Παλεύει για την επιβίωση η Merkel μετά την πολιτική ανοιχτών συνόρων

Tης Nina Schik

Η γερμανική πολιτική είναι ένα προσάναμμα που περιμένει να εκραγεί. Το Βερολίνο άφησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης που ο δολοφόνος του Μονάχου δεν είχε κανένα δεσμό με ισλαμιστές τρομοκράτες. Αλλά όποια και αν ήταν τα κίνητρά του, μια πολιτική καταιγίδα σιγοβράζει για την μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική της χώρας.

Μια βαθιά συλλογική αγωνία έχει καταλάβει την Γερμανία από τη στιγμή που η Angela Merkel αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες το περασμένο καλοκαίρι. Η ένθερμη αισιοδοξία της πρωτοβουλίας "πρόσφυγες καλωσήρθατε” έχει έκτοτε ξεθωριάσει, και τώρα οι άνθρωποι είναι φοβισμένοι.

Αν και οι Γερμανοί πολιτικοί θα επισημάνουν ότι αυτή ήταν μια επίθεση "μοναχικού λύκου” που δεν είχε καμία σχέση με το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Ανατολής, και πάλι θα τροφοδοτηθεί η αναδυόμενη αφήγηση ότι η αγαπημένη μητέρα (mutti) των Γερμανών έκανε ένα λάθος, και έχει θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια του κράτους. Το πρόβλημα είναι ότι η Καγκελάριος έχει μια επίμονη θέση και δεν θα παραδεχθεί το λάθος της. Θα πληρώσει το πολιτικό τίμημα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στην ΕΕ.

Αν και η Γερμανία ήταν σχετικά αλώβητη από την τζιχαντιστική τρομοκρατία, οι σεξουαλικές επιθέσεις στην Κολωνία στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς σε συνδυασμό με την φρίκη του Παρισιού, των Βρυξελλών και της Νίκαιας, έχουν δημιουργήσει ένα τρομερό αίσθημα. Περισσότεροι από τα τρία τέταρτα των Γερμανών πίστευαν ότι μια τρομοκρατική επίθεση ήταν επικείμενη, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση την προηγούμενη εβδομάδα από τον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό ZDF.

Και είναι λογικό. Η κλίμακα της αλλαγής στη Γερμανία είναι άνευ προηγουμένου και κανείς δεν ξέρει στ αλήθεια πώς να μιλήσει για αυτό. Η μετανάστευση αυξήθηκε κατά 49% σε περισσότερους από 2 εκατ. το 2015. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Γερμανίας, οι περισσότερες από τις νέες αφίξεις δεν είναι Ευρωπαίοι -περίπου οι μισοί είναι πρόσφυγες από χώρες εκτός ηπείρου. Θεμιτοί φόβοι για την ένταξη, την κοινωνική συνοχή και ο τεράστιος ρυθμός των αλλαγών, έχουν σκουπιστεί κάτω από το χαλάκι.

Οι πολιτικοί της Γερμανίας δεν έχουν ακόμη ένα λογικό διάλογο για το τι σημαίνει αυτό για την χώρα και τους ανθρώπους της. ΟΙ γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν επανειλημμένως προειδοποιήσει ότι οι τρομοκράτες μεταμφιέζονται ως πρόσφυγες για να διεισδύσουν στην Ευρώπη. Μια συναισθηματική Merkel υπερασπίστηκε περίφημα την πολιτική της στο προσφυγικό πέρυσι, δηλώνοντας "θα τα καταφέρουμε”. Αλλά αυτό δεν είναι πλέον αρκετό.

Το αδελφό κόμμα της Βαυαρίας, CSU, πέρυσι απείλησε να αποσύρει τους υπουργούς του από το υπουργικό της συμβούλιο εκτός κι αν αντιστραφούν οι πολιτικές της. Ο Horst Seehofer, ηγέτης του CSU, χαρακτήρισε την θέση της Merkel "rule of injustice” -μια πολιτική φράση που συνήθως χρησιμοποιείται για δικτατορίες ή καταπιεστικά καθεστώτα όπως τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Στο μεταξύ, μια αναζωογονημένη δεξιά εκμεταλλεύεται τις πολιτικές ανοιχτών θυρών της Merkel. Το Alternative fur Deutschland (εναλλακτική για τη Γερμανία), ένα κόμμα καθηγητών που ιδρύθηκε για να εναντιωθεί στις γερμανικές πολιτικές διάσωσης της ευρωζώνης, καταλήφθηκε το περασμένο καλοκαίρι από μέλη της αντίμεταναστευτικής του πτέρυγας. Έκτοτε, το AFD -το οποίο έχει δεσμούς με το αντί-ισλαμικό κίνημα Pegida- βρίσκεται τακτικά στην τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων και κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει το όριο του 5% που χρειάζεται για να μπει στο γερμανικό κοινοβούλιο το 2017.

Έχει ήδη ταρακουνήσει το πολιτικό σκηνικό, καταγράφοντας δραματική αύξηση στις περιφερειακές εκλογές τον Μάρτιο. Στη Σαξονία-Anthalt, το Afd κέρδισε 24,4% των ψήφων, και έγινε το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα πίσω από το CDU. Ο ηγέτης του, Franke Petry, ο οποίος έχει καλέσει την αστυνομία να πυροβολεί τους παράνομους μετανάστες στα γερμανικά σύνορα, "τουήταρε” πριν από λίγα βράδια: "εάν αυτό είναι ένα συνηθισμένο 2016 τότε δεν θέλω να είμαι συνηθισμένος πια! #voteafd”.

Διχασμένη η ΕΕ

Στη συνέχεια, υπάρχει το τίμημα που θα πληρώσει η Merkel με την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν θα παραδεχθεί ότι έκανε σοβαρούς λάθος υπολογισμούς το περασμένο καλοκαίρι, και έκτοτε πιέζει για μια "ευρωπαϊκή λύση”, αλλά έχει χάσει ένα τεράστιο ποοστό της πολιτικής της καλής θέλησης.

Η θέση της έχει πληγεί ιδιαίτερα από την επιμονή του Βερολίνου για μια υποχρεωτική ποσόστωση για την αναδιανομή των προσφύγων στην Ευρώπη.

Η ποσόστωση προωθήθηκε μέσω του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με την ψηφοφορία ειδικής πλειοψηφίας -η οποία έφερε την Merkel εναντίον του μεγαλύτερου μέρους της ΕΕ. Οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης όχι μόνο δεν την έχουν συγχωρήσει -απλώς αρνήθηκαν να "παίξουν μπάλα”.

Η Merkel είναι επίσης ο κύριος αρχιτέκτονας της αμφιλεγόμενης συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία. Δεδομένων των πρόσφατων γεγονότων σε αυτή την χώρα, αυτή η συμφωνία φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά στην κατάρρευση και είναι εξαιρετικά μη δημοφιλής στο γερμανικό κοινό.

Η Merkel τώρα θα παλέψει για την πολτική της επιβίωση. Αλλά εάν δεν βρει τις ισορροπίες με τους Γερμανούς και δεν αρχίσει να μιλάει ειλικρινά για την μετανάστευση, είναι απίθανο να επιβιώσει.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στην Sunday Telegraph
Πηγή Capital

Δημοσίευση: Αυγούστου 14, 2016