Νισάφι πια με τα φαντάσματα του παρελθόντος

H γελοιότητα του πολιτικού συστήματος στην παρούσα ιστορική συγκυρία για την πατρίδα επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Και η χθεσινή ήταν μια χαρακτηριστική με αφορμή την συνέντευξη, έπειτα από 13 χρόνια του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη.

Αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά τουφέκια έπεσαν από παντού. Από την Αριστερά και ειδικά από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο Σημίτης είναι από τους βασικούς υπαίτιους της καταστροφής της χώρας. Ξέχασαν να μας πουν ότι πολλοί από τους σημιτικούς έχουν περάσει την πόρτα της Κουμουνδούρου και μας κουνάνε και το δάκτυλο. Ακόμη και ο Ακης αν ήταν έξω μπορεί να ήταν υπουργός της παρούσας κυβέρνησης.

Αλλά και από τα δεξιά ακούστηκαν ένα σωρό κατηγορίες κατά του Σημίτη. Κυρίως οι Καραμανλικοί βγήκαν ξανά στα κάγκελα γιατί τους κατηγόρησε ότι διόγκωσαν το χρέος. Τα ίδια Σημιτάκι μου, τα ίδια Κωσταντή μου, με απλά λόγια. Λες και πρέπει να ασχολούμαστε με ένα πολιτικό φάντασμα που κανένα ρόλο δεν παίζει για τη χώρα και που κανείς δεν τον ακούει. Ούτε και είπε τίποτε, εδώ που τα λέμε,. Μια άνευρη συνέντευξη που δεν έβγαλε ειδήσεις και που απέδειξε το προφανές: Ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καθρέφτη στο σπίτι τους για να κοιταχτούν και να κάνουν την αυτοκριτική τους. Και να είστε σίγουροι ότι κανείς σ' αυτό το επίπεδο δεν έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη για τα λάθη και τις αστοχίες του. Όλοι θέλουν να τους θυμούνται ως ήρωες, ακόμη κι αν δεν είναι.

Για την ιστορία ο Σημίτης είναι ο καλός λογιστής που την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης πράγματι έκανε προσπάθειες να νοικοκυρέψει τα οικονομικά και πράγματι έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ, αν και δεν το άξιζε, και το πληρώνουμε τώρα...

Όμως, φτάνει αυτό για να πούμε ότι ήταν κι ένας καλός πρωθυπουργός; Ο Σημίτης ήταν και ο πρωθυπουργός των Ιμίων και του Οτσαλάν. Του σκανδάλου του Χρηματιστηρίου και της αδυναμίας του να προστατέψει τους Έλληνες από τη μεγαλύτερη αναδιανομή που έγινε ποτέ. Ήταν επίσης ο τροχονόμος της διαπλοκής αφού αυτός ο «καλός, και τίμιος καθηγητάκος» άφησε τα λαμόγια να κάνουν κουμάντο. Είτε δεν γνώριζε, οπότε είναι άσχετος, είτε γνώριζε οπότε είναι ένοχος. Πάντως, για τον Τσουκάτο, τον Ακη, τον Γιάννο, τον Μαντέλη και τ' άλλα παιδιά έχει τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη κι έπρεπε να ζητήσει μια συγγνώμη.

Τέλος ήταν αυτός που δημιούργησε και υπηρέτησε τη νέα «εθνική ιδέα» των Ολυμπιακών τους οποίους θα πληρώνουμε για άλλες δέκα γενιές αφού κάποιοι έφαγαν με χρυσά κουτάλια.

Για όλα αυτά ο Σημίτης ήταν ένας κακός ηγέτης και ως τέτοιος θα μείνει στη συλλογική μνήμη, έστω κι αν ήταν ο καλός λογιστάκος.

Αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί τα κόμματα να ασχολούνται με τον Σημίτη. Περί όνου σκιάς με απλά λόγια και βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα που περνά το πιο σκληρό μνημόνιο κι όλοι ασχολούνται είτε με τη δεκαετία του '50 και τον Μπελογιάννη, είτε με τη δεκαετία του '90 και το Πασοκιστάν.

Σκασίλα μας πλέον τι έχουν κάνει όλοι αυτοί, καιρός να δούμε τι κάνει ο Τσίπρας, ο Κυριάκος και οι υπόλοιποι που τσακώνονται για τον Σημίτη. Νισάφι πια με τα φαντάσματα του παρελθόντος που μας τρώνε το μέλλον. Ας μην ασχολούμαστε πια με τον παπανδρεϊσμό, τον σημιτισμό και τον καραμανλισμό, κι ας κοιτάξουμε μπροστά. Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι μένοντας προσκολλημένοι στο παρελθόν θα υπηρετήσουν την πατρίδα. Το αντίθετο, μεγάλο κακό κάνουν και τεράστια ζημιά.

Ας αφήσουμε όσους είναι πολιτικά πτώματα να σαπίσουν κι ας πάμε ένα βήμα πιο πέρα.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 02, 2017