Τιμωρία!

«Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατικοποιεί συνεχώς τα εργαλεία παραγωγής»...

Τα αποσπάσματα αυτά από το πιο γνωστό έργο των πιο διάσημων Επαναστατών διανοουμένων κατά της Αστικής Τάξης.

Από το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του Κάρολου Μάρξ και του Φρειδερίκου Ένγκελς…

Ακόμα και γι’ αυτούς – ή μάλλον, πρωτίστως γι’ αυτούς – η αστική τάξη ΔΕΝ είναι ένα συνονθύλευμα αργόσχολων «τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας». Οι «αστοί» ΔΕΝ είναι νωχελικοί ευνούχοι, νταραβεριτζήδες της εξουσίας, που πηγαίνουν με τον εκάστοτε ισχυρό για να τους κάνει τα χατίρια…

Ακόμα και για τους ορκισμένους αντίπαλούς της, ακόμα και γι’ αυτούς που εδώ και ενάμιση αιώνα ευαγγελίζονταν την καταστροφή της, η αστική τάξη είναι η πιο επαναστατική της Ιστορίας!

Όμως, ο Μάρξ και ο Ένγκελς πέθαναν εδώ και 130 χρόνια περίπου. Η διδασκαλία τους έχει περιπέσει στην αφάνεια, τα επαναστατικά τους «μηνύματα» δεν είναι πια «φαντάσματα» που περιφέρονται πάνω από την Ευρώπη, είναι μάλλον ένας εφιάλτης που όλοι θέλουν να ξεχάσουν! Και μια τεράστια «φενάκη», που η ανθρωπότητα έζησε την τραγική διάψευσή της και πλήρωσε ακριβά τη δραματική κατάρρευσή των ψευδαισθήσεών που εκείνη εξέθρεψε για τέσσερις γενεές περίπου. Και σε παγκόσμια κλίμακα…

Σήμερα δεν υπάρχουν «μαρξιστικά καθεστώτα» πουθενά στον κόσμο! Και όσοι λαοί τα έζησαν, ακόμα αγωνίζονται να επουλώσουν τις πληγές που τους άφησαν…

«Πουθενά στον κόσμο»;

Όχι ακριβώς! Υπάρχει ακόμα μια χώρα, όπου ο Μαρξισμός θεωρείται από πολλούς ως η… «υπέρτατη σοφία», η αυταπόδεικτη «θεωρία των πάντων», ο αλάνθαστος «μπούσουλας στο μέλλον»!

Η χώρα αυτή, δυστυχώς, είναι η Ελλάδα!

Εδώ μας κυβερνούν μαρξιστές (ή κατά φαντασίαν «μαρξιστές»), ενώ ακόμα κι ανάμεσα σε αυτούς που τους αντιπολιτεύονται, βρίσκονται καμπόσοι, που πολύ θα ήθελαν να ήταν κι αυτοί «μαρξιστές»…

Όλος ο (υπόλοιπος) κόσμος προχωράει μπροστά και η χώρα μας μένει κολλημένη πίσω!

Όλος ο (υπόλοιπος) κόσμος πετάει τις ολοκληρωτικές θεωρίες σαν σκουπίδια και η Ελλάδα μένει προσκολλημένη στα …σκουπίδια! Τα κρατάει σαν «ιερά φυλακτά», τα «προσκυνάει» και τα «λατρεύει»…

Όμως οι Έλληνες ΔΕΝ ήταν πάντα έτσι. Ήταν το ακριβώς αντίθετο…

Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, η κοινωνία μας έχει υποστεί μια θανάσιμη μετάλλαξη!

Σήμερα κυβερνούν, αυτοπροσώπως οι ψευτομαρξιστές!

Αλλά ιδεολογικά κυρίαρχοι είναι πολύ πριν μπουν στη διακυβέρνηση.

Ο κρατισμός, ο λαϊκισμός, η εθνική μειονεξία που έγινε «άρθρο πίστης» για την ελίτ μας, η αντιπάθεια προς την ιδιωτική πρωτοβουλία,

η αλλεργία προς την ατομική ευθύνη, η εχθρότητα προς κάθε δημιουργία και κάθε τι δημιουργικό, καινοτόμο, ανατρεπτικό, η βαθιά «συντήρηση» που εμπνέουν ξεπερασμένα ιδεολογικά «τοτέμ» και η πεισματική διατήρηση «ταξικών δικαιωμάτων» που είναι στην ουσία ανατριχιαστικά συντεχνιακά προνόμια, όλα αυτά διαψεύδουν την λαμπρή Ιστορία ενός μοναδικά φιλελεύθερου Έθνους. Και υποθηκεύουν το μέλλον του…

Πράγματι, οι Έλληνες δεν ήμασταν πάντα έτσι. Ήμασταν το ακριβώς αντίθετο…

Αλλά και η «μετάλλαξη» τους δεν έγινε τον Ιανουάριο του 2015. Το «σαράκι» δούλευε στο σώμα της κοινωνίας εδώ και τέσσερις δεκαετίες τουλάχιστον. Και τώρα εκδηλώθηκε ανοιχτά!

Ίσως αυτό να είναι το τελευταίο βήμα πριν το θάνατο!…

Ίσως πάλι να είναι το τελευταίο βήμα πριν την «ίαση»!

Ίσως έπρεπε να δούμε κατάματα όλη την ασχήμια των «ιδανικών» που «προσκυνούσαμε» τόσα χρόνια, ίσως έπρεπε να νιώσουμε όλες τις συνέπειες των ψευδαισθήσεων που είχαμε αφήσει να κυριαρχούν τόσες δεκαετίες, για να αφυπνιστούμε και να τις απορρίψουμε οριστικά.

Ένα από τα αίτια που μας οδήγησαν στην… οικειοθελή υποταγή μας στο Μαρξισμό, είναι και το γεγονός ότι δεν έχουμε πια αστικές αξίες.

Κι ένα από τα όπλα της οριστικής μας λύτρωσης από τη «μαρξιστική μετάλλαξη» που έχουμε υποστεί ως κοινωνία, είναι να αποκτήσουμε, επί τέλους, αστικές αξίες!


- Αστική αξία είναι η εργατικότητα! Να αναζητάς εργασία, όχι… μισθοδοσία, χωρίς υποχρεώσεις και χωρίς αντικείμενο…

- Αστική αξία είναι η φιλομάθεια! Να αναζητάς να σπουδάσεις πραγματικά, όχι να πάρεις άκοπα τίτλους σπουδών χωρίς αντίκρισμα…

- Αστική αξία είναι η δημιουργικότητα! Να αφήνεις έργο πίσω σου. Και να νιώθεις υπερηφάνεια για την προσφορά σου. Όχι να καταστρέφεις το έργο που άφησαν άλλοι…

- Αστική αξία είναι η ανταγωνιστικότητα! Να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος και να αντιλαμβάνεσαι πως, μόνο αν όλοι δημιουργούν αυτό που μπορούν καλύτερα, μπορεί να αυξηθεί η ευημερία όλων.

- Αστική αξία είναι η ατομική ευθύνη! Ο καθένας από μας είναι τελικά υπεύθυνος για τη μοίρα του. Δεν την καθορίζει κανένα «κισμέτ», καμία ταξική καταγωγή, καμία σιδερένια «ιστορική νομοτέλεια». καμία θεϊκή εντολή ή κατάρα…

- Αστική αξία είναι και η δημοκρατική νομιμότητα! Ζούμε ελεύθερα και δημιουργούμε μέσα σε κανόνες που τους δεχόμαστε όλοι, μέχρι να συμφωνήσουμε να τους αλλάξουμε. Έξω από τους κανόνες δεν υπάρχει «ελευθερία» υπάρχει μόνο το… «δίκαιο του ισχυρότερου». Που μετατρέπει την κοινωνία των ανθρώπων σε ζούγκλα αγριμιών.

- Αστική αξία είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά δικαιοσύνη ΔΕΝ σημαίνει «ισοπέδωση» όλων. Σημαίνει πρωτίστως ισότητα ευκαιριών και ισονομία! Όλοι, ισχυροί και αδύναμοι, έχουν την ίδια ακριβώς μεταχείριση από το Νόμο και όλοι έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες να φτιάξουμε το μέλλον μας.

- Αστική αξία είναι και η Δημοκρατία. Που υπάρχει μόνο μέσα στα πλαίσια των τριών προηγούμενων αρχών: της ατομικής ευθύνης κάθε πολίτη ξεχωριστά, της αλληλεγγύης των πολιτών μεταξύ τους και της δημοκρατικής νομιμότητας.

- Αστική αξία είναι η Ελευθερία! Που μόνο σε συνθήκες Δημοκρατίας οργανώνεται, μόνο σε συνθήκες Νομιμότητας υπάρχει και μόνο σε συνθήκες Ευθύνης απ’ όλους και ισονομίας προς όλους μπορεί να ζήσει.

- Αστική αξία είναι ο σεβασμός στην περιουσία! Όχι η αποθέωση της κλεψιάς. Ο σεβασμός στην περιουσία! Που δίνει κίνητρο δημιουργίας και - υπό προϋποθέσεις τουλάχιστον - βάση για την ευημερία όλων.

- Αστική αξία είναι ακόμα ο Πατριωτισμός! Η συλλογική «αίσθηση του ανήκειν». Πραγματική ή… «φαντασιακή» ή και τα δύο!

Γιατί χωρίς κοινή «αίσθηση του ανήκειν» δεν υπάρχει κοινωνία, δεν υπάρχει αστική κοινότητα, δεν υπάρχουν πολίτες, δεν υπάρχει καμιά προϋπόθεση να αναπτυχθούν και λειτουργήσουν όλες οι παραπάνω «αξίες».

Ο αστικός πολιτισμός θεμελιώθηκε στα «άστεα», στις αρχαιοελληνικές πόλεις-κράτη και στις ευρωπαϊκές πόλεις της Αναγέννησης. Οι αστικές αξίες θεμελιώθηκαν πίσω από τα τείχη των «άστεων» - τα λίθινα αρχαιοελληνικά ή τα ξύλινα αναγεννησιακά (borc στα παλαιο-γαλλικά ή burgz στα πρωτογερμανικά σημαίνει «περιτειχισμένες πόλεις» - εξ ού και bourgeois).

Στα «άστεα» λοιπόν, αναπτύχθηκε η αίσθηση κοινότητας, η τάση αυτοδιοίκησης (δημοκρατίας) και η αντιστασιακή διάθεση κατά πάσης φύσεως εισβολέων, φευουδαρχών ή τυράννων. Και μια αλληλεγγύη, χωρίς την οποία τα «άστεα» δεν μπορούσαν να επιβιώσουν.

Ο πατριωτισμός, η δημοκρατία, η ατομική ευθύνη, η κοινωνική δικαιοσύνη και ο σεβασμός στην περιουσία, είναι όλα αλληλένδετα, είναι όλα σύμφυτα με τον αστικό πολιτισμό. Γι’ αυτό και εχθροί του τα πολεμούν όλα!

- Τέλος, αστική αξία είναι η προσωπική αξιοπρέπεια: Ο «λόγος», ή αίσθηση τιμής, η αίσθηση «δικαίου», το φιλότιμο, όλα αυτά που προσδίδουν ηθική διάσταση στο «άτομο» και το καθιστούν «πρόσωπο». Γιατί η αστική κοινωνία μπορεί να υπάρξει μόνο ως ελεύθερη κοινότητα ελεύθερων προσώπων.

Είναι αληθινά αξιοπερίεργο πώς ένα λαός που μέσα στη μακραίωνη Ιστορία του ανέδειξε το φιλότιμο ως «εθνική αρετή» που τον χαρακτηρίζει και για την οποία ο ίδιος καμαρώνει, να υποστεί σχεδόν «ανεπαισθήτως» όλη αυτή τη φρικιαστική μετάλλαξη: σε όχλο φανατισμένων, ιδιοτελών και καχύποπτων ατόμων, που πασχίζουν αποκλειστικά να αποσπάσουν (ή να διατηρήσουν) «προνόμια» σε βάρος όλων των άλλων και εύχονται ανοικτά να… «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»!

Το πασιφανώς ανήθικο έγινε ξαφνικά… «δίκαιο»!

Το σκανδαλώδες ιδιοτελές προνόμιο μεταλλάχθηκε σε… «ιερό δικαίωμα»!

Η ασυδοσία και η ανομία εμφανίστηκαν ως… «Ελευθερία»!

Η απαιδευσία ως… «Πολιτισμός»!

Ο σκοταδισμός ως… «Επιμόρφωση»!

Η θεσμοθέτηση της ακυβερνησίας παρουσιάζεται ως... «κατοχύρωση της Δημοκρατίας»!

Ο γλοιώδης ραγιαδιασμός ως… «προστασία του εθνικού συμφέροντος»!

Πραγματική φρικώδης «μετάλλαξη». Και γενικευμένη:

- Οι επιχειρηματίες μας έκλεισαν τα εργοστάσιά τους, άνοιξαν μικρομεσαίες επιχειρήσεις μεταπρατισμού, ύστερα τις πήραν κι αυτές και έφυγαν. Όσοι πρόλαβαν τουλάχιστον. Προς Βουλγαρία ή Κύπρο μεριά…

- Οι αγρότες μας διεφθάρησαν από τις «επιδοτήσεις» κραύγαζαν για χρόνια «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», ψήφισαν να τους δοθεί… «σεισάχθεια» και τώρα συνθλίβονται από την υπέρ-φορολόγηση...

- Οι νέοι μας, είτε μεταναστεύουν είτε προσπαθούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.

- Οι φοιτητές μας, αγωνίζονται να σπουδάσουν μέσα σε Πανεπιστήμια σε μόνιμη κατάληψη από αναρχικούς και λοιπούς ακραίους.

- Οι δημόσιοι υπάλληλοι αγωνίζονται να διασώσουν τα «προνόμιά» τους και να ματαιώσουν την αξιολόγηση.

- Οι επαγγελματίες μας είτε κλέβουν την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, είτε φεύγουν, είτε κλείνουν τις δουλειές τους.

- Οι εφοπλιστές μας μεταναστεύουν για άλλα λιμάνια πιο φιλόξενα…

Μέσα στη γενικότερη μετάλλαξη αξιών, κοινωνικών ομάδων και ανθρώπων αναδείχθηκε και ένα πρότυπο της ιθύνουσας ελίτ:

Οι «σοβαροί αστοί», τρομάρα τους…

Που πρώτα απ’ όλα ΔΕΝ είναι «αστοί».

Δεν έχουν οι ίδιοι και δεν σέβονται καμία από τις αστικές αξίες…

Και ΔΕΝ είναι σοβαροί! Δεν παίρνουν στα σοβαρά τίποτε απ’ όσα στερεώνουν το αστικό καθεστώς και θεμελιώνουν τον αστικό πολιτισμό.

- Εκλαμβάνουν τον «αστισμό» ως σαλονάτο καθωσπρεπισμό.

- Παρουσιάζουν τη «σοβαρότητα» ως γελοία σοβαροφάνεια.

- Εκθειάζουν την δολοπλοκία, την ιδιοτέλεια και την συναλλαγή ως… «υπευθυνότητα»!

Κι είναι έτοιμοι να υποταχθούν σε κάθε ξαναμμένο λαϊκιστή, σε κάθε ημιβάρβαρο δημαγωγό, σε κάθε ακραίο προπαγανδιστή, στο όνομα της «δημοκρατίας», της «υπευθυνότητας» και του «εθνικού συμφέροντος».

Οι ίδιοι που θαύμαζαν κάποτε τις ασυναρτησίες του ΓΑΠ, οι ίδιοι που αποθέωναν πέρσι τα καραγκιοζιλίκια του Βαρουφάκη, οι ίδιοι σήμερα απαιτούν να… συνεργαστούμε με τον Τσίπρα!

Που είναι λέει, «μεταρρυθμιστής»! Και πάντως έγινε πλέον «υπεύθυνος»! Και οπωσδήποτε «ωρίμασε»! Και πρέπει, λέει, να του «συμπαρασταθούμε». Π’ανάθεμα…

Οι σοβαροί αστοί μας, λοιπόν, είναι έτοιμοι για όλα εκτός από ένα: Να δουν πως η επιβίωση των αστικού καθεστώτος και του αστικού πολιτισμού απαιτεί σήμερα:

Την Τιμωρία του λαϊκισμού και των λαϊκιστών!

Το μόνο που ΔΕΝ έχει γίνει ποτέ ως τώρα…

Κι ίσως γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ…

Όχι, μη τρομάζετε! «Τιμωρία» δεν σημαίνει «κρεμάλες», δεν σημαίνει «γκιλωτίνες» δεν σημαίνει «ικριώματα». Πάνε αυτά…

Σημαίνει όμως πολιτική απομόνωση των λαϊκιστών, κυβερνητικό παραμερισμό του ΣΥΡΙΖΑ,και ηθικό στιγματισμό τους από δω και στο εξής.

Μπορεί - που ξέρεις; - να σημαίνει καιΕιδικά Δικαστήρια…

Μόνο έτσι θα λυτρωθούμε ως κοινωνία από τη βαριά «μετάλλαξη» που έχουμε υποστεί.

Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε κι από τους «μεταλλαγμένους» που μας έχουν… κατσικωθεί στο σβέρκο!

Μόνο έτσι θα αποκτήσουμε ξανά αστικό πολιτισμό, όπως οι άλλες σύγχρονες κοινωνίες.

Μόνο έτσι θα αναγεννηθούμε ως Έθνος, θα επιβιώσουμε ως κοινωνία και θα υπάρξουμε ως δημοκρατία.

Μια λέξη μόνο: Τιμωρία!

Συμβολική ίσως, αλλά παραδειγματική, οριστική, δίκαιη και αληθινά λυτρωτική.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Αυγούστου 05, 2016