Ξεκίνησε η «μετάβαση»…

Έχουμε ήδη μπει σε «φάση μετάβασης».

Και το «σύνθημα» δόθηκε απ’ έξω:

-- «Αλλαγή μείγματος πολιτικής»!

Πράγματι, όλο και περισσότεροι πλέον μιλάνε για «αλλαγή μείγματος πολιτικής».

Το είπε ο Ντάϊσελμπλουμ την περασμένη Δευτέρα το βράδυ…

Το είπε η Λαγκάρντ προχθές.

Το αναφέρουν αξιωματούχοι του ΔΝΤ συνεχώς…

Το επαναλαμβάνει ο ξένος τύπος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο…

Ε λοιπόν, όπου ακούτε να μιλάνε όλοι για «αλλαγή μείγματος πολιτικής», αυτό είναι σημάδι για δύο πράγματα που «έρχονται»:

--Νέο Μνημόνιο

--Και νέα κυβέρνηση να το εφαρμόσει!

Και μια μικρή ιστορία, για να μη ξεχνιόμαστε:

Τον όρο: «άλλο μείγμα πολιτικής» τον έφερε ο Σαμαράς πρώτος με τα «Ζάππεια».

--Στο «Ζάππειο-1» τον Ιούλιο του 2010, εξηγούσε γιατί το πρώτο Μνημόνιο ήταν λάθος. Πρώτον γιατί είχε «λάθος μείγμα πολιτικής» (65% αυξήσεις φόρων και 35% περικοπές σπατάλης) και δεύτερον γιατί είχε «λάθος πολλαπλασιαστές» (και για άλλους λόγους, που δεν είναι της παρούσης).

Τότε τον άκουγαν σαν να τους μίλαγε άλλη γλώσσα.

Όμως ο Σαμαράς επέμενε…

--Και στο «Ζάππειο-2» (Μάιος του 2011), όχι μόνο τους επανέλαβε τα ίδια, αλλά τους έδειξε και μια σειρά από «περικοπές δημόσιας σπατάλης» (μέχρι 18,5 δισεκατομμύρια σε τέσσερα χρόνια) που θα μπορούσαν να φέρουν αλλαγή μείγματος πολιτικής.

Συν μια σειρά από διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις (ανάμεσα στις οποίες σταδιακές μειώσεις φόρων, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, διαρθρωτικές τομές στο δημόσιο κλπ…)

Τότε άρχισαν να ακούν. Οι απ’ έξω, πρώτα…

Και τον επόμενο μήνα (Ιούνιο του 2011) έφεραν ένα «Μεσοπρόθεσμο» στο οποίο ενσωμάτωναν το σύνολο σχεδόν των «δημοσιονομικών» προτάσεων Σαμαρά στο «Ζάππειο-2» για «αλλαγή μείγματος πολιτικής»...

Αυτό το Μεσοπρόθεσμο το ψήφισε τότε και η ΝΔ (στο μεγαλύτερο μέρος). Και λίγο αργότερα τον Ιούνιο του 2011, ο ΓΑΠ… «παραιτήθηκε τηλεφωνικά» στον Σαμαρά (αλλά τον «μάζεψαν» οι δικοί του αμέσως μετά!).

Το πρόβλημα που έχουν με «τα Ζάππεια του Σαμαρά» - οι ΠΑΣΟΚοι, κυρίως - είναι τριπλό:

--Πρώτο, ότι η κριτική που έκανε τότε ο Σαμαράς στο δικό τους Μνημόνιο, επαληθεύθηκε πλήρως. Και με τη βούλα του ΔΝΤ, πλέον!

--Δεύτερον, ότι παρά το γεγονός ότι τους ασκούσε κριτική για το αδιέξοδο Μνημόνιο που είχαν φέρει, όχι μόνο στήριζε και ψήφιζε ό,τιδήποτε σωστό, αλλά πολλές φορές αυτός τα εισηγούνταν κι όλα.

--Και τρίτον, με αυτή την πολιτική του, τους… διέλυσε!

Κι όχι μόνον του διέλυσε, αλλά λίγο αργότερα τους έσυρε να συνεργαστούν μαζί του στη νέα κυβέρνηση, εφαρμόζοντας την πολιτική των... «Ζαππείων»! (Την κριτική «στα Ζάππεια», την επαναλάμβαναν αργότερα, μετά το Γενάρη του 2015, πέρα από τους παλαιοΠΑΣΟΚους και κάποιοι νεοδημοκράτες, που τα χειροκροτούσαν παλαιότερα! Τώρα δεν μιλάνε πια…).

Ο Σαμαράς, λοιπόν, εισηγήθηκε τότε και επέμενε ως το τέλος, στην «αλλαγή μείγματος πολιτικής»!

Την οποία, τελικώς, αποδέχθηκαν οι δανειστές!

Και το λάθος που είχαν κάνει με το πρώτο Μνημονιο, το αποδέχθηκε αργότερα και ο Blanchard του ΔΝΤ και άλλοι αργότερα….

Λίγο μετά τον Ιούνιο του 2011, άρχισαν να μιλάνε και «απ’ έξω» για «αλλαγή μείγματος πολιτικής»!

Και μας έφεραν τότε την πρόταση για «κούρεμα ομολόγων» του Ιδιωτικού Τομέα, που εξελίχθηκε στο PSI, σε παραμερισμό του ΓΑΠ, κυβέρνηση Παπαδήμου για να υλοποιήσει το PSI, ενώ ταυτόχρονα ο Σαμαράς άρχισε να διαπραγματεύεται τότε μαζί τους το επόμενο, δεύτερο Μνημόνιο…

Το οποίο και εφάρμοσε, όταν ανέλαβε ο ίδιος Πρωθυπουργός, τον Ιούνιο του 2012…

Με το που άρχισαν να μιλάνε όλοι για «αλλαγή μείγματος πολιτικής», το Φθινόπωρο του 2011, ξεκίνησε και η «μετάβαση» στο επόμενο Μνημόνιο και στην αναζήτηση νέας κυβέρνησης να το εφαρμόσει…

Δύο μήνες αργότερα, «έπεσε» ο ΓΑΠ!

Οκτώ μήνες αργότερα, είχαμε τη νέα κυβέρνηση…

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα:

Άρχισαν οι «απ’ έξω» να μιλάνε για «αλλαγή μείγματος πολιτικής».

Κι αυτό σημαίνει, πρώτα-πρώτα: αλλαγή Μνημονίου!

Γιατί αυτό που «τρέχει» τώρα, το τρίτο, τελειώνει τον Ιούλιο του 2018.

Όμως μετά τη συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ της περασμένης Τετάρτης), κατέληξαν πως, μέχρι τις αρχές του 2018, δεν πρόκειται να μπει και το ΔΝΤ στο τωρινό Πρόγραμμα – «κανονικά» βάζοντας, κι αυτό λεφτά…

Και ακολούθως, δεν πρόκειται, βέβαια, να μπει για έξη μήνες μόνο, ως τα μέσα του επόμενου έτους…

Ούτε θα είναι έτοιμη η Ελλάδα να δανείζεται κανονικά στις αγορές μετά τον Ιούνιο του 2018…

Εδώ ακόμα δεν έχει μπει στην «ποσοτική χαλάρωση»! Κι ούτε ξέρει κανείς, αν και πότε θα μπει. Κι ούτε αρκεί πια να μπει φέτος για έξη μήνες, για να μπορέσει να δανειστεί από τις αγορές σε ένα χρόνο μέσα…

Προφανώς, λοιπόν, η Ελλάδα θα χρειαστεί πρόσθετο αναγκαστικό δανεισμό μετά τον Ιούνιο του 2018 (κυρίως για τις λήξεις των ομολόγων). Δηλαδή πρόσθετο μνημόνιο. Κι αυτό ακριβώς ετοιμάζουν! Από τώρα…

Μόνο που δεν θα περιμένουν να «εξαντληθεί» το τρίτο Μνημόνιο, πριν περάσουν στο Τέταρτο…

Όπως δεν περίμεναν να τελειώσει το πρώτο, πριν αρχίσουν να ετοιμάζουν το δεύτερο…

Κι έτσι λύνονται πολλά προβλήματα μαζί:

--Οι Ευρωπαίοι ΔΕΝ θα χρειαστεί να βάλουν «κι άλλα λεφτά».

Αρκούν τα 19,5 δισεκατομμύρια που «περίσσεψαν» από τα 86 δισεκατομμύρια του τρίτου Μνημονίου (του Τσίπρα). Δηλαδή αυτά που δεν χρησιμοποιήθηκαν για την προηγούμενη ανακεφαλαίωση των τραπεζών.

(Το ανέφερε και ο Ρέγκλινγκ του ESM, μόλις προ ημερών)…

--Το ΔΝΤ θα συμμετάσχει με ένα «μικρό» ποσό 5,5 δισεκατομμυρίων. Κι έτσι δεν θα έχουν σοβαρό πρόβλημα στα Ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Όπου απαιτούν ρητώς την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ.

--Ως «αντάλλαγμα» θα πάρει το ΔΝΤ την ανακούφιση χρέους που ζητάει από τους Ευρωπαίους…

Δηλαδή, όχι «ονομαστικό κούρεμα», αλλά επέκταση της «περιόδου χάρητος» (για τουλάχιστον 8 χρόνια μετά το 2021), και παράταση των χαμηλών επιτοκίων (για τουλάχιστον 5 χρόνια).

Δηλαδή αυτά που είχαν υποσχεθεί στο Σαμαρά το Νοέμβριο του 2012 και τα έχασε το Τσίπρας τον Ιούνιο του 2015…

--Αλλά για να έχουν νόημα όλα αυτά, η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει από τώρα τις μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να αναπτύσσεται σταθερά και ταχύρρυθμα για αρκετά χρόνια μετά.

--Επί πλέον – κι αυτό είναι πολύ σημαντικό - οι Ευρωπαίοι θα δώσουν στην Ελλάδα, ως άμεση «ελάφρυνση χρέους», και τα 9,5 δισεκατομμύρια «επιστροφής των υπερκερδών» (ΑNFA’s και SMP’s) από τα παλαιά Ελληνικά ομόλογα που διακρατούσαν οι Κεντρικές Τράπεζες στην Ευρώπη (και η ΕΚΤ).

Και τα οποία τα είχαν «δώσει» και τα εισέπραττε η κυβέρνηση Σαμαρά μετά το 2012, αλλά τα πήραν πίσω από τον Τσίπρα, όταν αποφάσισε να πάει σε δημοψήφισμα τον Ιούνιο του 2015.

Αυτός είναι ο «συμβιβασμός» που επιτεύχθηκε μεταξύ Γερμανών – ΔΝΤ.

Με τα 25 δισεκατομμύρια που έχουν ήδη βρεθεί και τα 9,5 δισεκατομμύρια από τα Anfa’s και τα SMP’s που δεν δημιουργούν πρόβλημα στους Ευρωπαίους, σύνολο 35 δισεκατομμύρια περίπου, φτάνουν να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες (πληρωμές χρεωλυσίων) για την περίοδο 2019-22.

Κι ακόμα καλύπτεται και η πλήρης αποπληρωμή των νέων ληξιπρόθεσμων που δημιούργησε η κυβέρνηση Τσίπρα στην τελευταία διετία. (Πέρα από όσα έχει ήδη δανειστεί για να ξεπληρώσει).

Έτσι λοιπόν:

--Το συνολικό ποσό του Τέταρτου Μνημονίου ποσό έχει βρεθεί (35 δισεκατομμύρια περίπου),

--Το ποιος θα βάλει, τι θα βάλει και πώς θα το «περάσει» έχει βρεθεί.

--Το πλέγμα των μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται να εφαρμόσει η Ελλάδα έχει περίπου συμφωνηθεί, κι αυτό, ανάμεσα στους δανειστές...

Το μόνο που μένει είναι να αλλάξει κυβέρνηση στην Ελλάδα, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει το Τέταρτο Μνημόνιο απερίσπαστη.

Γιατί σε κυβέρνηση που αθροίζει δημοσκοπικά (ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ) λιγότερο από 20% (με αναγωγή) και λιγότερο από 17% ως «πρόθεση ψήφου», δεν πρόκειται να εμπιστευθούν τα χρήματά τους…

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα «πιεστεί» να υπογράψει τα πάντα.

Και θα παραμεριστεί αμέσως μετά, ή θα παραμεριστεί άμεσα, αν δεν δεχθεί να υπογράψει.

Κι εδώ έχουν «και το μαχαίρι και το πεπόνι».

Το ΔΝΤ θα κάνει τη… «βρωμοδουλειά»!

«Αναβαθμίζεται» ο ρόλος του από τώρα.

Αλλά δεν μπαίνει με πλήρη συμμετοχή τώρα!

Θα μπει μετά τις γερμανικές εκλογές.

Όμως, από τώρα και στο εξής, δεν θα είναι απλός «παρατηρητής» στο πρόγραμμα (όπως ήταν από τον Ιούλιο του 2015).

Θα εποπτεύει πλήρως τα νούμερα και θα στηρίζεται πλήρως από τους υπόλοιπους δανειστές για την «επιβολή των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων».

Και ο μηχανισμός «εξαναγκασμού» έχει στηθεί:

--Είναι η πίεση στον Τσίπρα να υπογράψει πράγματα που του είναι «αφόρητα»…

--Κι είναι ακόμα το «ξεψάχνισμα» του «πρωτογενούς πλεονάσματος» που εμφάνισε η κυβέρνηση Τσίπρα τον προηγούμενο χρόνο: Το 2016.

* Για τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις σας έγραψα χθες.

Και το πόσο «φαρμακερές» είναι για το ΣΥΡΙΖΑ…

Δεν χρειάζονται άλλα επί του παρόντος. Απλώς ότι προσχώρησε πλήρως στην επιβολή των «δύσκολων» μεταρρυθμίσεων ακόμα και ο Γιούνγκερ, όπως φάνηκε σε χθεσινή δήλωσή του!

Την «ιδιοκτησία» του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από Ελληνικής πλευράς δεν μπορεί να την πάρει ο Τσίπρας.

Δεν το αντέχει ο ίδιος και δεν τον εμπιστεύεται κανείς.

Την «ιδιοκτησία» των μεταρρυθμίσεων θα την πάρει η επόμενη κυβέρνηση…

Αλλά την υπογραφή του θα πιεστεί να τη βάλει ο Τσίπρας.

Για να μην τα υπονομεύει μετά…

* Για το περιβόητο πλεόνασμα του 2016, υπάρχει αληθινό «κομφούζιο»:

--Το ΔΝΤ λέει πως είναι 0,9% του ΑΠΕ (1,6 δισεκατομμύρια).

--Η Κομισιόν λέει πως είναι «κοντά στο 2%» (3,5 δισεκατομμύρια περίπου)…

--Ενώ η κυβέρνηση Τσίπρα λέει πως είναι 3% περίπου (5,5 δισεκατομμύρια).

Οι διαφορές, ασφαλώς, είναι τεράστιες…

Να σημειωθεί ότι τέτοιες «αποκλίσεις» δεν υπήρξαν ποτέ επί Σαμαρά! Διαφωνίες υπήρχαν και τότε με το ΔΝΤ, αλλά μόνο για προβλέψεις μεγεθών τα επόμενα χρόνια.

Όχι για «τετελεσμένα» μεγέθη στο παρελθόν…

Γιατί τότε το ΔΝΤ ήταν «μέσα» από την αρχή κι όλοι συμφωνούσαν ποια ποσά μπαίνουν στο «πλεόνασμα» και ποια όχι.

Ποια ήταν μόνο «ταμειακά» ή «μη επαναλαμβανόμενα», και ποια όχι...

Την τελευταία διετία, όμως, όταν δεν συμμετείχε το ΔΝΤ, έγιναν κάποιες «αλχημείες». Και βγήκαν κάποια νούμερα ελαφρώς (ή βαρέως) «πέτσινα»…

Τώρα όμως που ξαναμπαίνει το Ταμείο, θα υπάρξει αναγκαστικά συμφωνία όλων και θα τελειώσουμε με τα «πέτσινα νούμερα».

Άλλωστε, η Κομισιόν δείχνει πολύ τελευταία, να «μετακινείται» (και σε αυτό) πιο κοντά στους υπολογισμούς του ΔΝΤ…

Ήδη λοιπόν, το Τέταρτο Μνημόνιο έχει σε γενικές γραμμές συμφωνηθεί μεταξύ των δανειστών, ενώ στήνεται και ο «μηχανισμός μετάβασης» από το Τρίτο στο Τέταρτο, αλλά και στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση που θα το εφαρμόσει.

Φτάνει να μη σκάσει κάτι «αναπάντεχο» ως τότε...

--Όπως κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα «εκτός ελέγχου» (σε Γαλλία ή Ιταλία, για παράδειγμα), που μπορεί να απειλήσει ολόκληρη την ευρωζώνη…

--Ή κάποια «έκρηξη» από την πλευρά της Τουρκίας, που θα απειλήσει άμεσα και την Ελλάδα.

Γι’ αυτό και όλοι καταλαβαίνουν πλέον ότι πρέπει να βιαστούν!

Για να «ηρεμήσει» η Ελλάδα χρειάζεται μετάβαση σε άλλο Πρόγραμμα και σε άλλη κυβέρνηση!

Κι αυτή η μετάβαση έχει ξεκινήσει…

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 24, 2017