Ο «μαύρος Περικλής»... άργησε πολύ

Ας πούμε ορισμένες αλήθειες πέρα από το κουτσομπολιό και την δικαιολογημένη γκρίνια για την θλιβερή εικόνα της πολιτικής ηγεσίας. Πρέπει να δούμε την ουσία και να αφήσουμε τις εικόνες που ο καθένας έχει μάτια, βλέπει και βγάζει τα συμπεράσματά του.

Τα καλά νέα και η επιτυχία για την Ελλάδα, την κυβέρνηση και τον Τσίπρα είναι:

Ένας αμερικανός πρόεδρος, έστω και «κουτσή χήνα», στήριξε όσο ποτέ άλλοτε τις ελληνικές θέσεις. Συμπαρατάχθηκε με το μέτωπο κατά της λιτότητας, έστειλε μήνυμα στην Ευρώπη ότι δεν πάει άλλο και πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα.

Ο Ομπάμα υποσχέθηκε ότι θα θέσει το ζήτημα του ελληνικού χρέους στους Ευρωπαίους ηγέτες και θα το κάνει μην έχουμε αμφιβολία γι’ αυτό. Έχουμε έναν σύμμαχο που μπορεί να επηρεάσει και τις θέσεις του ΔΝΤ, όσο θα είναι ακόμη στο Λευκό Οίκο.

Αυτά είναι τα καλά για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, δεν αναφερόμαστε στην τζάμπα διαφήμιση και τους ύμνους για την Ελλάδα. Όμως, υπάρχουν πολλά κακά που αμέσως μόλις ο Ομπάμα μπήκε στο Air Force One, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια.

Το πρώτο είναι ότι τις αποφάσεις τις παίρνουν αυτοί που βάζουν λεφτά, και όπως είναι γνωστό το ΔΝΤ έχει πολύ καιρό να βάλει λεφτά στο πρόγραμμα. Επομένως είτε μας αρέσει είτε όχι οι αποφάσεις θα ληφθούν πρωτίστως στο Βερολίνο και λιγότερο στις Βρυξέλλες.

Το δεύτερο είναι η κάθετη στάση του Σόιμπλε ο οποίος έσπευσε να παγώσει κάθε συζήτηση για το χρέος, πέραν των προβλεπόμενων. Σα να έλεγε ο εκπρόσωπος της Γερμανίας «καλά τα είπες Μπάρακ, αλλά πήγαινε σπίτι σου να χαρείς τη γυναικούλα σου, να κάνουμε εμείς μπίζνες». Και ο Ομπάμα αναγκαστικά θα πάει γιατί δεν μπορεί να κάνει πολλά. Αν ήταν στην αρχή της θητείας του ή αν είχε δύο χρόνια μπροστά του ίσως να μιλάγαμε για θρίαμβο.

Το τρίτο είναι ότι η Γερμανία έχει εκλογές το ερχόμενο φθινόπωρο ενώ υπάρχουν κι άλλες πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη που σίγουρα δεν θα είναι καλές. Δεν αποκλείεται η Ελλάδα να χάσει δύο συμμάχους, τον Ολάντ σίγουρα, τον Ρέντσι πιθανότατα. Αν στη θέση τους επικρατήσουν ακραίοι τότε ο Τσίπρας θα απομονωθεί. Παράλληλα, με τη συμφωνία να είναι καγκελάριος ξανά η Μέρκελ μην περιμένουμε θεαματικές αλλαγές στη γερμανική πολιτική. Και αυτό σημαίνει ότι οριστική συμφωνία για το χρέος δεν πρόκειται να υπάρξει μέσα στο 2017 που να χτυπιόμαστε κάτω σαν τον χταπόδι.

Το καλό σενάριο λέει ότι κάποια στιγμή στις αρχές του 2017 θα αποφασίσει ο Σόιμπλε να μας δώσει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που θα μπορούσαν θεωρητικά να μας βάλουν στο πρόγραμμα του Ντράγκι. Ό,τι κι αν λέει ο Τσίπρας και ο Ομπάμα, άλλη λύση δεν πρόκειται να μας δοθεί, ούτε κούρεμα, ούτε κάτι άλλο. Το κακό σενάριο είναι να μην μπούμε στο QE της ΕΚΤ και τότε πάμε σε εκλογές.

Συμπέρασμα. Ο «μαύρος Περικλής» όπως χαρακτήρισαν τον Ομπάμα, τα είπε μια χαρά μόνο που άργησε πολύ και πλέον δεν έχει καμιά σημασία. Ίσως αν φέρναμε και τον… Σόιμπλε να μιλήσει στην Πνύκα, μπορεί να είχαμε μεγαλύτερη τύχη. Ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε το χρέος του για το χρέος αλλά πρόκειται για έναν απερχόμενο και μάλιστα έναν ηττημένο πρόεδρο. Ο νέος δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, αλλά σίγουρα δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 21, 2016