Μοναχικός πίθηκος

Στην ισλαμική τρομοκρατία υπάρχει ο όρος “μοναχικός λύκος”, για τους δράστες που χωρίς συνεννόηση με κανέναν κάνουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις με κάθε πρόσφορο πόσο. Προχθές έξω από τον ΔΣΑ είδα τον “μοναχικό πίθηκο”. Έτσι όπως ανέβηκε ξαφνικά στο καπό ο “αγωνιστής” και χοροπήδησε στο παρμπρίζ, λόγω τρόπου και φανατισμού απεκδύθη την ανθρώπινη ιδιότητα του και έγινε για λίγο μια μηδενίστρια μαϊμού. Μόλις κατέβηκα να τον καταδιώξω, έγινε Λούης με τα πόδια του αγωνιστικότατα στην πλάτη.

Μπροστά σε ζωές που έχουν χαθεί και περιουσίες, δημόσιες και ιδιωτικές, που έγιναν και γίνονται παρανάλωμα του πυρός, μικρό το κακό. Κι επιστράτευσα τις πεποιθήσεις μου, για να μην διεκδικεί το θυμικό μου δυσανάλογη απάντηση. Άλλωστε, δεν θα κουραστώ να το λέω, ακρογωνιαίος λίθος της πεποίθησης μου και βασική θέση της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ είναι πως στην δημοκρατική πολιτεία το μονοπώλιο της βίας ανήκει στα όργανα του κράτους. Κανείς δεν δικαιούται να τα υποκαθιστά και οι φαντασιώσεις για Μελιγαλάδες ή “εθνικιστικά” πογκρόμ είναι ανοησίες. Η πολιτική μηδενικής ανοχής στο έγκλημα είναι η μόνη απάντηση και λύση.

Η ατομική βία έχει όριο την άμυνα, όπως την ορίζει ο Ποινικός Κώδικας. Αυτό μας ξεχωρίζει από τα κτήνη και από τους ολοκληρωτικούς του ενός ή του άλλου άκρου. Σίγουρα όμως ο φανατισμός αποκτηνώνει. Οι τζιχαντιστές, οι τρομοκράτες, οι ναζί εκτελεστές, οι σταλινικοί φονιάδες κι οι εξαρχειώτες βάνδαλοι, έχουν κοινή την αποκτήνωση αλλά και την πίστη σε ολοκληρωτικές ιδεοληψίες, Κι είναι όλοι εξουσιαστές. Διότι ποιά είναι πιο μεγάλη εξουσία από την εξουσία να αποφασίζεις αυθαίρετα ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, ποιος θα πάει τραυματίας στο νοσοκομείο ή θα καταστραφεί η περιουσία του απλά γιατί τον θεωρείς ιδεολογικό αντίπαλο;

Υπάρχουν άνθρωποι στην πολιτική που απεχθάνομαι τις ιδέες τους και τις πράξεις τους. Άνθρωποι που μισούν την Πατρίδα, την κοινωνία και προπαγανδίζουν το μίσος και την βία χαρακτηρίζοντας κάθε αντίπαλο “φασίστα” κι ό,τι άλλο κατεβάζει η ψυχοπαθολογία τους. Εκτός από την εφαρμογή του νόμου, όταν τον παραβιάζουν, θα μου ήταν αδιανόητη η άσκηση παράνομης βίας εναντίον τους, η καταστροφή της περιουσίας τους. Μπορεί η αναρχία κι η αριστερά, στις περισσότερες εκφάνσεις τους, να είναι απλά το αντεστραμμένο είδωλο του φασισμού, ήτοι ολοκληρωτισμός και βία απλά χωρίς πίστη στο Έθνος, μπορεί οι μηδενιστές φονιάδες και βάνδαλοι να απεκδύονται το ανθρώπινο πρόσωπο τους και να γίνονται κτήνη φανατισμού που εγκληματούν, όμως ποτέ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου, μέλος του ποιμνίου της Ορθοδοξίας και του ανθρωποκεντρισμού του Ελληνικού Τρόπου, να γίνω κι εγώ κτήνος, να απεκδυθώ κι εγώ την ανθρώπινη υπόσταση μου, λόγω μίσους για την καφρίλα ενός εγκληματία. Η ανάγκη για επιστροφή σε ένα αυστηρό, σοβαρό εθνικό κράτος δεν σημαίνει πως θα κατεβούμε ως κοινωνία στην ίδια λάσπη ανομίας και βαρβαρότητας, όπου κυλιούνται οι μηδενιστές εχθροί της Πατρίδας. Το κράτος που τώρα ξεχαρβαλώνουν οι Τόσκες και τ’ άλλα παιδιά, θα πρέπει να το ξαναχτίσουμε από την αρχή, χωρίς όμως να αντικαταστήσουμε την χαοτική βαρβαρότητα της βίας του παρακράτους της αριστεράς με μια άλλου χρώματος βίαιη αυθαιρεσία.

Η ασφάλεια δεν έχει κομματικό χρώμα. Είναι η βάση όλων των άλλων δικαιωμάτων, όλων των κοινωνικών, πολιτικών, πολιτισμικών και οικονομικών δράσεων. ΟΙ ιδέες, ακόμη κι οι πιο μηδενιστικές και ακραίες, δεν καταστέλλονται. Πρέπει όμως να καταστέλλονται οι εγκληματικές πράξεις. Να είναι αδιάφορο ποιος το κάνει και να έχει σημασία μόνον τί κάνει. Ξανακούστε το: δεν υπάρχουν κακά μαχαίρια και “καλές” μολότωφ, καλοί και “κακοί” τραμπουκισμοί. Δεν υπάρχει “καλή” ατομική βία και μάλιστα για την εξόντωση πολιτικών ιδεών και αντιπάλων. Υπερκομματικό χρέος να συντρίψουμε την ανομία κι όποιοι ερωτοτροπούν, την σιγοντάρουν ή νομίζουν πως δεν τους αφορά, θα αυτοτραυματιστούν...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης - Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ- www.neadexia.gr

(Δημοσιεύεται στη «Δημοκρατία»)

Δημοσίευση: Απριλίου 01, 2017