Η Ελλάδα αναζητά τον δικό της... Ομπάμα

Θλίψη μας έπιασε ακούγοντας τον Μπ. Ομπάμα. Όχι για τα όσα είπε, άλλωστε επρόκειτο για μια εκπληκτική ομιλία, χωρίς κείμενο και χωρίς να κοιτάζει κανένα βίντεο μη τυχόν και ξεχάσει καμιά λέξη. Μας έπιασε θλίψη συγκρίνοντας τον δικό μας πρωθυπουργό ή τον δικό μας πρόεδρο, τους ηγέτες της Ελλάδας δηλαδή με αυτόν των ΗΠΑ. Με μια χώρα τεράστια βεβαίως αλλά με μηδέν ιστορία να έχει τόσο σημαντικούς ηγέτες. Και μια χώρα με έναν τέτοιο πολιτισμό και μια παράδοση σε ηγέτες να βρίσκεται σήμερα σε τέτοιο χάλι.

Μπορείς να διαφωνείς με τον Ομπάμα σε χίλια δύο πράγματα. Μπορείς να τον χαρακτηρίζεις φονιά των λαών ή στημένο «προϊόν» επικοινωνιακών μαγειρεμάτων. Όμως, μετά από την ιστορική αυτή ομιλία που έγινε από εδώ, από την Ελλάδα, από την Αθήνα, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι μεγάλος ηγέτης και απέχει έτη φωτός με όλους αυτούς τους σαλτιμπάγκους της εξουσίας που βρήκαν φως και μπήκαν.

Φταίνε βεβαίως οι Έλληνες. Ο ελληνικός λαός τους εξέλεξε για να τον εκπροσωπούν, σίγουρα δεν είναι περήφανος για την επιλογή του. Θα πει κανείς: «Και οι Αμερικανοί τον Τραμπ εξέλεξαν». Να είστε σίγουροι ότι ο χειρότερος Τραμπ, ο εφιάλτης ο ίδιος να γίνει θα είναι χίλιες φορές καλύτερος από τα εγχώρια νούμερα που καμώνονται πως κυβερνούν.

Αναμφισβήτητα η παρουσία του Ομπάμα στην Ελλάδα ωφέλησε τη χώρα. Όχι για την υπόθεση του χρέους, αυτά είναι θέματα που τα αποφασίζουν αρμοδιότεροι. Αλλά για τη διαφήμιση που μας έκανε. Οι ύμνοι για την Ελλάδα, για τη Δημοκρατία, για το γεγονός ότι βρέθηκε στη χώρα που την δημιούργησε, για το ελληνικό φιλότιμο, για την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι πολίτες τα προβλήματά τους είναι στοιχεία που θα πρέπει να μας κάνουν περήφανους. Ανεξαρτήτως αν λέγονται από έναν... συνταξιούχο Πρόεδρο των ΗΠΑ ο οποίος θέλησε να αφήσει μια πολιτική παρακαταθήκη από τη χώρα της Δημοκρατίας (την οποία παρεμπιπτόντως έχουμε εξευτελίσει εμείς οι ίδιοι) πρόκειται για μια ομιλία που κάνει το γύρο του κόσμου και η χώρα για πρώτη φορά είναι σε πρωτοσέλιδα για καλό σκοπό.

Γι' αυτό θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι κι όχι για τον επαρχιωτισμό του Τσίπρα, τη βλαχιά της κυβέρνησης ή τα παρακαλετά του Παυλόπουλου να μη λησμονούν τη χώρας μας οι ξένοι. Ούτε για τον Καμμένο να είμαστε υπερήφανοι, ούτε για την εικόνα μιας χώρας που μοιάζει να απλώνει το χέρια σαν ζητιάνα.

Η επίσκεψη του Ομπάμα στην Ελλάδα έπρεπε να γίνει για να γίνουν και οι απαραίτητες συγκρίσεις των πολιτικών ανδρών. Για να καταλάβει ο κόσμος τι λάθος έκανε όταν το 2015 αποφάσισε την αλλαγή εμπιστευόμενος σ' αυτούς τους ολίγιστους τις τύχες της χώρας.

Η Ελλάδα αναζητά τον δικό της... Ομπάμα. Ουσιαστικά αναζητά έναν ηγέτη με όραμα, με πυγμή, με διαπραγματευτική δεινότητα, με τσαγανό, με αξιοπρέπεια και ευπρέπεια που να μπορεί να στέκεται απέναντι στους ισχυρούς χωρίς να φοβάται, χωρίς να τρέμει, χωρίς να ικετεύει, χωρίς να μπερδεύεται και χωρίς να δείχνει την αμορφωσιά του, την βλαχιά του και την ανικανότητά του να διαχειριστεί κρίσιμα για τη χώρα θέματα.

Ο λαός ας κάνει την αυτοκριτική του που δε γεννά πλέον μεγάλους ηγέτες και το πολιτικό σύστημα ας αναλογιστεί πόσο κακό κάνει όταν προωθεί παιδιά του κομματικού σωλήνα, πορφυρογέννητους και εκπροσώπους της διαπλοκής. Καιρός να σταματήσει η κατρακύλα της χώρας.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 21, 2016