"Kalispera, για το χρέος αποφασίζει η Μέρκελ, εμένα μ’ έστειλαν για την Κύπρο"

Kalispera, καλό καγαθόν, λύση για το χρέος και προτροπή για μεταρρυθμίσεις, τσάι, σφυρίδα και συμπάθεια. Έτσι συνοψίζεται η επίσκεψη Ομπάμα μέχρι στιγμής στην Ελλάδα. Όχι, μεμψίμοιροι δεν είμαστε, πρόκειται για ένα σπουδαίο γεγονός παγκοσμίου εμβέλειας. Ένας μεγάλος ηγέτης με πολλές συμπάθειες επισκέπτεται τη χώρα μας και τη βάζει στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Με τον Πανούλη και τον Αλέξη δίπλα; Ακόμη και μ' αυτόν είναι μια εικόνα ενός ηγέτη που έρχεται στη χώρα μας, βλέπει τις ομορφιές της, βλέπει ότι δεν είμαστε Ουγκάντα (αν και πολλοί διαφωνούν γι' αυτό), κάνει και μερικές δηλώσεις που δεν του κοστίζουν απολύτως τίποτε και φτιάχνει το προφίλ ενός καλού συνταξιούχου πρώην προέδρου.

Αν η Κλίντον κέρδιζε τις εκλογές ίσως να είχε κάποιο νόημα όλη αυτή η φιέστα, τώρα δεν έχει και πολύ σημασία για το ελληνικό χρέος αφού τις αποφάσεις τις παίρνουν οι Ευρωπαίοι. Ούτε ο Ομπάμα, ούτε ο Τραμπ, ούτε καν η Λαγκάρντ.

Από όλα όσα ακούστηκαν και θα ακουστούν σήμερα πρέπει να κρατήσουμε το γεγονός ότι για τις ΗΠΑ, ανεξαρτήτως προέδρου, η Ελλάδα θα έχει σημαίνουσα θέση στα γεωπολιτικά σχέδια της Ουάσιγκτον και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε τώρα που η περιοχή έχει πάρει φωτιά. Η Ελλάδα είναι χώρα του ΝΑΤΟ που διακρίνεται από μια σχετική σταθερότητα. Δεν είναι Τουρκία που σκοτώνονται μεταξύ τους και που δεν υπάρχει μπέσα για να δώσεις στην Άγκυρα ισχυρό βήμα. Η Ελλάδα είναι πόλος σταθερότητας και βήμα των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή και το Ισραήλ και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία απ' ότι να βγάλει ο Ομπάμα έναν «δεκάρικο» για τη λιτότητα ή για τα δημοκρατικά ιδεώδη. Καλά είναι αυτά για τα κανάλια και για όσους αρέσκονται στο να βγάζουν selfies με τον αμερικανό πρόεδρο, όμως, η ουσία είναι διαφορετική.

Π.χ. έχουν τεράστια σημασία δύο ζητήματα που έθεσε ο Ομπάμα. Το πρώτο για το Κυπριακό που έδειξε ξεκάθαρα ότι η Ουάσιγκτον προωθεί την δικοινοτική, διζωνική λύση και πιέζει γι' αυτό. Το δεύτερο είναι ότι επέμεινε στα περιοριστικά μέτρα, στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας του Πούτιν, στέλνοντας μήνυμα και στον Τραμπ αλλά και στην Ελλάδα που τελευταία έκανε στροφή προς τη Μόσχα.

Επίσης πολύ σημαντικό μήνυμα ήταν αυτό που έστειλε στους εταίρους στο ΝΑΤΟ ότι ο Τραμπ θα συνεχίσει την αμερικανική πολιτική. Εκεί πρέπει να σταθεί η Ελλάδα κι όχι σε ευκαιριακές, επικοινωνιακές υποσχέσεις που δεν έχουν καμιά βαρύτητα μόλις το Air Force One απογειωθεί.

Και κάτι τελευταίο αλλά όχι μικρότερης σημασίας. Το «Ευχαριστώ» του Τσίπρα στην αμερικανική κυβέρνηση, ένα ευχαριστώ που έχουν πει στο παρελθόν κι άλλοι πρωθυπουργοί. Αλλά ένας... αριστερός πρωθυπουργός να το κάνει αυτό; Πως θα αντικρίσει το βράδυ την κομμουνίστρια Περιστέρα; Πώς θα αντέξει το βλέμμα του Λένιν που τον έχει για εικόνισμα; Και πώς θα μπορέσει να ηρεμήσει από τις αριστερές Ερινύες που θα τον κυνηγούν;

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 21, 2016