Σπάστε... το προσωπείο του δήθεν αριστερού

Διαβάζουμε περισπούδαστες αναλύσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 δεν υπάρχει πια. Ότι η αριστερά μεταλλάχθηκε, δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν που κέρδισε τις εκλογές, ότι ο Τσίπρας ήταν μίστερ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ αλλά αποφάσισε να βάλει το ένα προσωπείο και να μείνει εκεί.

Διαβάζουμε ότι δεν έχουν οι αριστεροί που μας κυβερνούν τσίπα, δεν ντρέπονται γι’ αυτά που κάνουν και υπογράφουν, ότι είναι κυνικοί, καρεκλοκένταυροι και αλαζόνες που δεν σκέφτονται τίποτε. Και όλα αυτά τα λένε με την έννοια ότι πριν το 2015, όλα τα προηγούμενα χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι ήταν καλοί, τίμιοι, ευαίσθητοι, άνθρωποι που πολεμούσαν το άδικο και που είχαν δώσει αγώνες ενάντια στα λαμόγια και άλλα τέτοια όμορφα.

Ωστόσο, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Καμιά μετάλλαξη δεν έγινε, κανένας… νέος αριστερός δεν ξεπήδησε ξαφνικά. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι απλά δεν τους είχαμε πάρει χαμπάρι. Οι ίδιοι παρτάκηδες, που ήθελαν πάντα να έχουν την εξουσία στα χέρια τους αλλά δεν το ομολογούσαν. Όλα τα πολιτικά κόμματα έκαναν λάθος αναλύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκή αριστερά δεν άλλαξε αιφνιδιαστικά. Και πριν το 2015 ήταν κυνικοί, αλαζόνες και σκληροί και τώρα που υπογράφουν στη σειρά τα μνημόνια.

Και την εποχή του 3,5% ήταν οι εξουσιομανείς, οι κυνηγοί του μπάχαλου μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, και σήμερα το ίδιο κάνουν.

Κάναμε το λάθος να ταυτίζουμε τον Τσίπρα και τους πριν από αυτόν στον Συνασπισμό με το ΚΚΕ. Καμιά σχέση παρ’ ότι πολλοί προήλθαν από τον Περισσό. Στο ΚΚΕ τουλάχιστον είναι αυτοί που είναι και δεν άλλαξαν καθόλου. Δεν τους πιστεύεις, τους θεωρείς γραφικούς ή οπισθοδρομικούς αλλά είναι αυτοί και δεν έχουν τίποτε άλλο να κρύψουν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν επαγγελματίες πολιτικοί που έκρυβαν καλά αυτό που ήταν. Που κατέβαιναν στους δρόμους με την «παντιέρα ρόσα» αλλά την ίδια στιγμή έπαιζαν στο χρηματιστήριο. Που μιλούσαν για επανάσταση και την ίδια στιγμή τα έπιναν στο Κολωνάκι ή και στα Εξάρχεια αλλά με πιο… αστική διάθεση.

Είναι οι ίδιοι που προέτρεπαν τους μπαχαλάκηδες ή τους κάλυπταν αλλά την ίδια στιγμή τους καταδίκαζαν. Η αριστερά που πολλοί πίστεψαν ότι έχει μια ευρωπαϊκή διάσταση, είναι μακριά από τους σταλινικούς, λενινιστικούς κανόνες, δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια καλοσχεδιασμένη ομάδα που είχε σκοπό να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις και να πάρει την εξουσία. Και όταν την πάρει να κάνει τα πάντα για να την κρατήσει. Πολιτικοί αριβίστες σαν και αυτούς που δεν γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος.

Το σχέδιό τους απλά βρήκε πρόσφορο έδαφος στα χρόνια των μνημονίων. Εκεί που ο κόσμος ήθελε να τιμωρήσει τους προηγούμενους και ψήφιζε ό,τι έβλεπε μπροστά του. Και βεβαίως, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του πριν με τον ΣΥΡΙΖΑ του τώρα δεν έχει καμιά διαφορά αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι όλο το ΠΑΣΟΚ μετακόμισε στην Κουμουνδούρου, κάτω από την… τιμημένη φανέλα της δήθεν ευρωπαϊκής αριστεράς.

Όχι, λοιπόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν κάποια μετάλλαξη. Σαν ένα… Allien που αλλάζει πρόσωπα και χαρακτήρες. Ήταν οι ίδιοι και δεν άλλαξαν ποτέ, κι έτσι πρέπει να τους αναλύσουμε, για να τους εξολοθρεύσουμε.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαΐου 31, 2017