Το «αταξίδευτο καράβι» και ο «καπετάνιος» Αλέξης Τσίπρας

Γράφει ο Ceteris Paribus

«…και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος θα φαγωθεί…» λέει το τραγουδάκι των παιδικών μας χρόνων. Το «αταξίδευτο» καράβι πέφτει σε φουρτουνιασμένα νερά και, για να σωθεί, πρέπει κάτι να πετάξει στη θάλασσα. Το τραγουδάκι μάς λέει ότι ήρθε και η σειρά κάποιων μελών του πληρώματος να πεταχτούν στη θάλασσα…

Το «άδειασμα» του κ. Καλογρίτσα προαναγγέλθηκε ήδη από την ομιλία του κ. Τσίπρα στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Χθες, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και οι ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών του έδωσαν τη χαριστική βολή. Ο κ. Καλογρίτσας -είναι φανερό- θα πεταχτεί στη θάλασσα για να σωθεί το καράβι. Θa είναι όμως αρκετή αυτήν η «ανθρωποθυσία»; Σε όποιον αρέσουν τα στοιχήματα, ας ποντάρει άφοβα στο όχι! Θα ακολουθήσουν και άλλα ονόματα, ακόμη πιο βαρύγδουπα…

Υπάρχουν στιγμές, βδομάδες ή και μήνες που για μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό φαίνεται σαν να «τους γεννούν μέχρι και τα κοκόρια» – λαϊκή απόδοση της έννοιας της θετικής δυναμικής που «ξεχειλίζει». Υπάρχουν όμως και στιγμές και βδομάδες που μια καταιγίδα αρνητικών εξελίξεων την απειλεί με αφανισμό. Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φαίνεται η βδομάδα ύστερα από τη ΔΕΘ σηματοδοτεί ακριβώς ένα τέτοιο «ξεχείλισμα» της αρνητικής δυναμικής.

Τι έχει συμβεί αυτή τη «διαβολοβδομάδα» των συμπυκνωμένων εξελίξεων ύστερα από την παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ;
Πρώτο, κατέρρευσε κάθε έννοια «επανεκκίνησης» και προωθητικού πολιτικού σχεδίου της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.

Δεύτερο, η κυβέρνηση έχασε όχι μόνο το εναπομείναν ηθικό πλεονέκτημα της «πάλης ενάντια στη διαπλοκή», αλλά και το ηθικό πλεονέκτημα της χρηστής -έστω- διαχείρισης.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν αυτόματα πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «έφαγε τα ψωμιά της». Σε μια χώρα σε συνθήκες διεθνούς διαχείρισης της ντεφάκτο χρεοκοπίας της, οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν εύκολα, και μάλιστα σε συνθήκες «έκρυθμες» – το ελληνικό «πολιτικό ρίσκο» εξακολουθεί να είναι υψηλό. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, τα πράγματα είναι πλέον πολύ σοβαρά για την κυβέρνηση και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος θα πρέπει τώρα να επιβεβαιώσει, για τρίτη φορά ύστερα από τις κρίσιμες καμπές του περσινού Ιουλίου και Σεπτεμβρίου, ότι έχει την ικανότητα να οδηγεί με επιτυχία το καράβι μακριά από τα φουρτουνιασμένα νερά.

Καταρχήν, ο κ. Τσίπρας πρέπει να ανασυντάξει τον ηγετικό πυρήνα της κυβέρνησης, να αποκαταστήσει την αίσθηση ότι τα πράγματα είναι υπό έλεγχο. Σε τέτοιες συνθήκες, η εικόνα πολυφωνίας, πολλών κέντρων πρωτοβουλιών και «αυτοσχεδιασμών» στην κυβέρνηση ισοδυναμεί με εικόνα αρχόμενης κατάρρευσης. Στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών υπάρχει έντονο το αποτύπωμα των «αυτοσχεδιασμών» πολλών κεντρικών στελεχών της κυβέρνησης, που φαίνεται πως «ξανοίχτηκαν» πολύ και σε διάφορες κατευθύνσεις…

Το κεντρικό πρόβλημα ασφαλώς είναι η Τράπεζα Αττικής (Attica Bank). Όπου η κυβέρνηση, για να απεγκλωβιστεί χωρίς μεγάλες απώλειες, πρέπει να «δώσει». Να «δώσει» τι; Πρώτο, να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν θα έχει υπό τον έλεγχό της μια τράπεζα που θα λειτουργεί εκτός των κανόνων του λοιπού τραπεζικού συστήματος και θα υπηρετεί τους -καλώς ή κακώς ευνοούμενους- κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Η «μάχη» αυτή έχει ήδη χαθεί. Αν η κυβέρνηση επιμείνει, θα χάσει πολύ περισσότερα από τον ούτως ή άλλως απολεσθέντα έλεγχο της Τράπεζας Αττικής.

Όμως αυτό δεν θα αρκέσει! Η κυβέρνηση θα χρειαστεί να «δώσει» -δηλαδή να αποσυνδέσει τη μοίρα τους από τη μοίρα της κυβέρνησης- και κάποια στελέχη που διαχειρίστηκαν «ηγεμονικά» την όλη υπόθεση και που έχουν μακρά προϊστορία σχέσεων με την Τράπεζα. Γράφοντας σε ανύποπτο χρόνο για την Τράπεζα Αττικής, που οι περισσότεροι αν όχι όλοι ανακάλυψαν πολύ αργά, είχαμε αναφέρει για τον καθοριστικό ρόλο στελεχών, όπως ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Χρήστος Σπίρτζης. Τα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία βοούν όχι μόνο για το ρόλο τους στην Τράπεζα, αλλά και για τις σχέσεις τους με τον υπό «αποκαθήλωση» κ. Καλογρίτσα. Η θέση τους είναι σίγουρα πολύ δύσκολη, και δεν είναι καθόλου τυχαίες οι πληροφορίες ότι η τύχη τους στον επικείμενο ανασχηματισμό είναι επισφαλής…

Το άλλο μείζον ζήτημα αφορά τα τηλεοπτικά κανάλια. Εδώ χρειάζεται πολλή δεξιοτεχνία, ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση της ίδιας της διαδικασίας αδειοδότησης – γεγονός που θα δημιουργούσε τεράστιες, άλυτες και καταστροφικές περιπλοκές. Η ομιλία του κ. Τσίπρα στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε την επιλογή που έχει ήδη γίνει: «αποκαθηλώνεται» ο κ. Καλογρίτσας και την άδεια παίρνει ο πρώτος επιλαχών του διαγωνισμού, κ. Ιβάν Σαββίδης. Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει πάλι απώλειες (ο κ. Σαββίδης θα ενισχύσει το συσχετισμό υπέρ του κ. Καμμένου…), αλλά πολύ λιγότερες και διαχειρίσιμες σε σχέση με τις καταστροφικές συνέπειες μιας κατάρρευσης του ίδιου του διαγωνισμού.

Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, και ο κ. Τσίπρας πρέπει τώρα να αποδείξει ότι είναι ικανός να πετύχει ένα τρίτο πολιτικό «θαύμα». Για να έχει ελπίδες να τα καταφέρει, πρέπει να συμβιβαστεί σε πολλά «μέτωπα». Για να αποκαταστήσει την ενότητα του κεντρικού κυβερνητικού μηχανισμού γύρω από ένα σχέδιο απεγκλωβισμού, πρέπει να «θυσιάσει» κάποια πολύ «επώνυμα» στελέχη. Κάνοντας την αρχή με τον κ. Καλογρίτσα, θα έρθει αναπόφευκτα η σειρά και άλλων…

Όλα αυτά όμως μπορεί να είναι μόνο ένα σχέδιο άμυνας και απεγκλωβισμού. Για να υπάρξει νέα ηγεμονική πνοή, θα απαιτηθούν πολλά περισσότερα -καθόλου προφανή και καθόλου εύκολα- στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής: της οικονομίας, της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης κ.λπ.

Το σίγουρο είναι πως, δεδομένων όλων αυτών, ο προαναγγελθείς ανασχηματισμός της κυβέρνησης θα είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικός…

Πηγή RizopoulosPost

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 18, 2016