Χωρίς γραβάτα και με τα πόδια στο τραπέζι

Τα τελευταία χρόνια ένας πρωθυπουργός της χώρας -κομψότατος και ευγενέστατος κατά τα άλλα – χαρακτηρίσθηκε “μαλάκας” σε σύνοδο κορυφής και κινδύνευσε να φάει ξύλο από τον πρόεδρο της Γαλλίας. Λίγο αργότερα αυτός ο πρωθυπουργός εκπαραθυρώθηκε κακήν κακώς από τους Ευρωπαίους και ο διάδοχος τους επιλέχθηκε από τον πρόεδρο της Κομισιόν, όπως αποκάλυψε ο ίδιος. Την ίδια περίοδο το ελληνικό δημόσιο δεν τολμά ούτε λογότυπο στα υπουργεία ν’ αλλάξει χωρίς την έγκριση των δανειστών.
Τα χρόνια αυτά όμως εκείνο που ενοχλεί το “μετριοπαθές” Κέντρο, το επονομαζόμενο και Μέτωπο της Λογικής, δεν είναι που η χώρα έγινε διεθνές κλοτσοσκούφι και έχασε την παραμικρή δυνατότητα ανεξάρτητης πολιτικής. Όχι, αυτό που τους εξοργίζει είναι οι τρόποι του Τσίπρα και των υπουργών του. Τους βρίσκουν άξεστους και αμόρφωτους που εκθέτουν τη χώρα διεθνώς με την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους. Που στις συναντήσεις τους με τους ηγέτες των δυτικών χωρών εμφανίζονται κακοντυμένοι, χωρίς γραβάτα καταπατώντας κάθε έννοια πρωτοκόλλου. Ιδίως ο Τσίπρας που μιλάει και κάθεται σαν να είναι στο καφενείο.

Η εικόνα του πρωθυπουργού δίπλα στον Ομπάμα χαρακτηρίσθηκε μέγιστο σκάνδαλο.
Η αγωνία αυτών των ανθρώπων είναι να μην κακοχαρακτηρισθούν από τους δυτικούς κυρίους τους. Έχουν εσωτερικεύσει πλήρως την οριενταλιστική ματιά των Δυτικών έναντι των Βαλκάνιων υποτελών και επιχειρούν να τους μοιάσουν μιμούμενοι τους τρόπους τους ή αυτό που αντιλαμβάνονται ως “πολιτισμένη” συμπεριφορά. Πιστεύοντας ταυτόχρονα ότι έτσι διαχωρίζονται από την εγχώρια άξεστη πλέμπα μόνο και μόνο επειδή πιθηκίζουν τους τρόπους των κυρίων τους. Είναι οι κατά Μάλκομ Χ δούλοι του σπιτιού που επειδή έμεναν κοντά στους κυρίους τους και υιοθέτησαν κάποιους από τους εκλεπτυσμένους τρόπους τους, πίστευαν ότι είναι ανώτεροι από τους δούλους των χωραφιών που ζούσαν σαν τα σκυλιά.
Από την άλλη, ο Τσίπρας και ορισμένοι υπουργοί του έχουν ανάγει την έλλειψη γραβάτας και την κατάργηση του πρωτοκόλλου στις επίσημες συναντήσεις σε κάποιου είδους ανατρεπτική ταυτότητα. Η συμβολική αυτή πράξη είχε κάποιο νόημα όταν πρωτοέγιναν κυβέρνηση με υποσχέσεις μίας ριζικά διαφορετικής πολιτικής. Ήταν σαν η μορφή και η παράσταση των νέων κυβερνώντων να προεικονίζει την ευαγγελιζόμενη ανατροπή. Από τη στιγμή όμως που η κυβέρνηση συνθηκολόγησε τόσο με το μνημόνιο όσο και με τις εγχώριες ελίτ και ακολουθεί τις ίδιες πολιτικές, το ατημέλητο ντύσιμο και η χαλαρή συμπεριφορά δεν φαντάζουν ανατρεπτικά στα μάτια του κόσμου.
Δεν φανερώνουν κάποιο σημειολογικό αντάρτικο απέναντι στους ισχυρούς, αλλά μία κυνική άνεση στην παρέα τους ενώ ακολουθούν πιστά τις εντολές τους. Η εικόνα του Τσίπρα “χυμένου” στην καρέκλα με τα πόδια ανοιχτά να προσμένει μία θετική αλλά άνευ αντικρίσματος, δήλωση του Ομπάμα για το χρέος, δεν μαρτυρά κάποιον ριζοσπαστισμό ή μαχητικότητα. Περισσότερο παραπέμπει σε νεόπλουτο από την επαρχία που μετακόμισε βιαστικά στο Κολωνάκι. Χωρίς όμως να προλάβει να εξοικειωθεί με τους τρόπους της νέας του ζωής με αποτέλεσμα να προκαλεί το μειδίαμα των παλαιών πλουσίων, σαν σε παλιά ταινία του Χατζηχρήστου.

Δημήτρης Τσίρκας (fb)

*** Η φωτογραφία είναι από το moufanet του Ν. Ζαχαριάδη στο protagon και αποτελεί προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 16, 2016