Δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί, μόνο Πατρίδα!

Ασφαλώς και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση η Ελλάδα να ξαναδιχαστεί. Εμφυλιοπολεμικές πρακτικές και μίση ανήκουν στο παρελθόν, κι αυτό θα πρέπει όλοι να το θυμούνται. Από την πλευρά της δεξιάς έγιναν πολλές προσπάθειες κι επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό να ξεχαστεί το παρελθόν και να μην χωρίζονται οι άνθρωποι σε «αριστερούς» και «δεξιούς», σε «πατριώτες» και προδότες.

Κι αυτό να σημειωθεί ότι έγινε από την πλευρά των νικητών. Η παράταξη της δεξιάς νίκησε στον εμφύλιο κι αυτή από το 1974 και μετά έκανε τα πάντα για να κατασιγάσει τα πάθη, αντιλαμβανόμενη και τα δικά της λάθη.

Όμως, από την πλευρά της Αριστεράς, διαχρονικά παρατηρείται μια προσπάθεια να εμφανιστεί ο ηττημένος... νικητής. Μια ρεβανσιστική διάθεση να βγουν από πάνω με κάθε τρόπο, να ξαναγράψουν την ιστορία και κυρίως να δημιουργήσουν ενοχές σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό για τις διώξεις που υπέστησαν τις δεκαετίες του 50 και του 60. Είναι γεγονός ότι ο χώρος της Αριστεράς κατάφερε μέσω αυτών των ενοχών, να κυριαρχήσει ιδεολογικά. Κατάφερε να ξαναγράψει την ιστορία, να την φτιάξει με τέτοιο τρόπο ώστε ο ηττημένος τελικά να εμφανίζεται νικητής, διωκόμενος κι ότι απαραιτήτως πρέπει να αποκατασταθεί.

Το τονίζουμε: Έκανε εγκληματικά λάθη και η δεξιά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά αυτό δεν μπορεί να απαλλάσσει από τις ευθύνες για τα εγκλήματα που έγιναν το χώρο της Αριστεράς.

Και ξαφνικά ο Φίλης, ο υπουργός χωρίς πτυχίο, αναγείρει θέμα για τα βιβλία της ιστορίας. Λέει ότι πρέπει να ξαναγραφτούν, ότι πρέπει να γεμίσουν οι «λευκές σελίδες» που δεν αναφέρονται στον Εμφύλιο σπαραγμό της χώρας. Ουσιαστικά προαναγγέλλει νέα βιβλία τα οποία θα αναφέρουν την ιστορία της Ελλάδας μετά την αποχώρηση των Γερμανών και την «στάση» του ΕΛΑΣ που ανέβηκε στο βουνό και ξεκίνησε ο Εμφύλιος.... μέχρι το Γράμμο και το Βίτσι.

Μέχρι σήμερα πράγματι τα Ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν την πραγματική ιστορία του τόπου. Τι έγινε τότε, γιατί φτάσαμε στο αδερφοφάγωμα, ποιοι ήταν οι υπαίτιοι της τραγωδίας. Μόνο με την πραγματική γνώση κι όχι με τη λήθη, θα μπορεί μια χώρα να πάει μπροστά. Πράγματι η ιστορία πρέπει να διδάσκεται ώστε να μπορεί να επουλώνει ο λαός τις πληγές του και να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη.

Όμως, είναι ο Φίλης και η παρέα του ικανοί να γράψουν την ιστορία του Εμφυλίου; Ποιος θα την γράψει; Ο υπουργός που δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων; Αυτός που ακόμη και σήμερα πιστεύει ότι τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν το νέο... Πολυτεχνείο; Ή μήπως ο Αντώνης Λιάκος, ο ιστορικός που τα έχει κάνει όλα λίμπα στο πλαίσιο μιας εθνομηδενιστικής τάσης κι ενός παντελώς λανθασμένου και «στημένου» αναθεωρητισμού;

Ποιος διασφαλίζει δηλαδή την εγκυρότητα και την αντικειμενικότητα των περιγραφών και των αναλύσεων που πρέπει να γίνουν για την ταραγμένη εκείνη περίοδο;

Από τα πρώτα στοιχεία της διακυβέρνησης της Αριστεράς δεν είμαστε σίγουροι ότι δεν θα γίνουν λαθροχειρίες. Ότι οι ηττημένοι δεν θα γράψουν την ιστορία σε βάρος των νικητών. Αν κρίνουμε από τα αφιερώματα που κάνουν στον... Θανάση Κλάρα ακόμη και από την ΕΡΤ, είμαστε σίγουροι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο να ξαναγράψει την ιστορία κατά πώς αυτός θέλει.

Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι πέραν της προσπάθειας απόλυτης ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς, επιχειρείται και η αναβίωση διχασμών που είχαμε ξεχάσει εδώ και χρόνια. Με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και των... απογόνων του Κλάρα, θέλουν να ξαναδιχάσουν την Ελλάδα και να ξαναφέρουν το αλληλοφάγωμα, διότι μόνο με τον τρόπο αυτό υπάρχουν.

Κι αυτό δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε. Έλεος πλέον με τον εθνικό διχασμό. Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί, μόνο Πατρίδα!

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 01, 2016