Γιατί είναι πιθανό ο Τραμπ να είναι καλός πρόεδρος

Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί τελικά να αποδειχθεί ένας καλός πρόεδρος, γράφει ο Richard W. Painter, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και Ρεπουμπλικάνος που ψήφισε Χίλαρι.

Είμαι ένας από τα εκατομμύρια των Ρεπουμπλικάνων που ψήφισαν την Χίλαρι Κλίντον, διότι πολλά από αυτά που άκουσα να λέει ο Ντόναλντ Τραμπ στην προεκλογική εκστρατεία ήταν παράλογα, καθώς και βλαβερά για πολλούς Αμερικανούς. Αλλά παρηγορούμαι κάπως στη σκέψη, ότι, ενώ ο ίδιος θα πρέπει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια για να είναι ένας καλός πρόεδρος, μπορεί να αποφύγει γίνει κακός πρόεδρος για δύο λόγους.

Κατ' αρχάς, δεν θα έφτανε τόσο μακριά - είναι ο πρώτος μη-πολιτικός που εκλέγεται πρόεδρος μετά τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ- αν του έλειπε νοημοσύνη. Δεύτερον, είναι πολύ πιθανό να ξέρει αυτό που ξέρουμε κι εμείς: ότι τα περισσότερα από τα πράγματα υποσχέθηκε να κάνει προκειμένου να εκλεγεί δεν έχουν κανένα νόημα. Και για το λόγο αυτό μπορεί να μην τα κάνει. Υπάρχει, επίσης, το γεγονός ότι ακόμη και ένα Ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο μπορεί κάλλιστα να αντισταθεί στις πολιτικές του, για παράδειγμα αρνούμενο να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του προτεινόμενου τείχους στα σύνορα με το Μεξικό

Ας ξεκινήσουμε με την εμπορική πολιτική του Τραμπ. Μπορεί να μην διαπραγματευθεί νέες εμπορικές συμφωνίες ως πρόεδρος, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο να υποχωρήσει από τις υφιστάμενες συμφωνίες. Μάλλον ξέρει αρκετή οικονομική ιστορία για να θέλει να αποφύγει τον καταστροφικό προστατευτισμό της δεκαετίας του 1930, που παρέτεινε την Μεγάλη Ύφεση και καταδίκασε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στη λήθη για δύο δεκαετίες. Η Κίνα, το Μεξικό και η Μέση Ανατολή είναι περιοχές όπου οι αμερικανοί επιχειρηματίες, μεταξύ των οποίων και ο Τραμπ, κερδίζουν χρήματα. Ξέρει, όπως ακριβώς γνωρίζει και κάθε οικονομολόγος, ότι το παγκόσμιο εμπόριο δημιουργεί πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας από ό,τι καταστρέφει και ότι η ανάπτυξη της μεσαίας τάξης με την μείωση του εμπορίου είναι αδύνατη.

Το ίδιο ισχύει και για τη μετανάστευση. Ο Τραμπ πόνταρε στα εθνικά ένστικτα, αλλά ξέρει, όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί επιχειρηματίες γνωρίζουν, ότι η μετανάστευση τροφοδοτεί την οικονομία μας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, σε μεγάλο βαθμό επειδή οι μετανάστες, συμπεριλαμβανομένου και του παππού του Τραμπ, ήρθαν εδώ για να χτίσουν τις επιχειρήσεις και να εργαστούν για τις επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που ανήκουν στον ίδιο τον Τραμπ. Πράγματι η γυναίκα του, η μέλλουσα Πρώτη Κυρία, είναι επίσης πρόσφατη μετανάστρια.

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Τραμπ έχει ήδη απορρίψει το παρεμβατικό πρόγραμμα διάδοσης "αμερικανικών αξιών". Αυτή ήταν μία από τις λίγες περιοχές όπου οι θέσεις της εκστρατείας του είχαν νόημα. Ελπίζουμε ότι δεν θα μπλέξει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε νέο τέλμα, κοστίζοντας χρήματα και ζωές. Η προθυμία του να συνεργαστεί με σημαντικούς συμμάχους - όπως το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ - δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί, και η συγκρουσιακή ομιλία του δεν είναι ενθαρρυντική. Αλλά έχει επίσης πει ότι θέλει οι σύμμαχοι της Αμερικής να μοιραστούν περισσότερο από το βάρος της παγκόσμιας ασφάλειας. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να συνεργαστεί μαζί τους, ακριβώς όπως και κάθε επιχειρηματίας συνεργάζεται με τους εταίρους του για να γίνει η δουλειά.

Με σκοπό να μείνει έξω από το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή και σε μεγάλο μέρος της Ασίας, θα πρέπει επίσης να είναι πολύ πιο ελαστικός και να έχει περισσότερο σεβασμό στον Μουσουλμανικό κόσμο από ό,τι είχε στην προεκλογική εκστρατεία. Η διάκριση μεταξύ της συντριπτικής πλειοψηφίας των μουσουλμάνων που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και μιας μικρής μειοψηφίας που υποστηρίζει τον εξτρεμισμό είναι το έργο των διπλωματών, των στρατηγών και των προέδρων, ακόμα και αν ευκαιριακοί πολιτικοί μπορούν να εκσφενδονίσουν προσβολές σε μουσουλμάνους κατά την προεκλογική εκστρατεία.

Τα τελευταία καλά νέα από την προεδρία Τραμπ είναι ότι σηματοδοτεί την παρακμή του "θρησκευτικού συντηρητισμού" στην αμερικανική πολιτική, η οποία έχει κάνει μεγάλη ζημιά στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μεταξύ των μορφωμένων ψηφοφόρων, ιδιαίτερα των γυναικών. Ο Τραμπ, όχι μόνο νίκησε με διαφορά τον ήρωα των θρησκευτικών συντηρητικών, Τεντ Κρουζ, στις κάλπες, αλλά και ο ίδιος προσωπικά δεν πιστεύει, ή τουλάχιστον σίγουρα δεν ζει με το πρόγραμμα των θρησκευόμενων συντηρητικών.

Το γεγονός ότι οι θρησκευόμενοι συντηρητικοί υποστηρίξανε τον Τραμπ με τόσο μεγάλα ποσοστά δείχνει πόσο απελπισμένοι είναι. Πολλοί ψηφοφόροι -συμπεριλαμβανομένου και εμού- εκκλησιάζονται τακτικά, αλλά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον στο να χρησιμοποιήσουν την κυβέρνηση για να αρνηθούν τα πολιτικά δικαιώματα σε ομοφυλόφιλους και λεσβίες, να ελέγχουν τις επιλογές φροντίδας υγείας των γυναικών ή να λένε στους ανθρώπους σε ποια τουαλέτα να πάνε. Οι επίδοξοι αστυνόμοι τουαλέτας στην κυβέρνηση Τραμπ θα απογοητευθούν (σ.σ. αναφορά στην εγκύκλιο Ομπάμα, σύμφωνα με την οποία η πρόσβαση στις τουαλέτες και στα βεστιάρια πρέπει να γίνεται βάσει του φύλου με το οποίο αναγνωρίζεται ένας μαθητής και όχι βάσει του φύλου με το οποίο γεννήθηκε). Έχει ήδη πει ότι οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν όποιο μπάνιο θέλουν στον Πύργο Τραμπ.

Πολλοί από εμάς που καταψήφισαν τον Τραμπ εξαιτίας των όσων είπε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας - και της προσέλκυσης ψηφοφόρων οι οποίοι έχουν ένα πολύ διαφορετικό όραμα για τη χώρα- θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε. Η ελπίδα μας είναι ότι θα κυβερνήσει τη χώρα με πρακτικό, αν και όχι τέλειο, τρόπο, όπως και τις επιχειρήσεις του. (Σίγουρα θα πρέπει να έχει μια καλύτερη σχέση με τους πιστωτές της χώρας από ό,τι είχε με τους δικούς του).

Ελπίζουμε επίσης ότι δεν θα χρησιμοποιήσει την κυβέρνηση για να ανταγωνιστεί και να κάνει διακρίσεις εις βάρος των ίδιων των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και των Λατίνων, με τους οποίους βγάζει χρήματα τόσα πολλά χρόνια. Ελπίζουμε ότι αν κάποιος έχει εξαπατηθεί από τον Τραμπ, αυτοί είναι οι άνθρωποι που άξιζε να εξαπατηθούν γιατί η δική τους ατζέντα είναι τόσο αντιθετική προς το εθνικό συμφέρον.

Ο Τραμπ ξέρει ότι η Αμερική είναι ήδη μια μεγάλη χώρα και ότι, ούτως ή άλλως, θα επιβιώσει της προεδρίας του. Απλά πρέπει να ξεχάσει ό,τι είπε και να κάνει αυτά που ξέρει ότι είναι σωστά πράγματα να κάνει.

nytimes.com

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 12, 2016