Έχει οδό διαφυγής ο Τσίπρας;

Την πάτησε για δεύτερη φορά παίζοντας το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Μόνο που τώρα όλες οι λύσεις που έχει είναι από δύσκολες έως καταστροφικές. Εκτός αν απέσπασε κάτι άλλο από την «μαντάμ Μέρκελ» την Παρασκευή στο Βερολίνο και κρατήθηκε μυστικό…

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Λάθος επαναλαμβανόμενο δεν είναι λάθος, αλλά αυτό φαίνεται ότι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ. Γι’ αυτό και, παρά την προτέρα εμπειρία, κινδυνεύουν να φτάσουν ξανά σε αδιέξοδο.

Το 2015 άφησαν να περάσουν έξι ολόκληροι μήνες παίζοντας καθυστερήσεις. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι η μέθοδος αυτή ήταν λανθασμένη, καθώς η συμφωνία που στο τέλος αναγκάστηκαν να υπογράψουν δεν διέφερε από τις προηγούμενες και, σε ορισμένα σημεία της, ήταν χειρότερη. Πολιτικά, όμως, διασώθηκαν μέσω του δημοψηφίσματος και των δεύτερων εκλογών.

Σήμερα ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνει το περυσινό λάθος. Καθυστερεί τη συμφωνία με τους δανειστές, κινδυνεύοντας να χάσει τα όποια πλεονεκτήματα θα του απέφερε: λεφτά από την «ποσοτική χαλάρωση» του Μάριο Ντράγκι, έξοδο στις αγορές, ρύθμιση του χρέους. Επιπλέον, ο τρόπος που χειρίστηκε την υπόθεση της διανομής του πλεονάσματος προκάλεσε πρόσθετα προβλήματα αν και αυτά δεν είναι αξεπέραστα.

Επιπλέον, η αμφιθυμία για το ΔΝΤ(τη μια το θέλουν, την άλλη το διώχνουν – εδώ) μπορεί να οδηγήσει σε εξελίξεις μη αναμενόμενες και να φέρει την κυβέρνηση και τους βουλευτές της πλειοψηφίας προ δραματικών διλημμάτων.

Το χειρότερο για τον κ. Τσίπρα είναι ότι σήμερα δεν έχει οδούς διαφυγής, όπως είχε το 2015:
Τότε είχε το δημοψήφισμα, σήμερα δεν το έχει. Αν επιχειρήσει να το επαναλάβει, η πιθανή αποχή των άλλων κομμάτων θα το ακυρώσει και ο ίδιος θα υποστεί πολιτικό στραπάτσο.
Σήμερα συζητείται το «σενάριο των 180 ψήφων». Δηλαδή, να ζητήσει από τα άλλα κόμματα να υπερψηφίσουν τη συμφωνία που θα υπογράψει, με το επιχείρημα ότι η ισχύς της ξεπερνάει τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης. Όμως, η βέβαιη άρνηση των άλλων κομμάτων θα τον οδηγήσει σε δεινή ήττα.
Ετσι, φτάνουμε στο πολυσυζητημένο σενάριο των πρόωρων εκλογών. Είναι μια οδός διαφυγής, αλλά οδηγεί εκτός εξουσίας. Και αυτό είναι κάτι που ούτε καν το συζητούν. Αλλωστε, όλες ο κινήσεις που κάνουν παραπέμπουν σε ενίσχυση των κομματικών ερεισμάτων στο κράτος και δεν προϊδεάζουν -κάθε άλλο- για προετοιμασία «απόδρασης. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι δεν θα παραδώσει στους «yes men της λιτότητας».
Οι πρόωρες εκλογές, παρά τους λεονταρισμούς, δεν αποτελούν επιλογή για τον κ. Τσίπρα και τους συν αυτώ. Το 2017 δεν είναι 2015. Η φθορά τους είναι ραγδαία, η πρωτοβουλία δεν τους ανήκει. Μόνο αν οι Ευρωπαίοι έχουν αποφασίσει να τους οδηγήσουν σε πολιτικό πνιγμό θα κάνουν το απονεννοημένο διάβημα.

Μοναδική οδός διαφυγής για τον κ. Τσίπρα είναι να  καταλήξει σε συμφωνία (τα δυσβάσταχτα πλεονάσματα του 3,5% για μετά το 2018 τα έχει ήδη αποδεχθεί), χωρίς να τον υποχρεώσουν να ψηφίσει ΤΩΡΑ τα μέτρα που απαιτεί το ΔΝΤ.

Αν το πετύχει, θα διατηρηθεί στην εξουσία, προβάλλοντας άλλη μια «περήφανη διαπραγμάτευση». Αλλιώς, δηλαδή αν επικρατήσει η γραμμή Σόιμπλε (μένει το ΔΝΤ και ζητεί δυσβάσταχτα μέτρα αμέσως), ο κ. Τσίπρας θα έχει την τύχη του Αντώνη Σαμαρά.

Εκτός αν απέσπασε κάτι άλλο από την «μαντάμ Μέρκελ» προχτές στο Βερολίνο και κρατήθηκε μυστικό…

Πηγή Protagon

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 01, 2017