Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας

Του Σπυρίδωνος Τσάλλα

Ο σεβασμός στις συνήθειες ενός λαού αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την ελαχιστοποίηση του κόστους συναλλαγών και διαπραγματεύσεων, απογυμνώνοντας αδιέξοδα στο επίπεδο προθέσεων. Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αρχή του βομβαρδισμού της Γερμανίας κάθε 50 χρόνια ίσως να αποτελεί ιστορική φράση με κάπως γραφικό, σήμερα, περιεχόμενο, όμως δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι η Γερμανία έχει ήδη δείξει το δρόμο τήρησης των επιθυμητών για αυτή ισορροπιών. Η αλλαγή του μίγματος του DIMEFIL, από το πολεμικό στο θεσμικό, έχει φέρει τους Συμμάχους στην ίδια ακριβώς θέση με αυτή που βρίσκονταν στον Β’ ΠΠ από τις ίδιες Δυνάμεις του Άξονα. Η απάντηση λοιπόν πρέπει να είναι αντίστοιχη.

Η οικονομική ατμομηχανή της ΕΕ, η βιομηχανία της Γερμανίας, μπορεί να ξαναζήσει μεγάλη άνθηση αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, οι οποίες βασίζονται στην αποκατάσταση της ιστορικής τάξης και ηθικής. Η Γερμανία μπορεί και πρέπει να εφαρμόσει ένα σχέδιο αποπληρωμής των οφειλών της προς την Ελλάδα. Το υψηλό επίπεδο Γερμανικού προγραμματισμού θα αποτελούσε εγγύηση για την αποτελεσματική εφαρμογή ενός συνδυασμού εκχώρησης περιουσιακών στοιχείων και φορολογικών εσόδων. Πρώτο βήμα θα αποτελούσε η μεταβίβαση των μετοχών στην Ελληνική Δημοκρατία των κρατικών εταιριών, κυρίως της τράπεζας KfW, και δευτερευόντως άλλων GmbH όπως της Flughafen Berlin Brandenburg, της SWK MOBIL, και της Staatliche Schlösser, Burgen und Gärten Sachsen gemeinnützige.

Αμέσως επόμενο βήμα θα αποτελούσε τη μεταβίβαση 125 Eurofighter, 75 Tornado, 300 Leo2, 200 Marder, 75 Puma, 250 GTK Boxer, 250 GMLRS, 250 PzH2000, 6 Type212, 3 Sachen, 6 P-3C, 30 NH90 και πλήθος άλλου μικρότερης αξίας εξοπλισμού, τον οποίο η Ελλάδα θα δεσμευτεί να αξιοποιήσει σε περίπτωση που η σύμμαχος Γερμανία βρεθεί σε κίνδυνο, με τους ίδιους όρους που η Γερμανία τον θα αξιοποιούσε αν η σύμμαχός της Ελλάδα βρισκόταν, αντιστοίχως, σε κίνδυνο.

Το επόμενο και τελευταίο βήμα θα ήταν η εκχώρηση φορολογικών εσόδων σε βάθος 99 ετών, με σκοπό την αποπληρωμή του εναπομείναντος χρέους έως το 1,5τρις ευρώ, προφανώς με χαμηλό, μη τοκογλυφικό επιτόκιο. Εάν και εφόσον κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό με τους υφιστάμενους φορολογικούς συντελεστές, θα μπορούσε να αποσταλεί τεχνική βοήθεια από την Ελλάδα, αποτελούμενη από όσους συμμετείχαν στις έως τώρα μνημονιακές συνταγές. Είναι βέβαιο ότι, σε αγαστή συνεργασία με τη Γερμανική κυβέρνηση, ένα πρόγραμμα προσαρμογής με λ.χ. αυξημένους φορολογικούς συντελεστές για φυσικά και νομικά πρόσωπα, καθώς και επιβολή φόρου διακράτησης ακινήτων, θα μπορούσε να συμφωνηθεί ούτως ώστε να αποφευχθεί η χρεωκοπία της Γερμανίας, ακόμα και αν αυτό προϋπέθετε, ως ένδειξη αλληλεγγύης, την παροχή δανείου με εγγύηση τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας χωρίς το δικαίωμα οιασδήποτε μορφής ασυλίας.

Σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο φιλίας και συνεργασίας, η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφέρει χαμηλότοκα δάνεια στην εγχώρια Γερμανική βιομηχανία ούτως ώστε να έβαζε μπροστά τη διαδικασία παραγωγής του επιθυμητού επιπέδου πολεμικού υλικού και να βιώσει μια νέα εποχή άνθησης. Η ΕΕ, άλλωστε, είναι το κοινό μας σπίτι.

* O Σπυρίδωνας Τσάλλας Πρόεδρος του Ιδρύματος Κοινωνικής Μηχανικής & Ανάπτυξης
Δημοσιεύθηκε στην "Εστία"

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 23, 2016