του Νίκου Μωραΐτη
«Και τώρα που πήρε άδεια ο Μαρινάκης, χτυπήθηκε η διαπλοκή;».
Ευθεία η ερώτηση. Γιατί η αλήθεια δεν τις φοβάται τις δύσκολες ερωτήσεις – πόσω μάλλον τις επίπλαστες.
Ξαφνικά, λοιπόν, όλοι αυτοί οι νεοφιλελέ μενουμευρώπηδες θυμήθηκαν ότι σιχαίνονται τη διαπλοκή που τους κράτησε 27 χρόνια στην εξουσία με χρηματιστήρια και ευρώ, με σκάνδαλα και ψέματα.
Και τώρα που για πρώτη φορά η διεφθαρμένη μιντιακή εξουσία περνάει από το ταμείο δίνοντας εκατομμύρια και όχι ψίχουλα, έθεσαν το ύπουλο ερώτημα θολώνοντας τα νερά.
Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι άλλο διαπλοκή άλλο διαφθορά.
Από τον διεφθαρμένο ολιγάρχη δεν γλιτώνεις στο σύγχρονο οικονομικό σύστημα. Αλλιώς θα γλίτωνες κι από τους Τραμπ, κι από τους Ρώσους εκατομμυριούχους των σκοτεινών διαδρομών.
Ποιος περιμένατε να έχει 70 εκατομμύρια για να χτυπήσει τηλεοπτική άδεια; Η μητέρα Τερέζα;
Επανέρχομαι στη φράση: Από το διεφθαρμένο ολιγάρχη δεν γλιτώνεις σήμερα. Διαπλοκή όμως σημαίνει η χαριστική συναλλαγή της πολιτικής εξουσίας με τον ολιγάρχη αυτόν με αντάλλαγμα την πολιτική στήριξη. Δείτε τον Σημίτη, το βασιλιά της διαπλοκής, και το χορό χαριστικών διατάξεων για τους εκδότες επί των ημερών του. Και μετά ο άβουλος Καραμανλής που είδε αλλά δεν έπραξε, και ύστερα ένα μεταΠασοκικό μνημονιακό σύστημα παραμονής στην εξουσία με τη στήριξη των μιντιαρχών.
Αυτό λέγεται διαπλοκή. Και αυτό έληξε προχθές. Το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία για πρώτη φορά αρνείται να χαρίσει δημόσιο αγαθό στους ολιγάρχες και τους λέει να περάσουν από το ταμείο.
Αυτά που έπαιρναν δίνοντας αέρα κοπανιστό τελικά αξίζουν 246 εκατομμύρια ευρώ!
«Μα γιατί δίνουν τόσα πολλά; Είναι προφανές ότι στοχεύουν αλλού» διερωτώνται οι Κουμουτσάκοι της πολιτικής μας ζωής. Είναι οι ίδιοι που περιγελούσαν την απόφαση της κυβέρνησης να εξορθολογήσει το τηλεοπτικό τοπίο, προφητεύοντας ότι «ζήτημα να μαζέψουν 30 εκατομμύρια συνολικά».
246 εκατομμύρια. Κι εκείνοι τα έδωσαν. Είναι προφανές ότι στοχεύουν αλλού: στη δύναμη της τηλεοπτικής εξουσίας. Θα τη χρησιμοποιήσουν, θα την εκμεταλλευτούν, θα την ξεζουμίσουν. Όπως έκαναν πάντα. Μόνο που πια απέναντί τους δεν έχουν μία κυβέρνηση που τους χαρίζει χαμόγελα, αέρα και δημόσια αγαθά αλλά τους λέει μία φράση: «Περάστε από το ταμείο».
Και μια φράση ακόμα:
Όσοι στηρίξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ για να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη και είδαμε την ήττα του μπρος στο ευρωπαϊκό τέρας, αυτο είχαμε ως ύστατο καταφύγιο της ελπίδας μας: Το τέλος της διαπλοκής. Της διαπλοκής που ρήμαξε τον τόπο, μετέστρεψε συνειδήσεις, εξαγόρασε εκλογικά αποτελέσματα, επέβαλε κυβερνήσεις.
Για το τέλος της διαφθοράς «θα περιμένω άλλες μέρες», που λέει και το τραγούδι. Τις μέρες που το οικονομικό σύστημα που γεννάει διεφθαρμένα τέρατα θα πέσει σαν σαπισμένος καρπός από το δέντρο. Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 05, 2016 - Κατηγορία: ΑΠΟΨΕΙΣ
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.