Η παγίδα στήνεται. Ποιοι θα πέσουν μέσα; Ελπίζω κανένας

Του Σάκη Μουμτζή

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης εκτόξευσε δύο ρουκέτες. Με την μια ζήτησε να γίνει σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για το χρέος και με την άλλη κάλεσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τηλεφωνήσει στην A. Merkel για το ίδιο θέμα.

Συγχρόνως ο Ν. Ξυδάκης δήλωσε πως «θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο ρήξης με τους δανειστές.» Το περίεργο αυτό παζλ συμπληρώνεται με το δημοσίευμα της Bild πως «η Ελλάδα θα παραιτηθεί από την επόμενη δόση, αν δεν γίνει ελάφρυνση του χρέους.»

Η λογική ακολουθία των τριών ασύνδετων, εκ πρώτης όψεως, γεγονότων είναι η εξής: γίνεται η σύσκεψη των αρχηγών για το χρέος, στην συνέχεια το κοινό αίτημα για ρύθμιση του το παρουσιάζει ο Α.Τσίπρας στους εταίρους μας και αυτοί, ως άνθρωποι που σέβονται την υπογραφή τους, το απορρίπτουν.

Στην συνέχεια αρνούμαστε την καταβολή της δόσης και ή πληρώνουμε με δικά μας χρήματα τις υποχρεώσεις του Ιουλίου ή προχωρούμε σε ρήξη με τους εταίρους δανειστές γαρνίροντας και το απαραίτητο δημοψήφισμα.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει εγκλωβισθεί στην υπόθεση του χρέους, ενώ με την δική της υπογραφή, στις 26 Μαΐου 2016, είχε καθορίσει τον οδικό χάρτη  που θα μας οδηγούσε στην ρύθμιση του. Δηλαδή, η συζήτηση γι΄αυτό θα γίνει το 2018 μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος και την περάτωση όλων των αξιολογήσεων.

Αυτά είναι γνωστά πράγματα και αυτά επικαλείται ο W. Schaeuble όταν ζητεί την τήρηση των συμφωνηθέντων. Η δε δήλωση του Μ. Draghi πως, χωρίς την έκθεση βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους, ένταξη της χώρας μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης δεν  μπορεί να γίνει, επαναλάμβανε μια πάγια αρχή της ΕΚΤ. Δεν είπε τίποτα καινούργιο.

Η Ελληνική κυβέρνηση λοιπόν, ζητεί από τους εταίρους –δανειστές καταστρατήγηση των συμφωνιών, γιατί διαφορετικά της δημιουργείται σοβαρό πολιτικό πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας. Το είπε ξεκάθαρα ο Ε.Τσακαλώτος στο τελευταίο Eurogroup. Και απαιτεί από όλους να κατανοήσουν την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται και να την διευκολύνουν.

Και επειδή αυτό δύσκολα επιτυγχάνεται, ενεργοποιείται το εφεδρικό σενάριο, αυτό της διάχυσης των ευθυνών. Της αναζήτησης των χρήσιμων ηλιθίων, που θα καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και θα αφήσουν τον Τσίπρα να παρασύρει και αυτούς στον πολιτικό τάφο του.

Είχα γράψει την προηγούμενη Κυριακή, πως η πρόταξη του χρέους, ως άμεσου τακτικού στόχου, είναι μια επινόηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να βγεί από το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί, λόγω των δικών του συνεχόμενων  λαθών. Όσοι δε υιοθετούν αυτήν την τακτική ουσιαστικά υιοθετούν την ατζέντα του Α.Τσίπρα.

Έτσι, επιστρατεύθηκε ο Δ. Παπαδημούλης για να προλειάνει το έδαφος για συναινετική πολιτική, ζητώντας μάλιστα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να συμμετάσχει σε αυτήν την προσπάθεια τηλεφωνώντας στην Α. Merkel Την ίδια στιγμή που οι Πολάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ τον αποκαλούν «γκεσταμπίτη» και γερμανοτσολιά.

Να υπενθυμίσω για μια ακόμα φορά, πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πανίσχυρος απέρριψε την πρόταση του Β.Βενιζέλου για την συγκρότηση εθνικής διαπραγματευτικής ομάδας.  Επειδή υποθέτω, ότι δεν θα βρεθεί πολιτικός αρχηγός να ρίξει σωσίβιο στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε η ρήξη με τους εταίρους μας είναι αναγκαστική κίνηση για τον Α.Τσίπρα.

Ο δρόμος της σύγκρουσης και των ανώμαλων εξελίξεων, είναι η μόνη διέξοδος  που έχει για να μην εξαερωθεί πολιτικά.

Δημοσίευση: Μαΐου 31, 2017