καυγάδες για το απόλυτο τίποτα και προς ακρόαση των ευπειθών.

Νέα αρμοδιότητα του Π.τ.Δ. το να παραπέμπει ψηφισμένο νόμο σε ειδικό γνωμοδοτικό όργανο, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικαστές. Ποιος θα ορίζει και ποιος θα διορίζει αυτό το “όργανο”; Και γιατί θα αποτελείται από δικαστές; Αφ' ενός οι δικαστές δεν είναι Συνταγματολόγοι και αφ' ετέρου έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, λόγω του πλήρους συντονισμού τους προς τις βουλήσεις της εξουσιαστικής ελίτ.

Φαίνεται πώς λειτουργούν “υπόγειες διαδρομές”, που συνδέουν όλους αυτούς μεταξύ τους. (Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις, που λόγω του γενικευμένου σκότους, μοιάζουν -και είναι- εξαιρετικά φωτεινές). Και Συνταγματικό Δικαστήριο να πρότειναν, πάλι το ίδιο θα φρόντιζαν να συμβεί: υπόγειες διαδρομές. Το κατεστημένο, για να μπορεί να επιβιώνει δεν αφήνει τίποτα στην “τύχη”. Μόνο η αληθινή δημοκρατία μπορεί να το χτυπήσει κατάστηθα, γιατί δεν “ελέγχεται”. Ι'ι' αυτό και την φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Ο κρυφός στόχος όλων των αλλαγών του πρώτου άξονα, αλλά ολοφάνερος για όποιον έχει μελετήσει πώς στήνεται μια “εικονική δημοκρατία”, είναι ακριβώς η ισχυροποίηση της παγκοσμιοποιημένης οικονομικο-πολιτικής τάξης (της άρχουσας ελίτ στο Δυτικό κόσμο), αυτήν που με μια λέξη την αποκαλούμε “το Σύστημα”. Καμία αλλαγή ουσίας , που θα ενοχλούσε ή θα άλλαζε το Σύστημα δεν υπάρχει στις προτάσεις Τσίπρα. Μαϊμουδο -αλλαγές μόνον υπάρχουν, που το ισχυροποιούν έναντι κλυδωνισμών.

Προς αυτόν τον ίδιο στόχο κινείται και η προτεινόμενη αλλαγή ώστε η πρόταση δυσπιστίας εναντίον κυβέρνησης να συνοδεύεται και από πρόταση αλλαγής πρωθυπουργού -προτείνεται να είναι εκλεγμένος από το λαό, δηλαδή βουλευτής! Μια άλλη ορντινάντσα του κατεστημένου ως πρωθυπουργός και όλα “μέλι-γάλα”. Αλλά σε αυτή τη χώρα δε ρέει πια μέλι και γάλα για το λαό, αλλά ιδρώτας αγωνίας, δάκρυα και αίμα. Και οι πολιτικοί της εξαπάτησης, με προεξάρχοντα τον Α.Τσίπρα, συνεχίζουν τον εμπαιγμό μας.

Περνάμε στον δεύτερο άξονα των προτάσεων: “Υποχρεωτική κύρωσις με δημοψήφισμα, οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του Κράτους”. Εδώ πλέον ο εμπαιγμός χτυπάει κόκκινο. Αφού έχει παραδοθεί η εθνική κυριαρχία της χώρας , αφού το πολιτικό κατεστημένο έχει παραιτηθεί άνευ όρων από την ασυλία με την οποία προστατεύεται κάθε χώρα έναντι των δανειστών της, αφού έχει μεταβιβάσει ή επίκειται να μεταβιβάσει όλον τον πλούτο της, ούτως ή άλλως υποθηκευμένο υπό το Αγγλικό Δίκαιο, αφού στράγγισαν κάθε ρευστότητα , αφού φαλίρισαν το ασφαλιστικά ταμεία, τώρα ο Α.Τσίπρας μιλάει για κυριαρχικά δικαιώματα του Κράτους!

Ένα ερώτημα για να γίνει φανερή και στους πλέον καλοπροαίρετους ή ακραία θρασύτητα αυτού του ανθρώπου: Θα έχει αναδρομική ισχύ αυτή η διάταξη , κύριε Τσίπρα; Θα κληθεί ο λαός να αποφανθεί με δημοψήφισμα αν καλώς παραδόθηκαν η Εθνική κυριαρχία και ο πλούτος της χώρας; Κι αν αποφανθεί ότι κακώς παραδόθηκαν, θα σεβαστείτε την ετυμηγορία του; Θα παραιτηθείτε την ίδια ώρα των αποτελεσμάτων ή θα πυροβολήσετε το λαό και τη δημοκρατία ακόμα μια φορά; Τι λέτε κύριε Τσίπρα, θα προτείνετε αναδρομική ισχύ στο άρθρο αυτό; Ασφαλώς σας πιάνει ρίγος και μόνο που ακούτε κάτι τέτοιο.

Και συνεχίζει ο δεύτερος άξονας, θέτοντας ως προϋπόθεση, για να διεξαχθεί δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία, τη συλλογή άνω των 500 χιλ. υπογραφών και άνω του 1εκ. υπογραφών για αλλαγή ψηφισμένου νόμου. Μα αν διέθετε η Ελλάδα αυτά τα νούμερα ενεργών πολιτών, η κυβέρνησή σας και εσείς κύριε Τσίπρα θα ήσασταν τώρα πολιτική σκόνη.

Θα μπορούσε να συγκεντρωθεί ο πρώτος αριθμός υπογραφών, αν ορισμένοι πολιτικοί φορείς, (οπωσδήποτε μη κομματικοί) ή συνασπισμός φορέων, όργωναν κυριολεκτικά την Ελλάδα, έχοντας προσωπική επαφή, πολίτη προς πολίτη. Τέτοια δυναμική συνασπισμού φορέων προς το παρόν δεν υπάρχει. Αλλά και έτσι αν μπορούσε να συμβεί, εξαιρούνται τα δημοσιονομικά. Δηλαδή την πληγή που καίει τα στήθια και τα σωθικά κάθε Έλληνα δεν μπορούμε να την αγγίξουμε. Γιατί αν εμείς, ο λαός, αγγίξουμε αυτήν την πληγή, τότε θα πληγιάσει και θα κακοφορμίσει το κατεστημένο!

Ολοκληρώνοντας το πρώτο μέρος, θα σταθώ σε ένα άρθρο που καθιστά το ισχύον Σύνταγμα, αλλά και κάθε επόμενο που θα το περιέχει, πλήρως “αντι-Συνταγματικό” -ένα σχήμα λόγου που όμως φανερώνει μια μεγάλη αλήθεια! Είναι το άρθρο 86 του παρόντος Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών και υφυπουργών.

Από τα πλέον θεμελιώδη άρθρα αυτού του Συντάγματος είναι το άρθρο 4 περί της ισότητας των πολιτών, που στην παρ.1 δηλώνει κατηγορηματικά και χωρίς αστερίσκους: Οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

Ωστόσο, “μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους” για να θυμηθούμε μια πολύ εύστοχη έκφραση του George Orwell από την “Φάρμα των ζώων”, των γουρουνιών. Τι μας λέει, λοιπόν, ο κατ' εξακολούθησιν εξαπατών “κύριος” Α. Τσίπρας; Μας λέει ότι θα καταργηθούν τα προνόμια των βουλευτών όσον αφορά την ισότητά τους με τους άλλους πολίτες ενώπιον του νόμου, πλην αυτών που συνδέονται με την άσκηση των καθηκόντων τους. Δηλαδή θα παραμείνει ως έχει το άρθρο 86!

Ας μελετήσουμε τώρα το άρθρο 86 του ισχύοντος Συντάγματος για να διαπιστώσουμε πόσο ίσοι είναι οι Έλληνες πολίτες ενώπιον του νόμου, εκτός αν οι υπουργοί και υφυπουργοί δεν είναι πολίτες, αλλά κάτι άλλο, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε υπέρ-πολίτες ή μάλλον πολίτες-δυνάστες των υπολοίπων πολιτών.

Δηλώνει το άρθρο 86 στην παρ.1: Μόνον η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως ο νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων.

Και στην παρ 3 δηλώνει: Πρόταση άσκησης δίωξης υποβάλλεται από 30 τουλάχιστον βουλευτές. Η Βουλή με απόφασή της, που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, συγκροτεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια της προκαταρκτικής εξέτασης, διαφορετικά η πρόταση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Μπετόν αρμέ λοιπόν η προστασία των “ίσων” υπουργών-υφυπουργών ενώπιον του νόμου και “μηχανικός” το εκάστοτε κυβερνών κόμμα (η πλειοψηφία των βουλευτών). Δηλαδή η κυβέρνηση κρίνει την κυβέρνηση ως προς τα ποινικά αδικήματα των μελών της, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ιδού τώρα και η παραγραφή των ποινικών αδικημάτων στην συνέχεια της παρ. 3 του ίδιου άρθρου: Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παρ.1 αρμοδιότητά της, μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. Πόσο πιο σύντομη θα μπορούσε να είναι η παραγραφή ποινικών αδικημάτων;
Άρθρο 4 παρ1: Οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.(!)

Απίστευτα και απαράδεκτα πράγματα. Αν ήθελε να προσφέρει μία και μόνο ουσιαστική υπηρεσία στον Ελληνικό λαό ο Α.Τσίπρας, μέσω αναθεωρήσεως του Συντάγματος, θα έπρεπε να καταργήσει με αναδρομική ισχύ, το άρθρο 86 , που καθιστά όλο το Σύνταγμα “αντι-Συνταγματικό” , ως περιέχον άρθρα πλήρως αντιτιθέμενα μεταξύ τους: το άρθρο 86 κατά πλήρη αντίθεση προς το θεμελιώδες άρθρο 4, γεγονός που συνιστά και την κύρια πηγή της πολιτικής κακοδαιμονίας της πατρίδας μας.

Ως εκ τούτων καλείται ο ελληνικός λαός να απορρίψει τον εμπαιγμό του Α.Τσίπρα και να οργανωθεί τάχιστα για να μη χάσει οριστικά τη ζωή του, την περιουσία του, την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του. Και αν τελικά γίνει το δημοψήφισμα, αποχή ή αρνητική ψήφος στους λαομπαίχτες. Αρκετά τους ανεχτήκαμε.

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου (μέλος της ΕΝΕΛΥΣ, τη διακήρυξη της οποίας μπορείτε να την βρείτε στο blog του ιστότοπου www.destopan.gr)

Υ.Γ. Συνιστάται για όσους θέλουν να εμβαθύνουν στο θέμα νέου Συντάγματος ένα βιβλίο γραμμένο από μια ερασιτέχνη του είδους (την γράφουσα) με τίτλο: “Νίκη της δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”. Και οι ερασιτέχνες μπορούν να έχουν δημιουργικές ιδέες, επειδή δεν δεσμεύονται από τις παγιωμένες “νόρμες” των επαγγελματιών. Αλλά για να αποφευχθεί το σχετικό έξοδο -καιροί που είναι!- υπόσχομαι να γράψω μια περίληψη των κεφαλαίων των σχετικών με ένα νέο Σύνταγμα και ελπίζω να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα που φιλοξενεί και το παρόν άρθρο.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Αυγούστου 14, 2016