Οι άλλοι είμαστε εμείς… Υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας, η Βουλή είναι ένα κενοτάφιο…

Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος
Συγγραφέας

Το Κοινοβούλιο είναι ο ναός της Δημοκρατίας, όταν λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά με ενεργούς πολίτες που στέλνουν εκεί εκπροσώπους ανακλητούς, κι όταν δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα των πολλών που υποφέρουν από την πολιτική των αντιπροσώπων που δυστυχώς λειτουργούν κατ’ εντολήν και καλούνται να ψηφίζουν Μνημόνια και προαπαιτούμενα, νόμους και διατάξεις, προ ημερησίας διατάξεως, που όπως ομολογούν κάποιοι δεν έχουν «προλάβει» να διαβάσουν.

Πού βρίσκονται οι ενεργοί πολίτες, οι άνεργοι και οι νέοι να τους εγκαλέσουν; Εχει δυστυχώς εν πολλοίς καταντήσει κενοτάφιο, καθότι πολλές φορές είναι άδειο και στις διαδηλώσεις απέξω φωνάζουν να καεί. Υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας. Οι επαγγελματίες πολιτικοί της αντιπροσωπευτικής πρωθυπουργικής δημοκρατίας τη χρησιμοποιούν για να νομιμοποιούνται και να μας καθιστούν συνυπεύθυνους και συνένοχους. Ζούμε μια όχι μονάχα οικονομική κρίση. Εχει πλέον επεκταθεί σε όλα τα επίπεδα, είναι κρίση αξιών, ηθών, είναι κρίση βαθύτατα πολιτική και πολιτιστική. Τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών της Αριστεράς, δεν έχουν εσωτερική δημοκρατία, πάντα κάποιες ομάδες δημιουργούνται, φτιάχνουν τους αρχηγούς τους και γύρω από αυτούς τη δική τους μικρή εξουσία.

Εδώ που έχουμε φτάσει γίνεται φανερό πως μας κυβερνούν, δι’ αντιπροσώπων, οι Βρυξέλλες, δηλαδή η χρηματοπιστωτική ελίτ της Ευρώπης με τη σύμπραξη του ΔΝΤ. Μας δίνουν με τα Μνημόνιά τους ανάσες δανείων για να είμαστε εσαεί δέσμιοι των δανειστών. Και τώρα που τελείωσαν οι ξιφομαχίες των αρχηγών στη Βουλή για το πώς θα διδάσκονται τα Θρησκευτικά κι όλοι τους συμφώνησαν διαφωνώντας και ακούστηκαν πολλά για τη δημόσια Παιδεία και την ιδιωτική, κατέληξαν και συμφώνησαν να διαξιφιστούν πάνω στην «παλαίστρα» της διαπλοκής.

Ο Φίλης έγινε ολίγον τινά λαγός, καθότι τα προβλήματα είναι πολλά, η ανεργία είναι η μεγάλη πληγή, η αφαίμαξη της πατρίδας συντελείται με πάνω από 300.000 νέους, «τα γερά μυαλά», να ξενιτεύονται. Η Εκκλησία ως ιερατείο να θέλει να είναι κράτος εν κράτει και μέρος της εξουσίας και φυσικά να μη θέλει τον διαχωρισμό από το κράτος, για να τους πληρώνουμε τους κάθε λογής ανθέλληνες και αντιδραστικούς που από άμβωνος προσβάλλουν τον ανθρωπιστικό οικουμενικό πολιτισμό μας, αλλά και την ίδια τους τη χριστιανική πίστη της αγάπης και της αλληλεγγύης.

Θέλουν την περιουσία δική τους ως περιουσία, να την κάνουν μη κυβερνητική οργάνωση «Αλληλεγγύη», που έδινε με ξένα λεφτά σάπια κοτόπουλα στους πεινώντες και διψώντες, και είναι κι αυτό το γεγονός μέρος της διαπλοκής… Ωραία η διαμάχη. Μπορούμε να ξεχάσουμε όμως πως όλα εμπορευματοποιούνται και ιδιωτικοποιούνται και απαξιώνονται τα δημόσια αγαθά και η ίδια η πολιτική καταντά ευχάριστη ατίμωση και η πλειονότητα απέχει και δηλώνει αμέτοχη και καλύπτεται πίσω από την αδράνεια και από το «λαϊκό» δόγμα όλοι το ίδιο είναι και αν δεν είναι θα γίνουν. Αν η κρίση που περνάμε δεν μας συνεφέρει και δεν αντιδράσουμε και δεν αυτενεργήσουμε, δεν θα φταίει το κακό το ριζικό μας, αλλά εμείς οι ίδιοι. Δεν μπορεί να αισθανόμαστε πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι και να λέμε οι άλλοι φταίνε, ντόπιοι και ξένοι, και να μη συνειδητοποιούμε πως οι άλλοι είμαστε εμείς που μπορούμε να δημιουργήσουμε και τη δική μας πραγματικότητα.

Πηγή MIgnatiou

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 23, 2016