Δεν τους σώζει ούτε το Γουδή

Έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές ότι η Ελλάδα μπορεί να ζήσει χωρίς λεφτά, χρεοκοπημένη, εκτός ευρώ ή ακόμη χειρότερα χωρίς να έχει να φάει. Μια αξιοπρεπής χώρα μπορεί να πετύχει την επιβίωσή της, να ξεκινήσει από την αρχή και να ξαναδεί το φως στο τούνελ. Άλλωστε, από το μηδέν δεν ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012 όταν ήταν ουσιαστικά σε κατάσταση χρεοκοπίας;

Δεν μπορεί, όμως, να αντέξει μια εθνική τραγωδία. Δεν μπορεί να ζήσει ένα νέο... Κυπριακό, πολύ περισσότερο μια βίαιη ή... ειρηνική εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, εδαφών ή στην τελική εθνικής αξιοπρέπειας.

Μπαίνουμε σε πολύ επικίνδυνους δρόμους, το είχαμε επισημάνει όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία. Είχαμε πει ότι επρόκειτο για επικίνδυνους ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα να πουλήσουν τη μάνα τους. Στο κάτω – κάτω όταν τους ψηφίζαμε ξέραμε ότι δεν έχουν πατρίδα μέσα τους. Που δεν έχουν πρόβλημα να πουν τα Σκόπια Μακεδονία και να μην ανησυχούν για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη.

Αλλά το βασικότερο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δείχνει αδύναμη μπροστά στα όσα έρχονται. Κάποιοι δεν αποκλείουν μια ραγδαία μεταβολή των γεωστρατηγικών ισορροπιών, κυρίως στο χώρο του Μεσογείου. Ειδικά με την ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ πολλοί εκτιμούν ότι μπορεί να προκύψουν ανησυχητικά γεγονότα για την Ελλάδα με αφορμή τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Άλλωστε, το γεγονός ότι στο επιτελείο του Τραμπ έχουν μπει «γεράκια», φιλότουρκοι ή στην καλύτερη περίπτωση αδιάφοροι για την ελληνική θέση στο διεθνές στερέωμα, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερες ανησυχίες.

Μέσα σε λίγους μήνες, για δικούς του λόγους προφανώς, ο Ερντογάν αμφισβητεί ξεκάθαρα ότι τα σύνορα της Τουρκίας είναι τα σημερινά ζητώντας ουσιαστικά ελληνικά νησιά αλλά και επέκταση προς Ιράκ και Συρία. Σε ό,τι αφορά τις δύο τελευταίες χώρες ήδη έχει παραβιάσει τη Συνθήκη της Λωζάνης και φαίνεται να ψάχνει την ευκαιρία να «μπουκάρει» και στο Αιγαίο. Στη νέα του παρέμβαση επισήμως ζήτησε την αναθεώρηση της Συνθήκης και η κυβέρνηση τι έκανε; Έδειξε ότι είναι σε πλήρη σύγχυση. Ο Τζανακόπουλος έκανε τη μεγαλειώδη γκάφα λέγοντας ότι δεν σχολιάζει δημοσιεύματα αν και τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν δηλώσεις, ομιλία μπροστά σε εκατοντάδες Τούρκους.

Κι αφού η κυβέρνηση δεν σχολίασε, μη τυχόν και τσαντιστούν στην Άγκυρα, απέδειξε ότι δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων σε κρίσιμες στιγμές. Να θυμίσουμε τι έγινε με τον ανταποκριτή του ΑΠΕ στην Κωνσταντινούπολη που τον έφαγαν για ανάλογο θέμα με δηλώσεις του Ερντογάν που αμφισβητούσε τα ελληνικά σύνορα;

Το ερώτημα είναι ένα. Ας πούμε ότι δεν θέλει πόλεμο η Τουρκία αλλά θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης με ειρηνικά μέσα, δηλαδή να συμφωνήσουν και οι άλλες χώρες – εγγυήτριες δυνάμεις. Τι σκέφτεται να κάνει λοιπόν η Ελλάδα αν ο Ερντογάν πείσει, πιέσει ή απειλήσει τους ξένους να αλλάξουν τη Συνθήκη μετά από 100 χρόνια; Έχει τα κότσια το πολιτικό σύστημα να βάλει τέλος στον τουρκικό επεκτατισμό; Μπορούν οι πολιτικές δυνάμεις και κυρίως η κυβέρνηση να αντιπαραβάλλουν τα ελληνικά και τα διεθνή δίκαια;

Έχουν σε τελική ανάλυση στην Αθήνα το σθένος να αντιπαρατεθούν με αξιοπρέπεια και πυγμή σε μια οργανωμένη προσπάθεια του Ερντογάν να δημιουργήσει μόνιμα προβλήματα στο Αιγαίο;

Πραγματικά δεν ξέρουμε αν οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται σίγουροι για την κυβέρνηση που έχουν. Αν βλέποντας τον Τσίπρα και τον Τζανακόπουλο, αισθάνονται ασφαλείς και είναι βέβαιοι ότι δεν θα προκύψει, ακόμη και ως ατύχημα, μια εθνική τραγωδία.

Είναι άλλωστε επιρρεπής στις γκάφες αυτή η κυβέρνηση και σίγουρα όταν βλέπεις τον πρωθυπουργό δίπλα στον Ομπάμα ή τους άλλους ηγέτες κάνεις το σταυρό σου και λες «Θεέ μου, τι θα μας βρει την επόμενη ημέρα»;

Παρεμπιπτόντως, ευτυχώς που ναυάγησε το σχέδιο για το Κυπριακό και ναυάγησε και η συνάντηση του Τσίπρα με τον Ερντογάν. Θα ήταν η μεγάλη ξεφτίλα της Ελλάδας να βλέπει τον Σουλτάνο τώρα που εγείρει ξεκάθαρα θέματα συνόρων.

Όπως λέγαμε και στην αρχή, μια εθνική τραγωδία δεν θα την αντέξει κανείς στη χώρα αυτή. Το νου τους, λοιπόν, στο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών μη τύχει και κάνουν κανένα έγκλημα. Δεν τους σώζει ούτε το Γουδή.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 27, 2016