Χρειάστηκε ένας ξένος ηγέτης για να φωνάξει "Ζήτω η Ελλάς" - Οι δικοί μας λένε "Ζήτουλας η Ελλάς"

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΑΖΙΔΗΣ
Ένας ξένος απερχόμενος ηγέτης χρειάστηκε να έρθει για μια σύντομη επίσκεψη στην Ελλάδα για να ακούσουμε από επίσημα χείλη "Ζήτω η Ελλάς".

Και αυτό εξηγεί την κατάντια μας.

Ο Ομπάμα φυσικά είναι αυτός που είναι. Επικοινωνιακός, κράτησε τη χώρα του όρθια στην κρίση κι επί των ημερών του ξεκίνησε η Αραβική Ανοιξη με τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, την οποία η διακυβέρνησή του προώθησε διακριτικά.

Το ερώτημα όμως τίθεται. Ποιος Ελληνας πολιτικός και πρωθυπουργός αναφώνησε τελευταία φορά "Ζήτω η Ελλάς";

Θυμάστε κανέναν; Προσωπικά ο νους μου δεν πάει πουθενά.

Κανένας πρωθυπουργός δε βροντοφώναξε ποτέ υπέρ της Ελλάδας. Κανένας δεν ντοπάρισε και δεν ενέπνευσε τον Ελληνικό Λαό για την πατρίδα του.

Αντίθετα, Ζήτω η ρεμούλα, Ζήτω η σύνταξη από τα 40, Ζήτω οι παράνομοι μετανάστες (να τους εκμεταλλεύονται μερικοί και να ξεσπούν σε άλλους), Ζήτω τα δανεικά κι αγύριστα.

Το "Ζήτω η Ελλας" έπρεπε να αναφωνήσει πέρυσι το καλοκαίρι ο βαριεστημένος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην υποτιθέμενη 17ωρη διαπραγμάτευση. Να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, να τους στείλει στον αγύριστο και να μιλήσει στο λαό λέγοντας πρώτα από όλα "Ζήτω η Ελλάς" και όχι Ζήτουλας η Ελλάς.

Πολιτικοί και ηγέτες που αγαπούν μόνο τον εαυτό τους και τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Δεν αγαπούν την Ελλάδα, δεν τους απασχολεί το αύριο του τόπου και οι επόμενες γενιές.

Ο Μπάρακ Ομπάμα σχεδίασε στην εντέλεια το αντίο του απευθύνοντάς το από τη χώρα που γέννησε (και σκότωσε) τη Δημοκρατία. Ήθελε να έρθει εδώ για να μιλήσει. Αυτό υπήρξε το πρωταρχικό νόημα της επίσκεψής του γιατί αν κάποιος θέλει να μείνει στην ιστορία ως μεγάλος ηγέτης (κι ας μην ήταν) που αφήνει πίσω του μια σημαντική πολιτική παρακαταθήκη μόνο από το βήμα της Αθήνας θα μπορούσε να το πράξει.

Οι δικοί μας όμως πολιτικοί νάνοι, ως ζήτουλες, είχαν το νου τους μόνο στην ελάφρυνση του χρέους, δηλαδή να το αποπληρώσουμε αντί για πχ 40 σε 50 χρόνια και με επιτόκιο αντί για 1,5% > 0,5%.

Δεν έχουμε ιδανικά, δε μας χαρακτηρίζουν αξίες, δεν οραματιζόμαστε, ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού και μυρίζουμε τα νύχια μας.

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 17, 2016