Σε κίνδυνο η αστική δημοκρατία

Και τώρα τι; Θα καταδικάσουν όλοι ομόθυμα την τρομοκρατική επίθεση, θα ασχοληθούν όλοι μέχρι τις… 15 Ιουνίου και το Eurogroup, θα γραφτούν σελίδες επί σελίδων, θα παίξουν διάφορα σενάρια για την εγχώρια τρομοκρατία και κάποια στιγμή, στα μπάνια του λαού θα ξεχαστεί το γεγονός ότι μόνο στην Ελλάδα και σε χώρες τύπου Αφγανιστάν επιτίθενται σε πρώην πρωθυπουργούς, σε τόσο υψηλούς στόχους.

Ενδιαμέσως θα διχαστεί η ελληνική κοινωνία. Οι αριστεροί, οι ακραίοι και οι μπαχαλάκηδες θα καταδικάζουν και ταυτόχρονα θα λένε «καλά να πάθει ο μνημονιακός πρωθυπουργός», κάποιοι άλλοι θα καμώνονται ότι πολεμούν την τρομοκρατία και οι ελάχιστοι σοβαροί άνθρωποι, που βλέπουν ότι η Ελλάδα είναι ένα μπάχαλο και δεν μαζεύεται από πουθενά, θα απομονωθούν.

Η πολιτική ορθότητα λέει ότι όλα τα κόμματα είναι απέναντι στην τρομοκρατία, ότι το φαινόμενο δεν μπορεί να συνεχιστεί, ότι πρέπει να υπάρξουν ενέργειες και να διαλυθούν οι θύλακοι τρομοκρατών που συνεχώς ενισχύονται με «νέο αίμα». Όμως, τέτοια φαινόμενα δε μπορεί να αντιμετωπίζονται με πολιτική ορθότητα. Κάποτε πρέπει να ειπωθούν αλήθειες. Μία εξ αυτών είναι ότι η ίδια η κοινωνία δεν είναι «εκπαιδευμένη» στο να καταδικάζει τέτοιες ενέργειες. Ειδικά στα χρόνια της κρίσης οι Έλληνες έχουν μάθει να μισούν τον αντίπαλο. Έχουν μάθει να καταριούνται τους πολιτικούς, ακόμη κι εκείνους που προσέφεραν στη χώρα. Έχουν μάθει να μην ακούνε την αντίθετη άποψη με νηφαλιότητα. Έχουν μάθει να σκοτώνονται στους δρόμους για ψύλλου πήδημα αλλά ταυτόχρονα να αδιαφορούν για το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κίνδυνο.

Η πατρίδα μας έχει μάθει να μισεί, είναι βαθιά διχασμένη και βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Μια χώρα «χύμα», που δεν πράττει ούτε τα αυτονόητα για την προστασία όχι μόνο των πολιτικών αλλά και των απλών πολιτών. Μια χώρα που οι κυβερνήσεις τους έχουν άλλες προτεραιότητες. Όπως π.χ. η σημερινή η οποία ως πρώτο νομοθέτημα στη Βουλή το 2015 έφερε το νόμο Παρασκευόπουλου που έβγαζε από τις φυλακές τρομοκράτες και ποινικούς. Που κατήργησε τις φυλακές υψίστης ασφαλείας που διαθέτουν όλες οι σοβαρές χώρες. Και που δείχνει μια προκλητική ανοχή στην αντιμετώπιση της καθημερινής τρομοκρατίας των μπαχαλάκηδων.

Όμως, ακόμη και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν ευθύνες. Πόσες φορές ακούσαμε ότι θα βγουν οι κουκούλες από τα Εξάρχεια; Πόσοι και πόσοι δεν υποσχέθηκαν ότι θα τιμωρηθούν οι δολοφόνοι της Μαρφίν; Πόσες προσπάθειες έγιναν ώστε οι μπαχαλάκηδες να εκλείψουν;

Όσο, όμως, οι τρομοκράτες, οι κουκουλοφόροι, οι οπαδοί στα γήπεδα, οι νεοναζί και οι τραμπούκοι «νομιμοποιούνται» με διάφορους τρόπους τόσο θα συνεχίζει η χώρα να είναι ένα απέραντο μπάχαλο. Εντάξει, φταίνε οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί, οι κρατικοί υπάλληλοι, οι μνημονιακοί, οι δεξιοί, οι αριστεροί και ούτω κάθε εξής. Ο ελληνικός λαός δεν φταίει σε τίποτε; Η «σοφία» του δεν αμφισβητείται; Εδώ τα πρώτα χρόνια της «17 Νοέμβρη», αλλά και μέχρι τη σύλληψή της, υπήρχε μεγάλη μερίδα του κόσμου που τους στήριζε και θα τους… ψήφιζε σε εκλογές.

Εδώ οι κουκουλοφόροι που καίνε και σπάνε έχουν χαρακτηριστεί «οργισμένη γενιά» ή «τα κακόμοιρα τα παιδιά, βγάζουν όλο το άχτι τους στην κοινωνία». Εδώ η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής βρίσκεται στη Βουλή τόσα χρόνια και δέρνει βουλευτές. Εδώ οι νεοναζί είναι δίπλα μας, στα σπίτια μας, στα σχολεία μας. Κι εδώ η βία σε όλες τις μορφές της (πολιτική, οικογενειακή, επαγγελματική) ζει και βασιλεύει, είναι μέρος της καθημερινότητάς μας.

Αλλά και η έλλειψη θέλησης ή η ανικανότητα δεν αφήνουν ούτε κι εκείνους που έχουν αγαθές προθέσεις. Εδώ κάναμε πέντε χρόνια να πιάσουμε την Πόλα Ρούπα ενώ ο… Σώρρας μας κοροϊδεύει από κάπου και θα πιάσουμε τους τρομοκράτες;

Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία είναι σάπια. Το ελληνικό φιλότιμο, η ευθυκρισία, η ανοχή, ο διάλογος, ο ευγενής συναγωνισμός, η κουλτούρα συνεννόησης ακόμη και για τα προφανή, έχουν χαθεί. Κι όταν η κοινωνία είναι σάπια, τότε και το πολιτικό προσωπικό θα έχει ανάλογη κατάληξη. Και θα συνεχίσει να βρίσκεται σε κίνδυνο η αστική δημοκρατία, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαΐου 28, 2017