Μας κυβερνούν τα φρικιά, οι ζαβοί και μισέλληνες

Αδέρφια, γιατί σας κάνει εντύπωση το τι έλεγαν πριν τα στελέχη της κυβέρνησης και τι κάνουν τώρα; Η ευκολία που οι αριστεροί γυρνούν την τραγιάσκα τους ανάποδα και γλείφουν εκεί που έφτυναν είναι γνωστή και ευεξήγητη. Όταν κατέρρευσε ο «υπαρκτός», ήταν εντυπωσιακή η μαζική μετάλλαξη των κομμουνιστικών στελεχών σε κλέφτες, απατεώνες, νταβαντζήδες, λεηλάτες της δημόσιας περιουσίας (από εταιρείες, εργοστάσια, ουράνιο, όπλα, μέχρι …υποβρύχια σε ναρκέμπορους πούλαγαν) και καπιταλιστές με το κουμπούρι στο χέρι, που νόμιζες πως είχαν βγει από τις σελίδες της «Σιδερένιας φτέρνας» του Τζακ Λόντον. Από τον Μαρξ το ρίξανε αμέσως στο πλιάτσικο και στην χλιδάτη ζωή. Η εξήγηση απλή:ό,τι δεν στηρίζεται στον εθνικό πολιτισμό, στις αξίες και την ταυτότητα που δημιουργεί η επί αιώνες ιστορική διεργασία, ό,τι δεν είναι ανθρωποκεντρικό οδηγεί νομοτελειακά στην βαρβαρότητα.

Διότι η ίδια η θεωρία ή μάλλον η ψευτοθρησκεία χωρίς Θεό του μαρξισμού, η οποία είναι φτιαγμένη για μαζικές κοινωνίες, συντρίβει την ατομικότητα, όπως και το παιδί της, ο φασισμός. Έχει ανύπαρκτο σεβασμό στην αξία της ανθρώπινης ζωής, στην ελευθερία, τα πάντα ανάγονται στους οικονομικούς μηχανισμούς και ως κινητήρια δύναμη του έχει το μίσος και τον κοινωνικό φθόνο. Τι καλό μπορεί να προκύψει στην ζωή ενός ανθρώπου από το μίσος; Πόσο μάλλον στην ζωή ολόκληρου λαού. Είναι ραντεβού με την βαρβαρότητα.

Οι ποικιλόχρωμες παραλλαγές αυτής της βαρβαρότητας βρίσκουν δρόμο και περνούν, διότι η πλειοψηφία των καλών ανθρώπων, αυτών που αγαπούν την Πατρίδα, θέλουν τάξη, ειρήνη, ενότητα και πρόοδο, κάνει δυο βασικά λάθη. Πρώτον, αδρανούν, περιμένοντας πως κάποιοι άλλοι θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα και δεύτερον, συχνά τυφλώνονται από το επί μέρους και δεν βλέπουν το όλον.

Πχ, για να έρθουμε στα δικά μας, οργισμένοι και ταπεινωμένοι από την αιφνίδια πτώση ή και εξαφάνιση του εισοδήματος τους, καλοδέχτηκαν το «θα καταργήσω το μνημόνιο με ένα νόμο, ένα άρθρο», πίστεψαν την επαναφορά των μισθών, δώρων και επιδομάτων στην προ κρίσης περίοδο και πως κάποιοι τσαμπουκάδες, με εύκολο τρόπο, θα χαστούκιζαν κι εκβίαζαν με την δραχμή τους δανειστές και έτσι, ό,τι ζούμε, θα ήταν κακό όνειρο από το οποίο θα ξυπνούσαμε στην στοργική αγκαλιά του Τσίπρα και της εξαρχειώτικης ομοχειρίας του.

Όμως οι μεγαλόσχημες υποσχέσεις, πάνω στις οποίες ήδη οι δανειστές σκούπισαν τα πόδια τους, γίνανε κουρέλια. Πήγαιναν όμως πακέτο με άλλα, τα οποία οι νοικοκυραίοι κι αδρανείς πατριώτες τα πέρασαν ντούκου. Ίσως ήταν η μοναδική εκλογή στην Ιστορία, όπου το εκλογικό σώμα ψήφισε κάποιους μην παίρνοντας στα σοβαρά το μισό πρόγραμμα, λέγοντας ο ένας στον άλλο «έλα μωρέ, δεν θα τα κάνουν».

Όμως το άνοιγμα των συνόρων και η πρόσκληση στα στίφη από την Ασία και την Αφρική ήταν εκεί.

Οι θέσεις κατά του Εθνικού Σχολείου, οι επιθέσεις κατά τις εκκλησίας, η αμφισβήτηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και όλης της Μ. Ασίας, η ευθυγράμμιση με τις θέσεις των σωβινιστών παλαιοναζί των Σκοπίων για το Μακεδονικό, οι ενδοτικές θέσεις απέναντι στον τουρκικό ισλαμοφασισμό και η οργανωμένη επίθεση στην φυσική πυρηνική οικογένεια, ήταν όλα εκεί. Φάτσα κάρτα. Τα γράφανε στην φυλλάδα τους, τα λέγανε στα ΜΜΕ.

Η τσέπη νίκησε την λογική. Η προσδοκία του μισθού που κόπηκε, η φενάκη πως ο ΣΥΡΙΖΑ κι η ορντινάτσα του θα πατούσαν το μαγικό κουμπί και θα γύριζε η χώρα στην ανεμελιά του διακοποδάνειου για καφέ στο Empire State Building στην Νέα Υόρκη, επικράτησε.

Δωράκι πιο σκληρό Μνημόνιο, πλήρης παράδοση όλης σχεδόν της δημόσιας περιουσίας στους ξένους, κοψοχρονιά, πιο βαριά φορολογία και ταυτόχρονα ισλαμικός εποικισμός της Πατρίδας, πλημμυρίδα από λαθραίους, το τζαμί μπαίνει στο fast forward, κάθε απίθανος γενίτσαρος ξερνάει τα συμπλέγματα του σε βάρος της εθνικής παιδείας, της Ορθοδοξίας, της ταυτότητας μας, η δε χώρα παραδομένη σε συμμορίες παρακρατικών «αντεξουσιαστών» που έχουν ψιλοκουβέντα με κρατικούς παράγοντες.

Την καθοδική αυτή πορεία την επέτρεψε η λεγόμενη «Κεντροδεξιά» αφού επί δεκαετίες έσκαβε τον ίδιο της τον λάκκο, ενώ πλέον ο Μητσοτάκης τον σκάβει με caterpillar βαρέος τύπου για να γίνει ο ΓΑΠ της ΝΔ.

Στους εκπροσώπους της ανθελληνικής βαρβαρότητας παραχωρήθηκαν τα πανεπιστήμια, η διαμόρφωση πολιτικής από το δημοτικό ως και το Λύκειο, ώστε το δηλητήριο να σταλάζει χρόνια στις ψυχές και κυρίως αποδόθηκε ένας ενοχικός σεβασμός σε αυτούς που τους αξίζει το καλάθι της Ιστορίας, σε αυτούς που από την ώρα που εμφανίστηκαν στην Ελληνική Ιστορία αποτέλεσαν τον πιο ισχυρό ανασχετικό παράγοντα για κάθε τι θετικό.

Μετά το 1974 η μεγαλοψυχία και η λήθη της δεξιάς απαντήθηκε από την αριστερά με εμφυλιοπολεμική ρητορική για μια ιδιότυπη ρεβάνς. Σαν σαράκι κατέλαβαν το κράτος.

Το Έθνος πλήρωνε και πληρώνει γενίτσαρους στα πανεπιστήμια για να κάνουν τα παιδιά του γενίτσαρους. Το σκουπιδαριό των απάτριδων έλεγξε ολόκληρους τομείς και με καθαρά πολιτικά κριτήρια ανέδειξε ομόφρονες μηδενιστές σε διδάσκοντες, ενώ έκανε υπερπαραγωγή μεταπτυχιακών και διδακτορικών με τα ίδια κριτήρια. Έτσι δημιουργήθηκαν τα βιογραφικά πολλών από αυτούς που βλέπετε σήμερα με ανοιχτό το στόμα να ξεσκίζουν την Πατρίδα από κρατικούς θώκους.

Η «Κεντροδεξιά» έχει κύρια ευθύνη για αυτό που συνέβη, διότι οι πολιτικοί φεουδάρχες που την διαχειρίζονται ποτέ δεν έδωσαν παράδειγμα ηγεσίας και προσκυνούσαν δουλικά τις ιδέες του αντιπάλου. Αυτοί παραχώρησαν έδαφος, αυτοί έσκυψαν για να πατήσουν πάνω τους και να διαβούν οι απίθανοι κομισάριοι του ΣΥΡΙΖΑ, με τους οποίους ελάχιστα διαφέρουν στο λαθρομεταναστευτικό, στην αντιορθόδοξη στάση, στην βαριά φορολογία, στον ενδοτισμό.

Έτσι η Πατρίδα ζει έναν διπλό εφιάλτη: οικονομική λεηλασία δια της βαριάς φορολογίας, φτώχεια και μετανάστευση των νέων από την μια και ισλαμικό εποικισμό, ανθελληνισμό στην παιδεία και αντιχριστιανική επίθεση από την άλλη.

Την χώρα την κυβερνούν οι πιο παρακμιακοί φορείς της «προοδευτικής» σχιζοφρένειας.

Εσείς που βρίζετε για τον ανασχηματισμό, μήπως διαβάσατε τις αντιδράσεις των μεγάλων δυτικών εφημερίδων, εκεί που εδρεύουν οι δανειστές μας; Ικανοποίηση εκφράζουν. Θεωρούν πως ο τέως βαλκάνιος Τσε και νυν γιουσουφάκι με τυρολέζικα Lederhosen προχωράει πιο αποφασίστηκα στις «μεταρρυθμίσεις», απαλλασσόμενος από μερικούς αντιδραστικούς αριστερούς.

Κι η αλήθεια είναι πως οι πάλαι ποτέ αριστεριστές, δικαιώνοντας την αείποτε κριτική του «ορθόδοξου» ΚΚΕ για τον τυχοδιωκτισμό τους, έκατσαν με τόση χάρη στα τέσσερα που δεν έχει ξανακάτσει κανείς στους ξένους από την εποχή της «κυβέρνησης» Τσιρονίκου.

Με την αριστερά οικονομική παρθενία τους όμως να έχει υποστεί διεθνές gang bang, προσπαθούν να διασώσουν το μαρξιστικό ονόρε τους κάνοντας ασέλγειες στην εθνική ομοιογένεια με το λαθρομεταναστευτικό. Αφού δεν μπορούν να νικήσουν τον …καπιταλισμό, τουλάχιστον να νικήσουν και διαλύσουν το Έθνος.

Αφού ο Σόϊμπλε τους δίνει όχι και τόσο χαϊδευτικά μπατσάκια, δείχνουν το αριστεριλίκι τους με τον εναγκαλισμό τους με τα παρακράτος τους, τους ιδεολογικά όμορους. Άλλωστε είναι χρήσιμοι ως πολιτικό εργαλείο γι’ αυτούς που στην φυλλάδα τους έχουν γράψει για «απαραίτητες δόσεις βίας» κι αρνούνται να αποκηρύξουν την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Διότι η βία των δικών της παιδιών θα είναι χρήσιμη όταν έρθει η αναπόφευκτη ώρα της κατάρρευσης.

Διότι αυτή θα έρθει. Η εξίσωση δεν βγαίνει. Από την μια φορολογία χειρότερη κι από του Σουλτάνου κι από την άλλη ανθελληνισμός και ισλαμικός εποικισμός, δεν γίνεται. Τουλάχιστον δεν γίνεται για πολύ. Κι αν ο Μητσοτάκης ο …CEO κοιμάται, ο λαός δεν κοιμάται. Εξαπατήθηκε αλλά τώρα ξέρει, ζει τον διπλό εφιάλτη της ανελευθερίας: φόροι και ανθελληνισμός, χαράτσι και μαντήλες παντού. Ταπείνωση. Κι ο ευκολόπιστος Έλληνας μπορεί να υπομείνει πολλά. Όμως έχει ένστικτο επιβίωσης. Και το μαχαίρι φτάνει ήδη στο κόκκαλο. Η απάντηση πρέπει να έχει ιδέες, να έχει σημαίες μπροστάρηδες, που δεν μπορούν παρά να έχουν τα χρώματα της Πατρίδας. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι απλά «τεχνοκρατική», πρέπει να είναι βαθιά πολιτική και ιδεολογική. Δεν έχουμε πλέον να υπερασπιστούμε απλά την οικονομία. Κινδυνεύει η ίδια μας η ύπαρξη. Σε επίσημες θέσεις βρίσκονται άνθρωποι με τους οποίους δεν διαφωνούμε απλά για τον ΦΠΑ αλλά άνθρωποι που είναι εκτός Έθνους, αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του, δεν πιστεύουν σε αυτό και έχουν στόχο την διάλυση της συνοχής του. Σε αυτά δεν απαντάς ψηφίζοντας πάνω από τα μισά νομοσχέδια τους και χαριεντιζόμενος για το τέμενος ή ανταλλάσσοντας ρεβεράντζες με τον Μουζάλα. Το διακύβευμα δεν είναι πλέον η ευημερία μας αλλά η ίδια μας η ελευθερία, η εθνική μας ταυτότητα και ύπαρξη. Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ αυτά υπερασπίζεται και είναι καθήκον όλων.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 29, 2016