O ΓΑΠ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΚΗ: Αρχιερέας της διόγκωσης του χρέους, υπηρέτης του πελατειακού κράτους, συμμέτοχος στις λογιστικές απάτες!

O ΓΑΠ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΚΗ: Συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να καταστεί η χώρα αναξιόπιστη και αναξιόχρεη.

SEX και βία από τον ηρωικό ΓΑΠ κατά του Προέδρου Πάκη εξαιτίας των δηλώσεων του τελευταίου για τα λάθη του πρώτου μνημονίου. Ο Παπανδρέου λοιπόν περνάει στην αντεπίθεση και λέει για τον σημερινό Πρόεδρο Δημοκρατίας που ήταν υπερυπουργός του Καραμανλή:
-Βολεύει πολλούς να θεωρούν ότι, η κρίση ξεκίνησε με το μνημόνιο και όχι ότι ήταν η βαθύτατη κρίση δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας που έφερε τα μνημόνια. Βολεύει πολλούς, Για να μην αναδειχθούν οι δικές τους ευθύνες και σκοπιμότητες, Για να μην αντιμετωπιστούν τα συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν, Γιατί βολεύονται οι ίδιοι με το πελατειακό σύστημα που δημιούργησε την κρίση.
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της επιχείρησης, ο και «τιμητής», σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένας εκ των «αρχιερέων» της διόγκωσης και του διπλασιασμού του χρέους, που με τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις και τις αμέτρητες χαριστικές ρυθμίσεις, υπηρέτησε όσο λίγοι το πελατειακό κράτος και οδήγησε τη χώρα στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής, ενώ με τις λογιστικές απάτες της κυβέρνησης Καραμανλή, της οποίας ήταν υπερυπουργός, συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να καταστεί η χώρα αναξιόπιστη και αναξιόχρεη.
Από κοντά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που για να δικαιολογήσει τον δικό της αντιμνημονιακό λόγο, το δικό της μνημόνιο και τις δικές της εγκληματικές επιλογές, βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με την άλλη συντήρηση, την καραμανλική. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς ότι, υπάρχουν Μέσα Ενημέρωσης, δημοσιογράφοι και αυτοί οι παράγοντες που, ακόμη και σήμερα, στοχοποιούν την κυβέρνηση της περιόδου 2009-2011 και τον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Α. Παπανδρέου, συνήθως άνευ αιτίας και πραγματικού λόγου, ενώ ξεχνούν, υποτίθεται, «τα συμφέροντα που πολέμησαν» την προσπάθεια της χώρας, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του ΔΝΤ ή την «απάτη» της κυβέρνησης Καραμανλή, με τα ψευδή δημοσιονομικά στοιχεία, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, την οποία, να υπενθυμίσουμε υπερπροέβαλαν μέχρι να ολοκληρωθεί, αλλά έθαψαν όταν ολοκληρώθηκε και έλαβε την ψήφο του Ευρωκοινοβουλίου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Μια ακόμη αποκαλυπτική και αποστομωτική έκθεση, για την αναγκαιότητα ένταξης της χώρας σε πρόγραμμα προσαρμογής, που επιβεβαιώνει, ανεξάρτητα από τις επιμέρους συμφωνίες ή διαφωνίες που μπορεί κανείς να έχει, ότι η «καραμανλική κρίση» ήταν που έφερε τα μνημόνια, όχι το αντίθετο και ότι, ο «καραμανλικός εφιάλτης» είναι που ταλανίζει ακόμη τους Έλληνες και τη χώρα, επιχειρείται πάλι με τη μέθοδο των επιλεκτικών αναφορών, να μετατραπεί σε εργαλείο κατασυκοφάντησης της κυβέρνησης της περιόδου 2009-2011.

Στην προσπάθεια αυτή, ακόμη και πραγματικά γεγονότα εκείνης της περιόδου, αλλά και οι αιτίες που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, επιχειρείται να διαστρεβλωθούν ή και να αποσιωπηθούν.

Για να αποκρύψουν τις ευθύνες τους ή για να φέρουν σε πέρας τις εργολαβίες τους. Αλλά, οι συκοφάντες, δεν μας λένε, Τελικά, το ΔΝΤ, είναι καλό ή κακό για τα συμφέροντα της Ελλάδας; Λέει αλήθειες ή ψέμματα στις εκθέσεις του και τις αξιολογήσεις του; Είχε σωστές ή λάθος εκτιμήσεις πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, στην αρχή της κρίσης ή και μετέπειτα; Οι παράμετροι που αφορούσαν την ελληνική οικονομία και την πορεία της, ήταν σωστές ή λάθος; Παρέκαμψε ή όχι τις καταστατικές του δεσμεύσεις για να χρηματοδοτήσει το ελληνικό και τα άλλα προγράμματα προσαρμογής;
Ήταν καλό ή κακό που έδωσε πολλά περισσότερα χρήματα για να χρηματοδοτήσει το ελληνικό πρόγραμμα απ’ όσα αναλογούσαν με βάση τις συνδρομές της χώρας; Έπρεπε ή όχι, η Ευρώπη να ιδρύσει το δικό της Νομισματικό Ταμείο, όπως είχε προτείνει από την αρχή της κρίσης η τότε Ελληνική κυβέρνηση; Και γιατί δεν έγινε; Έπρεπε ή όχι, το πρόγραμμα να είναι μόνον ευρωπαϊκό; Και γιατί δεν έγινε; Γιατί είχε έρθει ήδη το ΔΝΤ, πολύ πριν από τη ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα, ως μηχανισμός ελέγχου και παροχής τεχνογνωσίας στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και με ποιου την απαίτηση;
Γιατί η Μέρκελ και άλλοι ηγέτες επέμεναν να συμμετέχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Γιατί οι ίδιοι και άλλοι, δεν ήθελαν να ακούσουν καν, το ενδεχόμενο «κουρέματος» του χρέους, όπως ζητούσε η τότε Ελληνική κυβέρνηση; Γιατί το ΔΝΤ δέχτηκε να χρηματοδοτήσει το ελληνικό πρόγραμμα, αν πίστευε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο; Και τελικά, Είχε ή όχι αναπτυξιακές απόψεις σε σχέση με τις απόψεις και τις θέσεις των Ευρωπαίων εταίρων; Ήταν Δούρειος Ίππος του ιμπεριαλισμού, λιγότερο ή περισσότερο από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε;
Ήταν, μήπως, το «κέντρο» της «συνωμοσίας»; – για να μη ξεχνάμε και την προσφιλή εκδοχή των «θηρίων της σκέψης»; Τα ερωτήματα, αυτονόητα – πολλά βέβαια έχουν απαντηθεί με αδιαμφισβήτητα στοιχεία που κάποιοι αποσιωπούν συστηματικά γιατί τους «χαλάει» το μυθιστόρημα – και θα έπρεπε να έχουν απασχολήσει σοβαρότατα πολιτικό σύστημα και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, αν κύριο μέλημά μας ήταν να διαμορφώσουμε ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση και την δημιουργία μιας βιώσιμης επόμενης ημέρας.
Όπως θα έπρεπε να έχουν απασχολήσει το δημόσιο διάλογο, όλα εκείνα τα ερωτήματα που αφορούν το πως η χώρα θα βγει από την κρίση, θα οικοδομήσει μια βιώσιμη επόμενη ημέρα, θα αυγατίσει το εθνικό εισόδημα και θα διαμορφώσει περιβάλλον δημιουργίας βιώσιμων θέσεων εργασίας. Δυστυχώς, αυτή η συζήτηση, δεν έχει γίνει ακόμη, γι’ αυτό και η χώρα πορεύεται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, έρμαιο των πάσης φύσεως σωτήρων και πατριδοκάπηλων, από τους οποίους δεν εξαιρούνται βεβαίως, και οι κατ’ επάγγελμα εργολάβοι της λάσπης.
Όλων αυτών, που ερμηνεύουν κάθε φορά τα κείμενα του ΔΝΤ – και όχι μόνον, όπως τους βολεύει. Βολεύει πολλούς να θεωρούν ότι, η κρίση ξεκίνησε με το μνημόνιο και όχι ότι ήταν η βαθύτατη κρίση δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας που έφερε τα μνημόνια. Βολεύει πολλούς, Για να μην αναδειχθούν οι δικές τους ευθύνες και σκοπιμότητες, Για να μην αντιμετωπιστούν τα συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν, Γιατί βολεύονται οι ίδιοι με το πελατειακό σύστημα που δημιούργησε την κρίση.
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της επιχείρησης, ο και «τιμητής», σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένας εκ των «αρχιερέων» της διόγκωσης και του διπλασιασμού του χρέους, που με τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις και τις αμέτρητες χαριστικές ρυθμίσεις, υπηρέτησε όσο λίγοι το πελατειακό κράτος και οδήγησε τη χώρα στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής, ενώ με τις λογιστικές απάτες της κυβέρνησης Καραμανλή, της οποίας ήταν υπερυπουργός, συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να καταστεί η χώρα αναξιόπιστη και αναξιόχρεη.
Από κοντά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που για να δικαιολογήσει τον δικό της αντιμνημονιακό λόγο, το δικό της μνημόνιο και τις δικές της εγκληματικές επιλογές, βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με την άλλη συντήρηση, την καραμανλική. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς ότι, υπάρχουν Μέσα Ενημέρωσης, δημοσιογράφοι και αυτοί οι παράγοντες που, ακόμη και σήμερα, στοχοποιούν την κυβέρνηση της περιόδου 2009-2011 και τον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Α. Παπανδρέου, συνήθως άνευ αιτίας και πραγματικού λόγου, ενώ ξεχνούν, υποτίθεται, «τα συμφέροντα που πολέμησαν» την προσπάθεια της χώρας, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του ΔΝΤ ή την «απάτη» της κυβέρνησης Καραμανλή, με τα ψευδή δημοσιονομικά στοιχεία, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, την οποία, να υπενθυμίσουμε υπερπροέβαλαν μέχρι να ολοκληρωθεί, αλλά έθαψαν όταν ολοκληρώθηκε και έλαβε την ψήφο του Ευρωκοινοβουλίου.
Ή πως να εξηγήσει κανείς ότι, ενώ ουδείς υπάρχει που να υποστηρίζει και κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι, η τότε Ελληνική κυβέρνηση δεν επεδίωξε περικοπή του χρέους ή ότι απέρριψε πρόταση κουρέματος του χρέους – που ουδέποτε υπήρξε – αντιθέτως, υπάρχει η επιστολή Τρισέ, και μάλιστα την άνοιξη του 2011, που αποδεικνύει το αντίθετο, κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, επιμένουν να προβάλλουν ως «αξίωμα» ότι τάχα, η τότε κυβέρνηση δεν ήθελε ρύθμιση του χρέους.
Αλλά ακόμη και αν δεχτεί κανείς ότι, η διάγνωση ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο ήταν σωστή από το 2009, που ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ ήταν στο 128%, γιατί οι εργολάβοι της λάσπης και μεθερμηνευτές των απόψεων του ΔΝΤ συστηματικά παραλείπουν και αποσιωπούν ποια κυβέρνηση και ποιος Πρωθυπουργός ευθύνονται που το χρέος της χώρας το 2009 δεν ήταν βιώσιμο. Να τους υπενθυμίσουμε ότι το χρέος αυξήθηκε μεταξύ 2004-2009 από τα 180 δις στα 300 δις. Με Κυβέρνηση ΝΔ και Πρωθυπουργό τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Και κάτι τελευταίο, αυτό το… τρισκατάρατο ΔΝΤ, πως γίνεται να είναι ο «τάφος του Ινδού» για τη χώρα, αλλά από την άλλη, να «βολεύουν» οι εκθέσεις του; Δεν γίνεται, παρά μόνον αν «πειράζεις» τα κείμενα, με τη λογική της σαλαμοποίησης, κάτι που αποτελεί πάγια τακτική των πραγματικών υβριστών της χώρας και υπεύθυνων για την ένταξη της σε πρόγραμμα προσαρμογής – αλλιώς, πως θα ικανοποιήσουν τα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες που υπηρετούν; Και πως θα αποκρύψουν τις ολοκληρωτικά δικές τους «πομπές». Αλλά και πως θα κρατούν τους Έλληνες και τη χώρα σε ομηρία, επιδιώκοντας να πετύχουν τελικά τις δικές τους σκοπιμότητες;
Γιατί, πιο μνημονιακοί από αυτούς, δεν γίνεται. ΥΓ: Πως να καταλήξει κανείς σε σοβαρά συμπεράσματα για την πορεία της κρίσης, όταν τα πλήρη στοιχεία της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή, έγιναν γνωστά στα τέλη του 2010 – γιατί τότε μάθαμε ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν τελικά κάτι λιγότερο από 16% και όχι 12,6%, όπως νομίζαμε την άνοιξη του 2010 και πως, όταν μάθαμε την ακριβή έκταση της ύφεσης του 2009, το 2014;

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Αυγούστου 01, 2016