Η εκδίκηση του… «Χάρυ Πότερ»!

Δύο λέξεις είναι στο στόμα όλων όσων σκέπτονται την εναλλακτική λύση για την Ελλάδα σήμερα. Με άλλη κυβέρνηση βεβαίως:

Φιλελευθερισμόςκαι Μεταρρυθμίσεις!

Φιλελευθερισμός, ως το αντίθετοτου Κρατισμού.

Και Μεταρρυθμίσεις, ως το αντίδοτο στο δηλητήριο του Κρατισμού.

Ώστε να υπάρξει η φιλελεύθερη αναγέννηση της χώρας.

Με δύο λόγια: Φιλελεύθερες Μεταρρυθμίσεις.

Μόνο που για να μιλάμε σοβαρά για «φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις» σε μια χώρα που δηλητηριάστηκε τόσο βαθιά και τόσο μακροχρόνια από το κρατισμό, πρέπει να μπούνε νέες έννοιες στο υποσυνείδητο της κοινωνίας και στη συνείδηση των ταγών της, του πολιτικού προσωπικού και των ΜΜΕ.

Κι ύστερα αυτές οι νέες έννοιες, να γίνουν ιδέες, να γίνουν οράματα, να γίνουν πολιτική και να αρχίσουν να παράγουν αποτελέσματα και να κερδίζουν έδαφος.

Γιατί η κοινωνία μας είχε πάθει «Μιθριδατισμό» από τόσα χρόνια κρατικιστικό «δηλητήριο»...

Κι έπρεπε όχι απλώς να αποτοξινωθεί, αλλά και να εμβολιαστεί με νέες ιδέες για τον εαυτό της, για τον κόσμο γύρω της και για το μέλλον της.

Αυτή η μεγάλη «περιπέτεια» - να μάθεις την κοινωνία να σκέπτεται διαφορετικά, να φέρεις «καινά δαιμόνια» νέων φιλελεύθερων ιδεών, να τα μετατρέψεις σε πολιτική και να τα εφαρμόσεις σε ένα δύσκολο περιβάλλον λιτότητας, μνημονίων, και ύφεσης – αυτή η «περιπέτεια», ήταν η άλλη, η άγνωστη πλευρά του έργου που έγινε στα δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά.

Και η συνέχιση αυτής της «περιπέτειας» είναι αυτό που υπόσχεται, ουσιαστικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τώρα που οι προσπάθειες του Τσίπρα να ματαιώσει το «ταξίδι» και να «αλλάξει» την πορεία καταρρέουν…

Στην αρχή ο Σαμαράς τόλμησε να πει… «απαγορευμένες» λέξεις:

Να απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα!

Να απενοχοποιήσουμε την ανταγωνιστικότητα!

Να απενοχοποιήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις, την κερδοφορία, τις ξένες επενδύσεις.

Τα ίδια λέει τώρα και ο Κυριάκος. Και πολύ καλά κάνει…

Τα πρωτοείπε ο Σαμαράς απερίφραστα ήδη από την πρώτη ομιλία του ως αρχηγός της ΝΔ, στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, στις 30 Νοεμβρίου του 2009…

Ο Τύπος τότε δεν είχε δώσει μεγάλη σημασία. Και κάποιοι από αριστερά ΜΜΕ είχαν αρχίσει να μιλάνε για… «νεοφιλελευθερισμό»!

Για να είμαστε δίκαιοι, ο Κυριάκος ήταν ο πρώτος που είχε επισημάνει από εκείνο το βράδυ, ότι αυτή είναι «φιλελεύθερη ατζέντα και την υποστηρίζω»! Κι ήταν ίσως ο μόνος στη ΝΔ που το είχε καταλάβει από τότε…

Έξη μήνες αργότερα (αρχές Μαΐου του 2010) ο Σαμαράς επέκρινε δριμύτητα το πρώτο Μνημόνιο, το οποίο είχε φέρει τότε η κυβέρνηση ΓΑΠ, λέγοντας μεταξύ άλλων (ένα από τα τρία βασικά σημεία της κριτικής του τότε), ότι στηρίζεται σε «λάθος μείγμα πολιτικής»:αντί να κόβει δαπάνες, βάζει φόρους!

Κι αυτό ήταν φιλελεύθερη κριτική. Πάντα οι «φιλελεύθεροι», δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην μείωση των δαπανών, παρά στην αύξηση των φόρων (ενώ οι κλασικοί «Κεϋνσιανοί», προτιμούν το ακριβώς αντίθετο).

Την ίδια εποχή, άλλοι που το έπαιζαν (και καλά) «φιλελεύθεροι» ψήφιζαν το πρώτο Μνημόνιο, και κατηγορούσαν το Σαμαρά για… «λαϊκισμό» που το αμφισβητούσε ότι μπορεί να αποδώσει…

Και φυσικά ολόκληρος ο τύπος τότε, χτύπαγε το Σαμαρά για «λαϊκισμό». Ενώ από τα αριστερά ακούγονταν ακόμα περισσότερες διαμαρτυρίες για το «νεοφιλελευθερισμό» του Σαμαρά.

(Σκεφτείτε: πολλοί τον χτύπαγαν τότε για «λαϊκισμό» κι αρκετοί τον χτύπαγαν για το ακριβώς αντίθετο: για «νεοφιλελευθερισμό»!).

Όμως, γύρω στα τέλη της χρονιάς εκείνης (2010), η Τρόικα άρχισε να πείθεται πως ο Σαμαράς είχε δίκιο και στα τρία σημεία της κριτικής του(τα άλλα δύο ήταν οι λάθος πολλαπλασιαστές και τα υψηλά επιτόκια)

Μέσα στο 2011 ο Σαμαράς έκανε και τα επόμενα βήματα στη φιλελεύθερη ατζέντα του:

Πρότεινε βαθμιαία μείωση όλων των φόρων, αρχής γενομένης από το ΦΠΑ στην εστίαση. Το ΦΠΑ στην εστίαση, πριν έλθει ο ΓΑΠ ήταν 13%. Με το πρώτο Μνημόνιο το είχε ανεβάσει η κυβέρνηση του ΓΑΠ στο 23%. Ο Σαμαράς πρότεινε να πάει στο 13% ξανά! Και δεν το πρότεινε μόνο. Το έκανε κι όλας ενάμιση χρόνο αργότερα όταν ήλθε στην κυβέρνηση…

Το ΦΠΑ στην εστίαση ήταν σημαντικό, γιατί αφορούσε 200 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούσαν πάνω από 1 εκατομμύρια άτομα (μαζί με τους ιδιοκτήτες τους). Και γιατί η εστίαση μπαίνει οργανικά στο «τουριστικό πακέτο»…

Κι ακόμα, πρότεινε σταδιακή μείωση του φόρου επί των κερδών στο 15%. Και διακήρυξε πως ό,τι κι αν λέμε, ό,τι κι αν κάνουμε, είναι αδύνατο στην Ελλάδα να έλθουν μαζικά ξένες επενδύσεις και να απορροφηθεί η ανεργία, όταν εμείς έχουμε φόρο στα επιχειρηματικά κέρδη πάνω από 25%, ενώ όλες οι όμορες χώρες(Βουλγαρία, Αλβανία, Κύπρος, Τουρκία)έχουν το… μισό ή και χαμηλότερα (από 11-13%)! Τόσο απλά…

Αυτό το λεγόμενο flat rate tax 15% είναι ό,τι πιο φιλελεύθερο συγκεκριμένο μέτρο έχει προταθεί ποτέ στην Ελλάδα! Και δεν το πρότεινε τότε ως άμεσα εφαρμόσιμο, αλλά ως μεσοπρόθεσμο στόχο. Μάλιστα στη ΔΕΘ του 2011 ο Σαμαράς είχε πει ότι ως το 2020 θα έχει επιτευχθεί αυτός ο στόχος.

Ο Κυριάκος στην προχθεσινή του ομιλία πάλι στη ΔΕΘ (του 2016 πλέον) υιοθέτησε το στόχο να πέσει ο φόρος στα κέρδη, από το 29% που βρίσκεται σήμερα στο 20% σταδιακά. Καλά το πάει, αλλά ΔΕΝ φτάνει! Αν θέλουμε να γίνουνε ανταγωνιστικήχώρα στην περιοχή μας, δεν μπορούμε να μείνουμε στο 20%. Πρέπει να κάνουμε και το επόμενο βήμα (ή τα βήματα) ως το 15%, γιατί αλλιώς δεν θα αντέξουμε τον ανταγωνισμότων άλλων χωρών δίπλα μας. Τόσο απλά…

Τότε, λοιπόν, ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και η περιβόητη «καμπύλη του Laffer». Από το όνομα του Arthur Laffer (αμερικανού οικονομολόγου) που λέει ουσιαστικά, πως όταν αυξάνεις τους φορολογικούς συντελεστές μπορεί να μαζεύεις λιγότερα έσοδα απ’ ότι υπολογίζεις, ή και λιγότερα απ’ ό,τι πριν! Γιατί υψηλοί φορολογικοί συντελεστές μειώνουν τη φορολογητέα ύλη. Αποθαρρύνουν και την επένδυση και την εργασία. Κι έτσι είναι σαν να προσπαθείς να βγάλεις μεγαλύτερο μερίδιο από μια πίτα που μικραίνει…

Κι αντίστροφα: όταν μειώνεις τους φορολογικούς συντελεστές μπορεί να χάσεις πολύ λιγότερα φορολογικά έσοδα απ’ ό,τι φοβάσαι. Ή και να μη χάσεις καθόλου!

Γι’ αυτό σε μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση, η μείωση φορολογικών συντελεστών (ή έστω κάποιων φορολογικών συντελεστών), μπορεί να είναι η καλύτερη λύση γιατί βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, βελτιώνεις τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και μπορείς τελικά να παίρνεις λιγότερα από περισσότερους και να μη χάνεις (ή να μη χάνεις πολλά) σε συνολικά έσοδα.

Αυτό είναι ένα πανάρχαιο θεώρημα της Οικονομικής επιστήμης: Το πρωτο-υποστήριξε ο φιλελεύθερος Άραβας συγγραφέας Ibn Chaldun τον 14ο αιώνα, το υποστήριξε ξανά ο Άγγλος φιλόσοφος David Hume και ο Σκωτσέζος Adam Smith το 18ο αιώνα, το υποστήριξε αργότερα (ως θεωρητική δυνατότητα τουλάχιστον) ο ίδιος ο Τζών Μέϋναρντ Κέϋνς, μέχρι που το υιοθέτησε στη δεκαετία του ’80 ο Arthur Laffer (και το προέβαλε διεθνώς η Jude Wanniski).

Kι όμως! Η ιδέα αυτή ακούστηκε τότε στην Ελλάδα ως… «τρελή»! Και καταδικάστηκε απ’ όλους ως δήθεν… «μαγική λύση»!

Κι ο ίδιος ο Σαμαράς, τότε κατηγορήθηκε ως «Χάρυ Πότερ», ως «μαθητευόμενος μάγος» που έλεγε ότι θα βγούμε από τα ελλείμματα με μείωση φόρων…

Φανταστείτε μια ιδέα τόσο παλιά - αν και πάντα ρηξικέλευθη εδώ που τα λέμε - που αποτέλεσε ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στο φιλελεύθερο «οπλοστάσιο», την έφερε ο Σαμαράς και ακούστηκε τότε ως… «μαύρη μαγεία»!

Μαζί με το «αριστερό κατεστημένο της Ελλάδας, ήταν και η Τρόικα τότε που αντέδρασε έντονα! Συνεργάτες του Σαμαρά που συμμετείχαν σε κλειστές συσκέψεις με τον Τρόικα - πριν πάρει τη διακυβέρνηση, αλλά και μετά - λένε σήμερα πως η Τρόικα ήταν έντονα αντίθετη με την «καμπύλη του Λάφφερ»!

Όταν ήλθε ο Σαμαράς στη διακυβέρνηση ζήτησε από την πρώτη στιγμή να εφαρμοστεί η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%. Του είπαν όχι...

Μερικούς μήνες αργότερα, όταν έδειχνε να πιάνει τους στόχους του προγράμματος το ξανάφερε. Του ξαναείπαν όχι.

Και μερικούς μήνες πιο κάτω, πριν κλείσει χρόνο στο Μαξίμου, όταν όλα πια έδειχναν ότι και τους δημοσιονομικούς στόχους πιάνει η χώρα και τους ξεπερνά μάλιστα, τους το επέβαλε!

Το δέχθηκαν (μουρμουρίζοντας, για να το πω πολύ «ευγενικά», γρυλίζοντας ακριβέστερα) με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστεί «μόνο δοκιμαστικά»! Στο τέλος του 2013 επεκτάθηκε για άλλη μια χρονιά, αφού τα αποτελέσματα έδειχναν ότι παρά τη μεγάλη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση ο προϋπολογισμός ΔΕΝ έχανε καθόλου έσοδα! Και στα τέλη του 2014 πέρασε στον Προϋπολογισμό οριστικά πλέον! Αφού έδειχνε ότι βγάζει και παραπανήσια έσοδα παρά τους χαμηλότερους συντελεστές.

Η Τρόικα είχε τότε αποδεχθεί σιωπηλά την «καμπύλη του Λάφφερ» (στο ΦΠΑ της εστίασης). Κι ύστερα ήλθε ο Τσίπρας και του επέβαλαν να… αυξηθεί ο ΦΠΑ και στην εστίαση και (σχεδόν) παντού αλλού στο 24%!!!

Και «στο καπάκι» ο Σόϊμπλε τους λέει εκ των υστέρων ότι αυτή ήταν μια… «κακή ιδέα, αλλά μόνοι τους την επέλεξαν»!

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα για τη φιλελεύθερη ατζέντα του Σαμαρά.

Για τις αποκρατικοποιήσεις που έγιναν ή ξεμπλόκαραν…

Και για την κατάργηση του Καμποτάζ στην κρουαζιέρα, που στην αρχή τον έκραζαν, ύστερα τους το πέρασε (με τον Άδωνη), μετά το είδαν να δουλεύει, και τώρα… κάνουν το σταυρό τους (με τα δύο χέρια, αν και άθεοι) που έγινε. Αλλά ξεχνάνε ποιος το έκανε…

Για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών (δύο συνεχόμενες φορές) που βελτίωσε αισθητά την ανταγωνιστικότητα της εργασίας.

Για τη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης (κατά 30%) και του φόρου πετρελαίου (κατά 30% επίσης).

Γιατί τη μείωση του φόρου στα ενοίκια και στις μεταβιβάσεις ακινήτων.

Για την αλλαγή στο αδειοδοτικό πλαίσιο επενδύσεων και έναρξης επιτηδεύματος. Αλλαγές που έκοψαν «χιλιόμετρα» γραφειοκρατίας…

Κι όλα αυτά επιτεύχθηκαν χωρίςνα ξεφύγει η χώρα πάλι σε ελλείμματα. Αυξάνοντας σταδιακά τα πλεονάσματα!

Όλες αυτές οι προτάσεις και οι πολιτικές που, όταν τις πρότεινε ο Σαμαράς τον κατηγορούσαν ως «Χάρυ Πότερ», εφαρμόστηκαν και δούλεψαν και απέδωσαν.

Κι όλα αυτά καταργήθηκαν και αντιστράφηκαν επί Τσίπρα!

Κι όμως όλη αυτή η «περιπέτεια», και στα μυαλά των ανθρώπων (με τις νέες έννοιες και ιδέες που διατυπώθηκαν) και σε εφαρμοσμένες πολιτικές (φορολογικές μειώσεις, αποκρατικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις), με τα ευεργετικά αποτελέσματα που είχαν όταν εφαρμόστηκαν και με τα καταστροφικά που είχαν όταν καταργήθηκαν, είναι η μεγάλη «προίκα» της φιλελεύθερης παράταξης και της φιλελεύθερης Ελλάδας.

Αυτά αποτελούν την «κληρονομιά» που άφησε ο Σαμαράς.

Κι αυτά αποτελούν το «σημείο αφετηρίας» του Κυριάκου.

Κι όσοι τα μειώνουν όλα αυτά, δεν βλάπτουν το Σαμαρά, η δικαίωση του οποίου είναι πλέον δεδομένη και ομολογείται κι από τους εχθρούς του ακόμα.

Απλώς αποδυναμώνουν (από τώρα) το έργο του Κυριάκου!

Ο Κυριάκος έρχεται ακριβώς γιατί ο Τσίπρας χάνει.

Και χάνει ο Τσίπρας, ακριβώς γιατί οι συγκρίσεις με το έργο του προκατόχου του είναι συντριπτικές γι’ αυτόν…

Όσο περισσότερο μειώνουν το έργο του Σαμαρά, τόσο δυσκολεύουν τον Κυριάκο να έλθει μιαν ώρα αρχύτερα, και τόσο περισσότερο δυσκολεύουν τον Κυριάκο να συνεχίσει από εκεί που το άφησε ο Σαμαράς.

Βεβαίως πρέπει η χώρα να πάει και πέρα από εκεί που το είχε φτάσει ο Σαμαράς. Πολύ πιο πέρα…

Κι ο ίδιος ο Σαμαράς άλλωστε, το πήγαινε πολύ μακρύτερα. Και στηρίζει σήμερα τον Κυριάκο, όχι μόνο για να φύγει ο Τσίπρας το ταχύτερο, αλλά και για να δει το έργο του να ολοκληρώνεται…

Η πορεία υπάρχει. Οι πρώτες μάχες δόθηκαν και κερδήθηκαν.

Και ο «Χάρρυ Πότερ» πήρε την εκδίκησή του. Με το παραπάνω…

Ακόμα και οι Πασόκοι που παλαιότερα ειρωνεύθηκαν τις προτάσεις του Σαμαρά, στη συνέχεια συμμετείχανστην κυβέρνηση που τις υλοποίησε και σήμερα τις υπερασπίζονται.

Είναι κρίμα να υπάρχουν ακόμα κάποιοι νεοδημοκράτες που αρνούνται να κάνουν το ίδιο.

Το κάνουν από μικρόνοια;

Το κάνουν από μικροψυχία;

Δεν έχει πια σημασία.

Έτσι κι αλλιώς, ο Χάρυ Πότερ πήρε την εκδίκησή του…

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 07, 2016