Μάρκος Γαζέπης, μαθητής Λυκείου: «Πρώτη φορά ένιωσα πως το μέλλον μού ανήκει»

Ο Μάρκος Γαζέπης, μαθητής Λυκείου, ήταν ένας από τους ακροατές της χθεσινής ομιλίας του Αμερικανού προέδρου. Η «Κ» του ζήτησε να καταγράψει τις εντυπώσεις του:

«Το 2016 σηματοδοτεί το τέλος της θητείας ενός από τους πιο ξεχωριστούς προέδρους στην ιστορία των ΗΠΑ, του Μπαράκ Ομπάμα. Καθώς στεκόμουν περιμένοντας να εισέλθω στο αμφιθέατρο του “Ιδρύματος Νιάρχος“ ώστε να παρακολουθήσω την ομιλία του, προσπαθούσα να στοιχειοθετήσω τις σκέψεις μου σχετικά με το έργο και τη δράση του. Τα συναισθήματα τα οποία με κυρίευαν ήταν πολλά. Χαρά, θαυμασμός, δέος, καθώς και λύπη για το κλείσιμο ενός κύκλου. Προσπαθώντας να κατανοήσω το στοιχείο εκείνο που καθιστά τον πρόεδρο Ομπάμα τόσο ξεχωριστό, σκεφτόμουν τις αμέτρητες φορές που έχει απαντήσει σε επικρίσεις και ερωτήσεις με υπομονή, κατανόηση και παροιμιώδες χιούμορ. Τότε συνειδητοποίησα το χαρακτηριστικό εκείνο που διαχωρίζει τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών από άλλους συγχρόνους του ηγέτες. Ποτέ δεν απεκδύθηκε την ιδιότητα και τις υποχρεώσεις του πολίτη.

Τη θητεία του διαπνέουν οι δημοκρατικές αξίες και η πίστη στην κοινωνία και τον άνθρωπο που τόσο εξαίρει στην ομιλία του. Αποδεχόμενος το προεδρικό χρίσμα, παρέλαβε μια χώρα σε κατάσταση δυσμενή τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά. Τους πρώτους μήνες αντιμετώπισε πολυάριθμες δυσκολίες, όμως μέσα από αυτές αποφάσισε να χαράξει το δικό του μονοπάτι, επιλέγοντας να εργαστεί παρά να υπεκφύγει. Προτίμησε τον κοινωνικό διάλογο έναντι του πολιτικού ελιγμού. Τη διπλωματία έναντι του πολέμου. Παρά τις έντονες αντιδράσεις από μέρος της κοινωνίας και των ψηφοφόρων του δεν υποχώρησε πάρα παρέμεινε πιστός στις απόψεις του και στο αμερικανικό ρητό “Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα“. Και πράγματι οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι. Η μείωση της ανεργίας, η αύξηση του ΑΕΠ και η έξοδος της Αμερικής από την οικονομική δίνη ενισχύουν τη θέση ότι η πολιτική του θητεία ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες στη σύγχρονη ιστορία. Κοινωνικά κατάφερε να εξομαλύνει τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις και να παρέχει ίση μεταχείριση και ευκαιρίες στον βαθμό του δυνατού για όλους.

Ακόμα και στα θέματα της Ελλάδας η επίδρασή του είναι καταλυτική, καταφέρνοντας να μεταλαμπαδεύσει την πίστη του στον συνάνθρωπο καθώς και την ανάγκη συνεργασίας των λαών. Αυτό κατέστη σαφές και στην ομιλία του, στην οποία, εξαίροντας τη δημοκρατία και την κοινωνική συνεργασία, κατάφερε να εμπνεύσει το ακροατήριο και να δημιουργήσει ένα καθολικό αίσθημα αισιοδοξίας μέσα στην ζοφερή ελληνική πραγματικότητα.

Ως μαθητής αισθάνθηκα για πρώτη φορά, έπειτα από πολύ καιρό, πως το μέλλον μού ανήκει, πως μπορούσα να αλλάξω κάτι στο περιβάλλον μου. Ενστερνιζόμενος τις αξίες αυτές, αισθάνομαι ότι μπορώ να γίνω φορέας ιδεών και απόψεων στον άμεσο κύκλο μου και υποκινητής πολιτικοκοινωνικού διαλόγου. Αισθάνθηκα πως για πρώτη φορά ένας ηγέτης εγκατέλειπε το βάθρο του και γινόταν πραγματικά ανθρώπινος και προσηνής, εξωτερικεύοντας τα συναισθήματα και το όραμά του. Ο λόγος του ενωτικός, ειρηνευτικός, εγκάρδιος όπως και η πολιτική του εγχώρια και διεθνής. Το χειροκρότημα που έλαβε, χειμαρρώδες, αυθόρμητο και ειλικρινές. Θεωρώ πως είναι από τους λίγους που αντιλαμβάνεται το πραγματικό νόημα της άσκησης της πολιτικής. Η πολιτική είναι κάτι βαθιά προσωπικό μέσα από το οποίο προάγεται το δημόσιο συμφέρον. Η πίστη του στο δημόσιο αυτό συμφέρον, στη γενική βούληση αλλά και το αίσθημα ευθύνης του απέναντι στις υποσχέσεις του υπαγόρευσαν όλες τις πολιτικές του αποφάσεις, οι οποίες παρέμειναν πιστές στο προσωπικό του σύστημα αξιών και έφεραν τον πλανήτη πιο κοντά στην ειρήνη και στη δημοκρατία.

Παρ’ όλα αυτά βλέποντας το μέλλον φοβάμαι. Παρατηρώ μια νέα πολιτική πραγματικότητα, η οποία τείνει να υποκύψει στη βούληση του λαϊκισμού και να ανατρέψει την κοινωνική προσφορά του προέδρου Ομπάμα, παραδίδοντας την κοινωνία στο έλεος του διχασμού. Ελπίζω πως ο επερχόμενος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θα ασπαστεί το ενωτικό μήνυμα του Ομπάμα και θα αποδεχθεί την πρόσκλησή του για συνεργασία και ομαλή μετάβαση. Αλλωστε, σήμερα όσο ποτέ, θεωρώ πως είναι απαραίτητες η γεφύρωση των κοινωνικών διαφορών και η κοινωνική αλληλεπίδραση και ο διάλογος, αξίες τις οποίες ο Ομπάμα προέβαλε μέσα από την ζωή και τη δράση του. Ελπίζω πως και οι μελλοντικές γενιές, όπως και ο Ομπάμα, θα επιλέξουν τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο της αλλαγής και της προόδου, έναντι της ευκολίας που παρουσιάζουν η υποχώρηση, η άρνηση και η καταστροφή».

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 18, 2016