Τι φοβήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και ξαφνικά ψάχνει στοιχεία για τον Γιάννο κεκλεισμένων των θυρών;

Δεν υπήρχε προανακριτική επιτροπή της Βουλής στο παρελθόν που να μη ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να διεξάγεται δημόσια. Και με το δίκιο του. Έτσι, αποτελεί έκπληξη η ξαφνική προχτεσινή απόφαση των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας να συνεδριάζει η προανακριτική επιτροπή για τα εξοπλιστικά και τον Γιάννο Παπαντωνίου εν κρυπτώ. Και εγείρει συγκεκριμένα σοβαρά ερωτηματικά. Που έχουν απαντήσεις.

Η δεύτερη έκπληξη είναι ότι στην απόφαση αυτή αντέδρασε ανοιχτά ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Α. Λοβέρδος, που ζήτησε να καλύπτονται από το κανάλι της Βουλής οι συνεδριάσεις «για να πληροφορείται ο πολίτης απ ευθείας και όχι από διαρροές». Επίσης με το δίκιο του. Η πλειοψηφία, όμως, απέρριψε το αίτημα του!

Η Βουλή υπό όλες της τις μορφές είναι η εκκλησία του  Δήμου δι αντιπροσώπων και μυστικές συνεδριάσεις δεν δικαιολογούνται γιατί έρχονται σε αντίθεση με τη δημόσια λειτουργία του κοινοβουλίου. Οι βουλευτές δεν μπορούν να βουλεύονται ερήμην του λαού. Γιατί δεν είναι ούτε μπορούν να είναι κάτι χωριστό από τους πολίτες. Οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές, ακόμα και χωρίς τηλεοπτική κάλυψη. Αλλά, ποτέ δεν είναι μυστικές από τον Τύπο. Δηλαδή τους πολίτες.

 Εξαίρεση αποτέλεσε η επιτροπή για το φάκελο της Κύπρου, που λειτούργησε κεκλεισμένων των θυρών και το αποτέλεσμά της παραμένει μυστικό μέχρι σήμερα.

Η ΝΔ, έχει το σκεπτικό ότι στρατιωτικά θέματα δεν είναι χρήσιμο να συζητιώνται ανοιχτά. Η άρνησή της, έτσι, για ανοιχτές συνεδριάσεις, ακόμα κι αν είναι ενάντια στη λειτουργία της Βουλής, είναι ερμηνεύσιμη. Το ίδιο σκεπτικό ακολουθούν η Ένωση Κεντρώων και η Χρυσή Αυγή. Οι ΑΝΕΛ δεν έχουν σκεπτικό και ακολουθούν τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ποτάμι, που ευαγγελίζεται τη διαφάνεια ακολούθησε τον ΣΥΡΙΖΑ! Το ΚΚΕ ζητάει πάντα ανοιχτές συνεδριάσεις. Έτσι, απομένει να απαντηθεί το ερώτημα: Τι άλλαξε ξαφνικά την πάγια στάση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ένα σημαντικό «μυστικό» σ αυτήν την υπόθεση είναι ότι κάθε αδίκημα του ίδιου του πρώην υπουργού γι αυτή την υπόθεση έχει παραγραφεί. Κι αυτό, γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, η Βουλή μπορεί να ασκήσει δίωξη σε υπουργούς, υφυπουργούς για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους «μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής Περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος». Και εδώ μιλάμε για εξοπλιστικά προ του 2004!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως επιχειρηματολογεί ότι από την προανακριτική ελπίζει πως θα προκύψουν στοιχεία λογαριασμών του πρώην υπουργού, που θα τον ενοχοποιήσουν για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Αδίκημα που δεν παραγράφεται.

Εδώ υπάρχει άλλο ένα «μυστικό» για τον αναγνώστη: Το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα («ξέπλυμα») που είναι διαρκές και άρα δεν έχει παραγραφεί, δικάζεται απευθείας από τον φυσικό δικαστή καθώς δεν εμπίπτει στα υπουργικά καθήκοντα και στο άρθρο 86 του Συντάγματος (για την δίωξη υπουργών). Επομένως, δεν χρειάζεται η Βουλή! Λειτουργεί η Δικαιοσύνη αυτοτελώς και αυτονόμως! Και για τον Γιάννο Παπαντωνίου.

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στήσει μια επιτροπή της Βουλής με δικαστικές αρμοδιότητες, έχει στοχοποιήσει ονομαστικά έναν πρώην υπουργό χωρίς να χρειάζεται η Βουλή γι αυτό (!), έχει υποσχεθεί πλήρη διαφάνεια και ξαφνικά ζητάει συνεδριάσεις εν κρυπτώ!

Να σημειώσει ο αναγνώστης εδώ μια σημαντική παράμετρο: Ο Γιάννος Παπαντωνίου έχει και άλλη μία ιδιότητα, με την οποία ασχολείται επίμονα η κυβέρνηση: Είναι κουμπάρος του Γ. Στουρνάρα! Τον οποίο η κυβέρνηση θέλει να χτυπήσει όπως μπορεί.

Με δεδομένη την ασυλία του πρώην υπουργού στην υπόθεση των εξοπλιστικών, με την οποία ασχολείται η Προανακριτική, τα στοιχεία που θα βρει θα είναι ενδεχομένως ενοχοποιητικά για υπαλλήλους, εμπόρους, μεσάζοντες, κολλητούς, αλλά άσφαιρα και για τον πρώην υπουργό και, φυσικά, για το υπουργικό συμβούλιο που έπαιρνε τις αποφάσεις.

Ένα υπουργικό συμβούλιο, που όπως και στην περίπτωση του Τσοχατζόπουλου «δεν είδε, δεν άκουσε, απλώς συνεδρίαζε και κάποιος προήδρευε»! Αλλά, ποτέ κανείς δεν πλήρωσε για τα πάρτι. Εκτός από τους πολίτες.

Φυσικά, κανείς δεν είναι τόσο αφελής για να πιστεύει ότι η κυβέρνηση έπαθε κρίση ενδιαφέροντος για τη νομιμότητα και τη διαφάνεια. Τα οποία καταπατά κάθε μέρα. Επομένως όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν ενδιαφέρεται για τη «μαρίδα» των μη πολιτικών υπευθύνων.

Έλα, όμως, που μεταξύ της «μαρίδας» των μη πολιτικών υπευθύνων υπάρχουν έμποροι και μεσάζοντες «παντός καιρού» και διαχρονικής δραστηριότητας! Και υπάρχουν και ξένες χώρες προμηθεύτριες των εξοπλισμών και των υλικών τους, μεταξύ των οποίων μερικά ηχηρά γερμανικά, αμερικανικά και γαλλικά ονόματα.

Και έλα, που η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει έναν ικανό αριθμό παλιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που δεν είχαν καμιά διάθεση να μείνουν μακριά από την εξουσία και τα οφέλη της.

Ενώ, λοιπόν, το σχέδιο ήταν να γίνει απλώς ντόρος προπαγάνδας στη Βουλή, όπως δείχνουν όλα τα παραπάνω, για να πωλείται διαφάνεια και κάθαρση ως αντίβαρο στην οθωμανική οικονομική πολιτική που ασκείται (ενδεχομένως και χειρότερη) ξαφνικά η κυβέρνηση και οι βουλευτές «της» ζητάνε συνεδριάσεις της Επιτροπής κεκλεισμένων των θυρών! Δηλαδή απόκρυψη! Δηλαδή σκοτάδι.

Και ρωτάει ο υποψιασμένος, με ύφος αφελούς: Τι φοβήθηκε ξαφνικά η κυβέρνηση; Τι προέκυψε που μπορεί να αποκαλύψει μια τέτοια προανακριτική Επιτροπή και να βλάπτει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ανύπαρκτο πια ηθικό του πλεονέκτημα; Πώς η ενορχηστρωμένη παράσταση κατά Γιάννου- Στουρνάρα θα γίνει στα παρασκήνια και όχι στη σκηνή μπροστά στους θεατές, όπως είχε προγραμματιστεί και αναγγελθεί; Ή πώς θα γίνει με επιλεκτικές διαρροές, κρύβοντας τα υπόλοιπα κάτω από το χαλί;

Επειδή ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, η συνέχεια επί της οθόνης.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Δημοσίευση: Απριλίου 14, 2017