Αρχική
Επικοινωνία
LIVE.png){kind=small}
Ο Καιρός
Στις φοιτητικές εκλογές κέρδισε η ΔΑΠ. Δεν έχει και τόση σημασία. Η συμμετοχή των φοιτητών ήταν κάτω από το 50%, ενώ έγιναν επεισόδια και καταστροφές σε σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Κάποια στιγμή τη λύση θα τη δώσει η ζωή. Καλό θα ήταν όμως να την προλάβουμε
Κώστας Γιαννακίδης
Αν τα ελληνικά Πανεπιστήμια προσέφεραν ένα διεθνές διδακτορικό στο μπάχαλο, η ανταγωνιστικότητά τους θα είχε αξιωσημείωτη βελτίωση.
Η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι η μόνη στο δυτικό κόσμο που διαθέτει με γενναιοδωρία της υποδομές της για πρακτική εξάσκηση στο αντάρτικο πόλεων, στις μάχες σώμα με σώμα και στο πλιάτσικο. Το Μετσόβειο, ας πούμε, είναι για το μπάχαλο ό,τι και η Οξφόρδη για τις κλασικές σπουδές. Με το πτυχίο σου παίρνεις και μόρια για να συμμετάσχεις στο «Survivor».
Στις φοιτητικές εκλογές κέρδισε η ΔΑΠ. Δεν έχει και τόση σημασία. Η συμμετοχή των φοιτητών ήταν αρκετά κάτω από το 50%, ενώ έγιναν επεισόδια και καταστροφές σε σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Εννοείται ότι χάρτινη επίστρωση των τοίχων ενισχύθηκε για ακόμα μία χρονιά από αφίσες και μάλιστα ελεγχόμενης αισθητικής. Κρεμάστηκαν πανό, χρησιμοποιήθηκαν σπρέι και ετέθη υπό μερική αναστολή τμήμα του διδακτικού έργου -το μάθημα δεν παραδίδεται επειδή οι φοιτητές έχουν συνέλευση.
Σχεδόν εδώ και μισό αιώνα τα ελληνικά Πανεπιστήμια ταλαιπωρούνται από τα απόνερα της μεταπολίτευσης και τη μετατροπή τους σε ακαδημίες πολιτικών στελεχών. Οι φοιτητικές παρατάξεις λειτουργούν και ως βραχίονας κομματικής παρέμβασης στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Παράλληλα, μέσα στα πανεπιστήμια δημιουργείται ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας και συναλλαγής. Τα στελέχη των παρατάξεων επιδίδονται σε deal, σε μικρούς ή μεγάλους εκβιασμούς, ενίοτε κάνουν και καμιά δουλίτσα να βγει το χαρτζιλίκι. Ολα αυτά είναι γνωστά. Ωστόσο κανένας δεν λέει να πάρει μία πρωτοβουλία. Ακόμα και το περίφημο μεταρρυθμιστικό μπλοκ, αποφεύγει να πει έστω μια λέξη. Θέλουν να μεταρρυθμίσουν τη χώρα και ξεκινούν από το ποιος και πού θα πουλάει ασπιρίνες.
Μία ωραία ιδέα, κύριε Μητσοτάκη και κυρία Γεννηματά, θα ήταν εσείς, που αντιπροσωπεύετε, όπως ισχυρίζεστε, τη μεταρρυθμιστική καινοτομία, να διαλύσετε τις φοιτητικές παρατάξεις των κομμάτων σας. Να αναγνωρίσετε τον αναχρονισμό της κομματικής παρέμβασης στα Πανεπιστήμια και να πείτε στα παιδιά ότι ήρθε η ώρα να αφήσουν τις αφίσες και να ανοίξουν κανένα βιβλίο. Αν αυτό το βρίσκετε υπερβολικό, τότε μπορείτε να μετασχηματίσετε τις φοιτητικές σας παρατάξεις σε κάτι άλλο, πιο δημιουργικό. Ας πούμε σε think tanks που θα αναπαράγουν, μεταξύ άλλων, την κομματική προσέγγιση στα πράγματα, πλην όμως δεν θα συμμετέχουν στις εκλογές, ούτε στο περιθωριακό παιχνίδι των παρατάξεων.
Ναι, ξέρω, θα πείτε ότι δεν θέλετε να παραδώσετε τα Πανεπιστήμια στην Αριστερά, οι παρατάξεις σας λειτουργούν ως ανάχωμα ανάσχεσης και πως η μάχη των ιδεών εξελίσσεται σε παράλληλα χαρακώματα. Δεν θα λέτε αλήθεια. Διότι οι παρατάξεις σας συντηρούν το πρόβλημα στην ανώτατη εκπαίδευση, δεν εργάζονται για τη λύση του. Για την ακρίβεια, είναι κομμάτι του προβλήματος.
Φυσικά και δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα. Και αυτό το θέμα θα το λύσει η ζωή. Χρόνο με τον χρόνο η συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές θα φθίνει. Και κάποτε θα πέσει σε τόσο χαμηλό επίπεδο, ώστε πλέον δεν θα έχει νόημα να υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις. Πότε θα συμβεί αυτό; Ε, όταν τελειώσουν τα μνημόνια.
Δημοσίευση: Μαΐου 30, 2017
- Κατηγορία:
ΑΠΟΨΕΙΣ
Αν τα ελληνικά Πανεπιστήμια προσέφεραν ένα διεθνές διδακτορικό στο μπάχαλο, η ανταγωνιστικότητά τους θα είχε αξιωσημείωτη βελτίωση.
Η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι η μόνη στο δυτικό κόσμο που διαθέτει με γενναιοδωρία της υποδομές της για πρακτική εξάσκηση στο αντάρτικο πόλεων, στις μάχες σώμα με σώμα και στο πλιάτσικο. Το Μετσόβειο, ας πούμε, είναι για το μπάχαλο ό,τι και η Οξφόρδη για τις κλασικές σπουδές. Με το πτυχίο σου παίρνεις και μόρια για να συμμετάσχεις στο «Survivor».
Στις φοιτητικές εκλογές κέρδισε η ΔΑΠ. Δεν έχει και τόση σημασία. Η συμμετοχή των φοιτητών ήταν αρκετά κάτω από το 50%, ενώ έγιναν επεισόδια και καταστροφές σε σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Εννοείται ότι χάρτινη επίστρωση των τοίχων ενισχύθηκε για ακόμα μία χρονιά από αφίσες και μάλιστα ελεγχόμενης αισθητικής. Κρεμάστηκαν πανό, χρησιμοποιήθηκαν σπρέι και ετέθη υπό μερική αναστολή τμήμα του διδακτικού έργου -το μάθημα δεν παραδίδεται επειδή οι φοιτητές έχουν συνέλευση.
Σχεδόν εδώ και μισό αιώνα τα ελληνικά Πανεπιστήμια ταλαιπωρούνται από τα απόνερα της μεταπολίτευσης και τη μετατροπή τους σε ακαδημίες πολιτικών στελεχών. Οι φοιτητικές παρατάξεις λειτουργούν και ως βραχίονας κομματικής παρέμβασης στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Παράλληλα, μέσα στα πανεπιστήμια δημιουργείται ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας και συναλλαγής. Τα στελέχη των παρατάξεων επιδίδονται σε deal, σε μικρούς ή μεγάλους εκβιασμούς, ενίοτε κάνουν και καμιά δουλίτσα να βγει το χαρτζιλίκι. Ολα αυτά είναι γνωστά. Ωστόσο κανένας δεν λέει να πάρει μία πρωτοβουλία. Ακόμα και το περίφημο μεταρρυθμιστικό μπλοκ, αποφεύγει να πει έστω μια λέξη. Θέλουν να μεταρρυθμίσουν τη χώρα και ξεκινούν από το ποιος και πού θα πουλάει ασπιρίνες.
Μία ωραία ιδέα, κύριε Μητσοτάκη και κυρία Γεννηματά, θα ήταν εσείς, που αντιπροσωπεύετε, όπως ισχυρίζεστε, τη μεταρρυθμιστική καινοτομία, να διαλύσετε τις φοιτητικές παρατάξεις των κομμάτων σας. Να αναγνωρίσετε τον αναχρονισμό της κομματικής παρέμβασης στα Πανεπιστήμια και να πείτε στα παιδιά ότι ήρθε η ώρα να αφήσουν τις αφίσες και να ανοίξουν κανένα βιβλίο. Αν αυτό το βρίσκετε υπερβολικό, τότε μπορείτε να μετασχηματίσετε τις φοιτητικές σας παρατάξεις σε κάτι άλλο, πιο δημιουργικό. Ας πούμε σε think tanks που θα αναπαράγουν, μεταξύ άλλων, την κομματική προσέγγιση στα πράγματα, πλην όμως δεν θα συμμετέχουν στις εκλογές, ούτε στο περιθωριακό παιχνίδι των παρατάξεων.
Ναι, ξέρω, θα πείτε ότι δεν θέλετε να παραδώσετε τα Πανεπιστήμια στην Αριστερά, οι παρατάξεις σας λειτουργούν ως ανάχωμα ανάσχεσης και πως η μάχη των ιδεών εξελίσσεται σε παράλληλα χαρακώματα. Δεν θα λέτε αλήθεια. Διότι οι παρατάξεις σας συντηρούν το πρόβλημα στην ανώτατη εκπαίδευση, δεν εργάζονται για τη λύση του. Για την ακρίβεια, είναι κομμάτι του προβλήματος.
Φυσικά και δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα. Και αυτό το θέμα θα το λύσει η ζωή. Χρόνο με τον χρόνο η συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές θα φθίνει. Και κάποτε θα πέσει σε τόσο χαμηλό επίπεδο, ώστε πλέον δεν θα έχει νόημα να υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις. Πότε θα συμβεί αυτό; Ε, όταν τελειώσουν τα μνημόνια.
0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Γιατί δε διαλύετε τις φοιτητικές παρατάξεις;"Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.