Πόση ξετσιπωσιά Θεέ μου…

Είναι από τις εικόνες που σου μένουν. Από τα γεγονότα που έρχονται να θυμίσουν πόσο κοντά στο λαό είναι ο πολιτικός και δεν είναι ένας απρόσιτος γραφειοκράτης κλεισμένος μέσα σε φρούριο.

Μιλάμε για τον καρκινοπαθή συνταξιούχο που «έσπασε» τα μέτρα ασφαλείας του Τσίπρα, τον πλησίασε και του είπε ότι είναι καρκινοπαθής, παίρνει 652 ευρώ το μήνα κι έχει να πληρώσει ΕΝΦΙΑ. «Πως θα ζήσω εγώ;» αναρωτιέται ο ταλαίπωρος απόμαχος της ζωής με τον Τσίπρα να τον ακούει προσεκτικά, να τον χτυπά στον ώμο και να τον ρωτά: «Ποιος σου έκανε τις μειώσεις;» «Ε, η Νέα Δημοκρατία μου τις έκανε», απαντά ο συνταξιούχος και ο πρωθυπουργός φεύγει ικανοποιημένος.

Προφανώς ο ταλαίπωρος αυτός πολίτης είναι αληθινός. Ένας από εμάς είναι που περνά δύσκολα στα χρόνια των μνημονίων. Που και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ του έκοψαν τη σύνταξη και μαζί και την αξιοπρέπεια, αλλά αυτός επιβιώνει μέσα στις δυσκολίες της ζωής. Όμως, και πόσο «βολικό» ήταν όλο αυτό το σκηνικό. Ο καρκινοπαθής που πλήττεται από τα μνημόνια, σπάει την ασφάλεια και πάει να μιλήσει στον Τσίπρα «γιατί είστε ο πρωθυπουργός και θέλω να διαμαρτυρηθώ». Και ο Τσίπρας τον ακούει, η εικόνα δυνατή περνά στον κόσμο και το μήνυμα ένα: «Η ΝΔ μου έκοψε τη σύνταξη». Όλοι οι άλλοι φταίνε λοιπόν διότι στα 20 δευτερόλεπτα της δημοσιότητας που κέρδισε ο τάλας συνταξιούχος τι να πει στον πρωθυπουργό; Προλάβαινε να του υπενθυμίσει ότι αυτός του υποσχέθηκε 13η και 14η σύνταξη αλλά μόλις προχθές υπέγραψε μειώσεις στα εισοδήματά του, και μάλιστα διπλά και τριπλά;

Θα προλάβαινε να του πει ότι είχε υποσχεθεί ότι θα σκίσει τα μνημόνια, θα φέρει ελάχιστο μισθό 752, θα μείωνε την ανεργία, θα πλήρωναν οι πλούσιοι φόρους κι όχι οι φτωχοί; Φυσικά δεν θα προλάβαινε και δεν θα τον άφηναν να μακρηγορήσει. Το μήνυμα πέρασε. Ο Αλέξης είναι παιδί του λαού, που ακούει τον πολίτη, λυπάται για τις μειώσεις, κλαίει για τις δυσκολίες, αλλά αυτός και μόνον αυτός παλεύει για να αλλάξει την κατάσταση της χώρας, κατάσταση που προκάλεσαν όλοι οι άλλοι, οι υπόλοιποι οι κακοί.

Η εικόνα πέρασε: «Εμείς είμαστε οι καλοί, οι αγωνιστές και θα σε σώσουμε καημένε συνταξιούχε καρκινοπαθή. Κάνε υπομονή, υπογράφουμε μνημόνια αλλά το κάνουμε για το καλό σου, όχι σαν τους άλλους».

Πόσο ωραία σκηνοθεσία. Όπως ο συνταξιούχος που συνάντησε τυχαία ο Γ. Παπανδρέου στο δρόμο και του είπε «σου δίνω τη σύνταξή μου αρκεί να σώσεις την Ελλάδα». Ή όπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες που συναντούν στο δρόμο τον Πετρόπουλο και τον ευχαριστούν για τον ΕΦΚΑ διαμαρτυρόμενοι ότι πληρώνουν λιγότερα και θα ήθελαν να πληρώσουν περισσότερα.

Και… ω του θαύματος, την επόμενη ημέρα σ’ ένα καφενείο της Καλλιθέας εμφανίζεται ο Κυριάκος, οι συνταξιούχοι τον καλοδέχονται κι αυτός τους ακούει να λένε «μ’ αυτόν τον απατεώνα που μπλέξαμε…». Πόσο βολικά και καλά σκηνοθετημένα είναι όλα αυτά. Η κάθοδος στο λαό, πόσο υποχρεωτική είναι όταν «σφίγγουν τα γάλατα» για να δείξουν οι αρχηγοί ότι είναι κομμάτι του κόσμου.

Και καλά ο Μητσοτάκης δεν κυβέρνησε και δεν κρίνεται για το αν εφάρμοσε όσα είχε υποσχεθεί. Ο Τσίπρας πόσο θράσος μπορεί να έχει για να στήνει φιλολαϊκά ανοίγματα και να περηφανεύεται ότι υπηρετεί το λαό; Πόση ξετσιπωσιά Θεέ μου…

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαΐου 17, 2017