Απόλυτη ασημαντότητα

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις επισκεψιμότητες συγκεκριμένων θεμάτων, στην τηλεθέαση συγκεκριμένων εκπομπών, στο ενδιαφέρον (όπως αυτό μετριέται στις συζητήσεις που γίνονται στις παρέες) θα διαπιστώσει ότι υπάρχει και η άλλη Ελλάδα.

Μια χώρα που σύμφωνα με όλα τα στοιχεία είναι στα όρια της χρεοκοπίας. Που 1 εκατ. εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστέρηση μηνών, που η ανεργία παραμένει σε επίπεδα άνω του 23%, που η κατανάλωση έχει βουτήξει, τα έσοδα μειώνονται λόγω στάσης πληρωμών, τα ληξιπρόθεσμα χρέη φτάνουν τα 100 δις και τα κόκκινα δάνεια ξεπερνούν τα 110 δις. Μια χώρα που είναι σε μνημόνιο από το 2010 και που είναι θέμα χρόνου η υπογραφή ενός ακόμη και για μετά το καλοκαίρι του 2018.

Σ’ αυτή τη χώρα με τις τόσες πίκρες και τα ελάχιστα θετικά στοιχεία τι είδαμε τον τελευταίο καιρό; Είδαμε θεαματικότητες έως και 80% για ένα «τηλεσκουπίδι» σαν το Survivor. Είδαμε να γίνεται μείζον θέμα επειδή ο Καρβέλας πέταξε την τσίχλα του σε ένα τηλεριάλιτι.

Είδαμε να ενδιαφέρεται ο κόσμος για το τι φόρεσε η Μπέτυ Μπαζιάνα και τι είπε στη Μέρκελ ή τον Καμμένο και τον Πατούλη να το παίζουν πλανητάρχες στο Λευκό Οίκο.

Ο κόσμος ενδιαφέρεται για την κάθε παπάτζα που διαβάζει στο facebook και αδιαφορεί για τα μείζονα. Τσακώνεται στο διαδίκτυο για το αν ο Ελύτης ήταν καλός ή κακός ποιητής και λίγο μετά τρέχει στο διαδίκτυο για να διαβάσει καμιά νέα εξέλιξη για τον Παντελίδη που έχει σκοτωθεί από πέρυσι. Ξεχνά τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν τις Απόκριες στην Εθνική με την Πόρσε, ξεχνά πόσο συγκλονισμένος ήταν με τις εικόνες που έβλεπε αλλά συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, βλέποντας, 17χρονα, να σκοτώνονται σε ένα δρόμο της Θεσσαλονίκης από υπερβολική ταχύτητα.

Ζούμε σε έναν κόσμο απόλυτης ασημαντότητας. Τι έκανε ο Σπαλιάρας, γιατί έκλαψε η Πασχάλη, πώς ξύστηκε ο Αγγελόπουλος στον Δομίνικο, ποια γκόμενα έχει ο Κοκκινάκης και άλλες τέτοιες ανοησίες κατακλύζουν ακόμη και τα σοβαρά μέσα ενημέρωσης. Και όλη αυτή την ασημαντότητα την δικαιολογούμε λέγοντας «είναι τέτοιες οι πίκρες καθημερινά που χρειαζόμαστε κάτι για να ξεχνιόμαστε».

Έτσι δικαιολογείται η εκρηκτική τηλεθέαση στα «σκουπίδια των ριάλιτι», στο κούνημα της Μενεγάκη, στην τσίχλα του Καρβέλα ή την πλαστική της Βίσση. Ή ακόμη και στη λιποθυμία του Λιάγκα και τι συμβαίνει άραγε, έτσι για να υπάρχει σασπένς και να ανεβαίνουν τα νούμερα.

Οκ, όλα τα έχει η ζωή. Και τα σοβαρά και τα γελοία και την χαζομάρα και την ανάγκη για να ξεχαστούμε από τα κακά. Όμως, είναι αδιανόητο να καθόμαστε και να τρώμε το χρόνο μας σε αντιπαραγωγικές εκδηλώσεις όταν όλοι μπορούμε να βάλουμε το λιθαράκι για να φύγει αυτό το πέπλο που σκεπάζει την Ελλάδα.

Άλλωστε, το Survivor που καθημερινά βιώνουμε όλοι είναι πολύ πιο σοβαρό από τα «τηλεσκουπίδια» που μας κάνουν να αισθανόμαστε πρόσκαιρη ευφορία αλλά τελικά μας χαλάνε το μυαλό.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 01, 2017