Δονάλτος και Ιλλαρία (Donald end Hillary)

Αιδειόπυργος (Πίτσμπουργκ) Πενσυλβάνια Ούζα (USA). 

Ο Δονάλτος και ο Κουρκούτιος κάτω από το παράθυρο της Ιλλαρίας για καντάδα.

Δονάλτος: Αγάλια! ς` το παράθυρο τι φως εκεί προβάλλει;

               Ανατολή επρόβαλε κι η Ιλλαρία ο Ηλιος

               Ηλιε γλυκέ, ανάτειλε και σβύσε την Σελήνην

               Ιδέ την απ την ζήλεια της αχνίζει και θαμπόνει,

               διότι συ την ξεπερνάς ς` την δόξαν και ς` τα κάλη.

               Μην την λατρεύης, άφες την αν είναι και ζηλεύει

               πρασινοκίτρινην θωριά η φορεσιά της έχει

               και μοναχά εις τους τρελλούς ταιριάζει· πέταξε την

Ιλλαρία:   Τι παπαριές μου τσαμπουνάς πάλι ρε γέρο ξούρα

               είμαι δοσμένη· στο χω πει· αντε μου και κατούρα

Δονάλτος: Ομίλει, ομίλει

               ομίλει άγγελε λαμπρέ –Μου έλαμψες ς` το σκότος,

               καθώς οπόταν ο Θεός εις τους ανθρώπους στέλνει

               τον πτερωτόν του μηνυτήν απ του ουρανού τα ύψη

Ιλλαρία:   Πάλι μαστούρης ήρθες ρε; Δε σου πα να το κόψεις;

               με πάπιες δε χαμουρεύομαι· κάλιο να πας στην Νταίζη

Δονάλτος: Ντόναλτ με λένε, μα όχι Ντακ· δεν είμαι χαζοπούλι

               μ` άλλον με μπέρδεψες κυρά

               ω δέσποινα γλυκειά μου

Ιλλαρία:   Και πως σε λένε ρε φρικιό με την ξανθιά κουρούπα;

Δονάλτος: Τραμπούκος ονομάζομαι, Τραμπ εις την Αγγλετέραν

               Είμαι ευγενής τρανής γενιάς, κρατάω απ την Βερόνα·

               Μοντέγα ήταν η γιαγιά, Τραμπούκος ο παππούλης

Ιλλαρία:   Βερόνα; Μοντέγα; Τι μου θυμίζει εμένα αυτό;

               Μη την δικιά μου μπάμπω; Τη σιόρα Καπουλέταινα(*1)

               που `χε τρελάνει άντρες

               κι από την άμμο πιο πολλούς

               και σκάγαν οι γαλιάντρες

               είχε καπούλια τορνευτά και στήθη σμιλεμένα

               και γκόμενους σαγήνευε, σχεδόν ωσάν εμένα.

               Τόσους πολλούς σαγήνεψε και ζήλευε ο παππούλης

               για να σε δω καλύτερα· δεν είσαι κι ασχημούλης

               Το `νομα είναι πρόβλημα

               δε λέει το Τραμπούκου

               δεν είναι ίν, δεν είναι γκλάμουρους

               ταιριάζει μόνο σε κυρά

               με πνεύμα κουκουρούκου

               αν δεν αλλάξεις τ` όνομα, τον Κλύδωνα θα πάρω

               και σένα το πολύ πολύ, να σε `χω για κουμπάρο

               κι αν δεν τιμάς την κουμπαριά δυό μέρες τη βδομάδα

               θα βολευτώ, όπως μπορώ με μια μπασκετομάδα

Δονάλτος: Μη μου σπαράζεις την καρδιά κόρη των Καπουλέτων

               Τι του `βρες του ξενέρωτου;

               Πως είναι έτσι; Ξέξασπρος, σα ξεπλυμένη βούρτσα

               ενώ εγώ, για δες μαλί· και που να δεις την πούτσαλάκωσα

               για πάρτη σου τον μέγα εγωισμό μου

               και σέρνομαι στα πόδια σου

               γαμώ το κέρατο μου

Ιλλαρία:   Ηρέμησε γλυκούλη μου, ξανθούλη μου τζουτζούκο

               τι σου ζητάω η έρμη;

               Αρνήσου τον πατέρα σου, τον άξεστο Τραμπούκο

               κι ευθύς θα πάψω εγώ να λέγομαι

               κόρη των Καπουλέτων

Δονάλτος: Χίλλαρυ το παράκανες· δεν είναι εδώ Βερόνα

               και Καπουλέτου δεν σε λεν, εδώ κι έναν αιώνα.

               Γι αυτό λοιπόν μη μου ζητάς

               να `ρθουν τα κάτω πάνω

               Τραμπούκος εγεννήθηκα, Τραμπούκος θα πεθάνω.

Ιλλαρία:   Δεν μ` αγαπάς Δονάλτε μου

               γι αυτό και θα σ` αφήσω

               κι ευθύς τον Βασιλάκη μου

               θα πάω να γα μή σώσω

               να σε λέω πιά

               γλυκούλη και ξανθούλη

               στον Κλύδωνα ξαναγυρνώ

               κι ας τον φωνάζουν Μπούλη

Δονάλτος: Παράφορα σ` αγάπησα κι ας ήσουν χαλασμένη,

               εγώ παρθένα έψαχνα, όχι ξεμυαλισμένη.

               Μα μόλις σε είδα, ξέχασα

               τις αυστηρές αρχές μου

               και τα μυαλά μου έχασα

               κι εφτά απ` τις γκόμενες μου.

               Δεν έπαψα να σ` αγαπώ, σαν πέρδεσo στην οθόνη,

               όλοι συχνά περδόμεθα· δεν ήσουνα και η μόνη.                              

               Σε στένευαν ασφυκτικά, τρεις δημοσιογράφοι,

               ήταν απ τα σφιξίματα, που κάνουμ` όλοι λάθη.

               Λεβάντα μύριζ` η πορδή, αιθέρια, ονειρεμένη

               κι έκανε θόρυβο πολύ, ήτανε θεριεμένη.

               Εκανες σνιφ σαν σου φύγε

               και εσαστίσαν όλοι

               οι άνθρωποι σωπαίνουνε

               όταν μιλούν οι κώλοι.

               Και κείνα τα κωλόπαιδα, ο Φώτης και η Μαίρη(*2)

               το πήραν και το έδειξαν σ` όλης της γης τα μέρη.

               Μα πιά δεν ηδονίζομαι

               την μούρη σου να βλέπω

               με `κλάσες και ζαλίζομαι

               και άλλο δεν αντέχω

Ιλλαρία:  ρε άντε μου και στον τρίβολο

              που θα με πεις κλανιάρα

              εγώ `μαι η πεντάμορφη, η σέξυ, η αλανιάρα

              και προεδρίνα θα γινώ, θα προσκυνάτε ούλοι

              κι οι άσπροι κι οι αράπηδες, αφεντικά και δούλοι

Δονάλτος: Ετσι μωρή αλήτισσα;

               Γουστάρεις κι εξουσία;

               Κάθησε και περίμενε

               την βήτα παρουσία.

               Τον πισινό σου να χτυπάς

               νίκη μην περιμένεις

               σύζυγος Κλίντον ήσουνα

               κι αυτό θα παραμένεις.

               Θα βάλλω μπρος για πρόεδρος και θα τα` αλλάξω όλα

               Και συ από την ήττα σου θα σκας παλιοκαριόλα.

               Εγώ `μαι το Αμέρικα

               εγώ θ` αποφασίζω

               κι όποιον στο μάτι θα μου μπει

               στα δυό θα τόνε σκίζω.

               Που `ρθανε στην Αμερική και πλέναν` όλοι πιάτα

               και τώρα ξιπαστήκανε και βάλανε γραβάτα.

               Αντρες, γυναίκες κι αδελφές, γινήκαμ` όλοι ίδιο

               σπανιόλοι και σκυλάραπες κάτω απ` τον ίδιο ήλιο.

               Τέρμα όσα σας μάθανε και οποιανού τ` αρέσει

               κι όποιος διαμαρτύρεται,

               στα πόδια μου θα πέσει.

               Με τούβλα Αμερικάνικα

               τείχη ψηλά θα χτίσω

               και τα λιγούρια τα λιμάρικα

               απόξω θ` αποκλείσω

Αφηγητής (Γρηγόρης Βαλτινός): κι έτσι ξαναζωντάνεψε

               κείνη η παλιά η έχθρα

               και ο Δονάλτος πέταξε

               πίσω του μαύρη πέτρα.

               Μαύρισ` ευθύς ο ουρανός πάνω από την Βερόνα

               πυρός ρομφαία έσκισε το ευλογημένο χώμα,

               που σκέπασε παντοτινά τ` αμόλυντο ζευγάρι

               και σκέπαζε μαζί μ` αυτούς το ήθος και την χάρη.

               Τις δυό φαμίλιες ένωσε η άσπιλη θυσία

               που για αιώνες λήθεψε το μίσος και την βία.

               Μα τώρα ξαναχώρισαν και πάλι τα τσανάκια

               σε άλλη πόλη κι ήπειρο κάνουν τα ταγκαλάκια(*3).

               Και τώρα πιά δεν μάχονται μόνο οι δυό φαμίλιες

               μάχονται όλοι μ` ολουνούς κι οι φίλοι και οι φίλες

               Που χάθηκε η αγάπη; Που χάθηκε η χαρά;

               Το μίσος μας διέλυσε και ήλθ` η συμφορά.

               Το δίδαγμα που έδωσε η ιστορία ετούτη,

               ο έρωτας αναπόκριτος είναι σαν την μπαρούτι.

               Κι εσύ που είσαι θεατής, εις της ζωής τα πάθη,

               μην κρύβεσαι αθέατος στων αλλονών τα λάθη

               να ξέρεις, ότι έλαβες, ότι και συ αξίζεις

               η μοίρα δεν σ` αδίκησε, για αυτό και μη δακρύζεις

               κι αν πληγωθείς, θυμήσου το· εσύ αποφασίζεις

Αυλαία

Κουρκούτιος(*4): Τι; Το έργο τέλειωσε;

                        Δεν είπα μια ατάκα

                        ρε σεις, εγώ θα πληρωθώ

                        δεν κάνω τον μαλάκα

Σεξ πυρ(*5)

(απόδοση στα Ελληνικά: Π. Ρέππας)

(*1) σιόρα Καπουλέταινα: περιώνυμη φεμινίστρια των αρχών του 20^ου αιώνα. Η τελευταία των Καπουλέτων, καθώς το όνομα χάθηκε εκ θηλυγονίας. [Οι κακές γλώσσες λένε και εκ θηλυπρέπειας.]

(*2) Φώτης και Μαίρη: FM Live 

(*3)ταγκαλάκια: Τούρκοι άτακτοι στρατιώτες. Χρησιμοποιείται ως συνώνυμο του «βάρβαροι» και κατά τον γέροντα Παΐσιο ως συνώνυμο του «δαίμονες».

(*4)Κουρκούτιος: το κουτοπόνηρο κωλομπότσι του Δονάλτου. Θα μπορούσε να εκφράσει διαχρονικά τον μέσο ψηφοφόρο…

(*5)Σεξ πυρ: Ασήμαντος συγγενής του διάσημου συγγραφέα. Αδίστακτος συκοφάντης, αηδιαστικός χυδαιογράφος, λογοκλόπος, κομπλεξικός από την καταφανή κατωτερότητα του, μάταια προσπαθεί να αποφύγει την μεγαλειώδη σκιά του ταλαντούχου συγγενή. Μόνο ένας εξίσου ουτιδανός θα μετέφραζε το έργο του.

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 19, 2016