«Βιομηχανία» βαθμών

Διαρροές αλλά και επίσημες τοποθετήσεις στελεχών του υπουργείου Παιδείας, αναφέρουν ότι σχεδιάζεται αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Κατάργηση των Πανελλαδικών και βασικό κριτήριο ο βαθμός στο Λύκειο. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, το υπουργείο φαίνεται να έχει καταλήξει σε μια πρόταση που βασίζεται στην αρχή ότι οι νέοι, εφόσον έχουν ολοκληρώσει το Λύκειο, έχουν το δικαίωμα να πραγματοποιήσουν τις σπουδές που επιθυμούν.

Στο πλαίσιο του International Baccalaureate, το υπουργείο μελετάει τη δημιουργία ενός εθνικού απολυτηρίου που θα αποτελεί και το διαβατήριο για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. «Το σύστημα πρέπει να αλλάξει και ο βαθμός απολυτηρίου θα αποτελεί τον βαθμό με τον οποίο θα εισάγονται οι υποψήφιοι στις σχολές. Στόχος με τις αλλαγές αυτές είναι η αναβάθμιση του Λυκείου, και πρώτα πρέπει να προχωρήσουμε στην αναμόρφωσή του. Γι’ αυτό το λόγο είναι δύσκολο να ορίσω πότε θα μπορούσε να εφαρμοστεί το νέο εισαγωγικό σύστημα», σημειώνει στον «Ελεύθερο Τύπο» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας κ. Γιάννης Παντής.

Με απλά λόγια, η Αριστερά της μετριότητας, ο υπουργός Παιδείας χωρίς πτυχίο κι ένας γενικός γραμματέας του υπουργείου που έμεινε γνωστός στο ΑΠΘ για την… συνδικαλιστική του δράση στο πλευρό του άλλου βολεμένου της Αριστεράς, του πρύτανη Γ. Μυλόπουλου θα καθορίσουν το μέλλον της Παιδείας και των παιδιών μας. Α, να μην ξεχάσουμε και τον Αντώνη Λιάκο, τον επικεφαλής της Επιτροπής που ορίστηκε για να καταθέσει προτάσεις για την αναμόρφωση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Αυτός που θα καταργούσε τα Μαθηματικά και τα Αρχαία για να βάλει στη θέση του… Σχέδιο και Ιστορία της Τέχνης.

Το ότι οι Πανελλαδικές είναι ένα σύστημα αδιάβλητο το ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ίσως ο μοναδικός θεσμός που εμπιστεύονται οι περισσότεροι Έλληνες. Σουρωτήρι δεν ήταν ποτέ οι εξετάσεις, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα σύστημα με προβλήματα. Πάρτε παράδειγμα το γεγονός ότι πέρασαν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ παιδιά με 1,5 βαθμό. Είναι η απόλυτη αδικία και κάτι θα πρέπει να γίνει.

Επίσης, είναι άδικο πολλές φορές η τύχη ενός παιδιού να κρίνεται στις 3 ώρες της εξεταστικής διαδικασίας, με το άγχος και όλη αυτή τη δοκιμασία που υφίστανται οι υποψήφιοι.

Όμως, ας δούμε και το σύστημα που προτείνει η Αριστερά χωρίς κανέναν ουσιαστικό διάλογο. Θα μετρά μόνον ο βαθμός στο Λύκειο για να παίρνουν μια θέση στα Πανεπιστήμια; Δηλαδή θα γίνει το Λύκειο ένα ατέλειωτο κυνηγητό βαθμών; Θα ξετιναχτούν οι οικογένειες στα φροντιστήρια; Κι αυτές που δεν έχουν λεφτά πόσο ισότιμα θα ανταγωνίζονται στο Λύκειο τους υπόλοιπους;

Ένα ακόμη ερώτημα έχει να κάνει με τα ιδιωτικά σχολεία για τα οποία γνωρίζουμε όλοι ότι μπορούν να επηρεάζονται από τους γονείς. Πόσο μπορεί ένα παιδί του δημόσιου σχολείου να ανταγωνιστεί κάποιο που πάει στο ιδιωτικό και μπορεί να πετύχει καλούς βαθμούς χωρίς μεγάλο κόπο; Αν μετράει ο βαθμός μόνο τότε είναι πολύ εύκολο να γίνουν «λαθροχειρίες» και να πάρουν τις θέσεις στα Πανεπιστήμια ή τουλάχιστον τις καλύτερες από αυτές μόνο εκείνοι που μπορούν να είναι άριστοι στη βαθμολογία.

Και τέλος, το μείζον ερώτημα που γεννιέται. Μπορεί το ελληνικό σχολείο, μπορεί το Λύκειο έτσι όπως είναι σήμερα δομημένο και διαμορφωμένο να υποστηρίξει ένα τέτοιο σύστημα; Έχουν τις δυνατότητες οι έλληνες εκπαιδευτικοί να διασφαλίσουν την εγκυρότητα και την αξιοπιστία που απαιτείται στην περίπτωση αυτή; Κι αν υπάρξουν εκπαιδευτικοί που θα «λαδώνονται» για να βάζουν καλούς βαθμούς; Ποιος θα προστατέψει τα παιδιά από αυτή τη νέα «βιομηχανία» βαθμών στην οποία όλα είναι πιθανά καθώς όλα θα κινούνται γύρω από έναν σκληρό ανταγωνισμό ο οποίος όμως δεν θα έχει την αξιοπιστία των Πανελλαδικών;

Ας απαντήσουν πρώτα σ’ αυτά τα ερωτήματα οι υπουργοί που μισούν την αριστεία και την καριέρα και μετά μιλάμε για μεταρρύθμιση.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 04, 2016