Εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής

Στις χημικές αντιδράσεις χρειάζονται οι λεγόμενοι καταλύτες. Για να εντυπωθεί στην κοινή συνείδηση ως αυτό που είναι, να γίνει δηλαδή το 4ο Μνημόνιο από πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και επικοινωνιακή, η οποία θα προκαλέσει πραγματική πολιτική και εκλογική του απαξίωση, απαιτείται πολιτικός καταλύτης. Κι αυτός θα ήταν μια μανιασμένη αντιπολίτευση η οποία, μαζί με Τύπο εθνικά προσανατολισμένο, κυριολεκτικά θα τους χτυπούσε κάτω σαν χταπόδι. Απουσιάζουν και τα δύο.

Ο Τύπος, τη στιγμή που οι φλώροι της ΝΔ οχυρώθηκαν πίσω από την απόφαση του ΣτΕ και μετά άραξαν στο Κολωνάκι ως συνήθως, θεωρώντας ότι λύθηκε το πρόβλημα, είναι πλέον ελεγχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι κομμουνιστές προσωπικά είναι επαγγελματικά ανεπρόκοποι αλλά στην Πολιτική είναι killers. Με συνεχείς δράσεις, συμμαχίες και ίντριγκες, όταν δεν τους βγήκε το Καλογρίτσας-gate έστησαν συντομότατα την νέα διαπλοκή με τις εξελίξεις στο τρίγωνο Μπόμπολα-ΔΟΛ-Σαββιδη. Αποδεικνύοντας ότι είχαν και σχέδιο και εφεδρείες.

Κάτι που στερείται η αντιπολίτευση, η οποία με την ανεπάρκειά της προκαλεί θλίψη. Μην ψάχνετε τί και τίς πταίει. Δεν είναι μαχητές είναι καλαμαράδες, δεν είναι για την πρώτη γραμμή είναι για τα μετόπισθεν. Τον Κυριάκο τον ψήφισα, εννοείται το μη χείρον βέλτιστο έναντι του "φώναξε με επιτέλους στην Κουμουνδούρου" Βαγγέλη. Αλλά δεν επαρκεί για την περίσταση, την εποχή και τη περιοχή. Στο Λιχτενστάϊν, ίσως. Στην πιο δύσκολη γειτονιά του κόσμου, με έναν επί εκατό χρόνια, λυσσασμένο, εσωτερικό εχθρό του έθνους και αφημένο επί σαραντατρία χρόνια ξεκαπίστρωτο, χρειάζονται άλλες ποιότητες. Εκείνοι που θα ρίξουν, μεταξύ άλλων, το σύνθημα "Στο Γουδή" για τους Βαρουφάκηδες αντί οι τελευταίοι, όντας ιδεολογικά κυρίαρχοι, να μας ειρωνεύονται κι από πάνω, ότι δήθεν ο Τσιπρας προειδοποίησε "να φοβούνται ένα νέο Γουδή".

Ποιος θα τους στείλει, ο Κυριάκος; Είθε, αναμένουμε. Αλλά θα το ξαναγράψω, χωρίς το όνομα "Μητσοτάκης" η Ντόρα θα γινόταν μέχρι Λυκειάρχις και ο Κυριάκος μέχρι στέλεχος πολυεθνικής. Δεν είναι "εξουσιαστικό ζώο" όπως ο Τσίπρας, ο οποίος βγήκε πάλι νικητής προχθές στη Βουλή. Συνεπώς, πώς να χάσει πολιτικά και επικοινωνιακά;

Υπάρχουν δυο πραγματικότητες πλέον. Μια των "μενουμευρωπαίων", μειοψηφική και αυτή πολυδιασπασμένη. Και η ετερόκλητη του 62% , πλειοψηφική όμως, η οποία όντως πιστεύει ότι ο Τσίπρας χάνει, δηλαδή ξεπουλά τα πάντα και πουλά τους πάντες, αλλά "αγωνίζεται". Και αυτό στην βλαμμένη αντίληψη που επικράτησε μετά την Μεταπολίτευση, από την ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία της Αριστεράς, έχει μεγαλύτερη αξία από την επίτευξη απτού, εθνικά συμφέροντος αποτελέσματος.

Ο δε αξιότιμος κ. Νίκος Δένδιας μόλις δυο ημέρες μετά την ψήφιση των κοινωνικά καταστροφικών Μνημονίων αρθρογράφησε λάβρος με τίτλο "To ποτήρι ξεχείλισε" στο ιδεολογικό άντρο του εχθρού, την "Εφημερίδα των Συντακτών". Το ορμητήριο εκείνων που αποκαλούν "Ελληνικό ιμπεριαλισμό" την απελευθερωτική λύτρωση της Μακεδονίας μας το 1912. Ναι, εκεί.

Και γιατί το ποτήρι ξεχείλισε; Μήπως για τα μέτρα του Μνημονίου 3 Plus και εκείνα του Μνημονίου 4, τα οποία επέβαλε ο Τσίπρας για να μείνει στην εξουσία; Μήπως για το συνεπές εθνοκαταστροφικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία και την διαρκή δίωξη της Ορθοδοξίας; Μήπως, επιτέλους, για την επανειλημμένη και ακαταδίωκτη πυρπόληση από το Αριστερό Παρακράτος του ιεροτέρου Εθνικού μας Συμβόλου, του Μνημείου για τον Άγνωστο Στρατιώτη, το αίμα του οποίου μας ελευθέρωσε; Α παπα.

Εγώ διατύπωσα τί κατά τη γνώμη μου χρειάζεται. Πείτε μου εσείς, οι ικανοποιημένοι με την σημερινή εικόνα της αντιπολίτευσης έναν, όχι παραπάνω, λόγο για τον οποίο μπορώ να αισιοδοξώ από τις υποθήκες που εγγράφουν με την πολιτική τους παρουσία.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαΐου 22, 2017