Το αντίο του Κυριάκου στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη: "Αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του" - ΒΙΝΤΕΟ

"Με είδες εκεί που ήθελες και αυτό μαλακώνει κάπως τον πόνο μου" είπε κατά τον επικήδειο που εκφώνησε για τον πατέρα του ο πρόεδρος της ΝΔ. "Είχες τη γενναιότητα να κοντύνεις εσύ ενώ ψήλωνα εγώ για να μην είναι βαριά η σκιά σου πάνω μου", είπε επίσης ο κ.Μητσοτάκης, τονίζοντας ότι τώρα ο πρώην πρωθυποργός βρίσκεται με την αγαπημένη του Μαρίκα

Θοδωρής Λαπαναΐτης

Σε έντονα φορτισμένο κλίμα με σπασμένη φωνή και σε θυελλώδη χειροκροτήματα ο πρόεδρος της ΝΔ είπε το ύστατο χαίρε στον πρώην πρωθυπουργό και πατέρα του τονίζοντας ότι «ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι όπως πάντα αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του».



Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε κατά τον επικήδειο λόγο του: «Σε θυμάμαι μικρό παιδάκι όταν ήμασταν εξόριστοι να με πηγαίνεις με το μετρό στο Παρίσι. Είχες τη γενναιότητα να κοντύνεις εσύ ενώ ψήλωνα εγώ για να μην είναι βαριά η σκιά σου πάνω μου. Σου είπα αυτά που ήθελα και με είδες εκεί που ήθελες. Αφήνεις πίσω σου το πιο ωραίο και σημαντικό. Μια μεγάλη και ωραία οικογένεια. Παιδιά εγγόνια και δισέγγονα. Ήσουν το αποκούμπι μας, κολώνα και βράχος του σπιτιού μας. Μας έμαθες να νιώθουμε αυθεντικοί και να είμαστε υπερήφανοι και δεν μας άφησες να ξεχάσουμε ότι μαζί με τα προνόμια υπάρχει και ευθύνη. Σήμερα η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Κρήτη στέκεται σιωπηλή και βουρκωμένη μπροστά σε ένα ωραίο άντρα που ξεκινάει για το τελευταίο του ταξίδι».

Συνοψίζοντας την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο γιος του Κυριάκος τόνισε στον δικό του αποχαιρετισμό προς τον πρώην πρωθυπουργό: «Όποιος θέλεις να ξέρει αληθινά ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ας αναλογιστεί τον τόπο που επέλεξε για την τελευταία κατοικία του. Ένα μικρό αγροτικό νεκροταφείο χωρίς καμία πολυτέλεια. Κανένας περαστικός δεν θα μπορεί να φανταστεί ότι εκεί κείτεται ένας σπουδαίος άνδρας. Σου έφτανε να είσαι με τη Μαρίκα σου. Με θέα το ακρωτήρι και τα Λευκά Όρη. Εκεί που έκανες τα πρώτα σου βήματα διδάσκοντας γενναιότητα και φρόνηση».

Χαρακτήρισε τον εκλιπόντα «τελευταίο μιας γενιάς που πέρασε ανάμεσα σε συμπληγάδες» προσθέτοντας ότι «κοιτούσες μακριά και μπροστά. Η πολιτική σου παρακαταθήκη είναι αειθαλής και το παράδειγμά σου οδηγός. Μας έμαθες να λέμε την αλήθεια και να μην κολακεύουμε το λαό. Να επιδιώκουμε την ενότητα και όχι το διχασμό. Μας έδειξες την αγάπη για το κοινοβούλιο και ότι το μέλλον τη Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης. Απλές κουβέντες μιας πολυκύμαντης ζωής».

«Σε ικανοποιούσε αλλά δε σου αρκούσε, -συνέχισε- γιατί ήξερες ότι το κακό που πάλεψες μια ζωή είναι πάντα εν ζωή. Ο λαϊκισμός ο φθόνος η μισαλλοδοξία παραμένουν συνοδοιπόροι στη ζωή μας. Στη δική μας γενιά επαφίεται να τα αντιμετωπίζουμε». Κάνοντας αναφορά σε αγαπημένους του Επιτίμου προέδρου της ΝΔ στίχους του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε «Μεγάλο το βάρος μεγαλύτερη η ευθύνη».

«Πίσω από τον πολιτικό αντίπαλο υπήρχε ένας ζεστός άνθρωπος που άγγιξε πολλές ψυχές. Πίσω από τα πρωτοκόλλα και τις τιμές που αποδίδει η Ελληνική Πολιτεία, χιλιάδες συμπολίτες μας θα χύσουν ένα δάκρυ βουβό» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μητσοτάκης.
Ολόκληρος ο επικήδειος του Κυριάκου Μητσοτάκη

"Όποιος θέλει να ξέρει αληθινά ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ας αναλογιστεί τον τόπο που επέλεξε για τη μόνιμη κατοικία του.

Ένα μικρό αγροτικό νεκροταφείο στον Αργουλιδέ Χανίων. Πέντε κυπαρίσσια, λίγα λουλούδια κι ένα πέτρινο εκκλησάκι.

Ούτε μνήμα μαρμάρινο ούτε, βέβαια, καμία πολυτέλεια.

Ένας ανυποψίαστος περαστικός δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι ένας σπουδαίος άνδρας κείτεται εκεί.

Όμως, αυτό ήθελες. Δεν είχες ανάγκη από κάτι παραπάνω.

Η ζωή σε γέμισε εμπειρίες και δεν περίμενες των σοφιστών τον έπαινο για να κάνεις τον δικό σου απολογισμό.

Σου έφτανε να είσαι μαζί με την Μαρίκα σου, τον «Κοπέρνικο», όπως χαριτολογώντας την αποκαλούσες.

Και, βέβαια, με θέα παντοτινή το αγαπημένο σου Ακρωτήρι. Και με συντροφιά τα Λευκά Όρη.

Εκεί που περπάτησες αγέρωχος με την κατσούνα σου. Εκεί που έκανες τα πρώτα σου πολιτικά βήματα, διδάσκοντας γενναιότητα, αλλά μαζί και φρόνηση.

Και στερνή σου επιθυμία, όταν με δυσκολία πια έβγαινε η φωνή σου, ήταν να μην σταλούν στεφάνια στην κηδεία σου, αλλά να φυτέψουμε στη μνήμη σου ένα δάσος στα βουνά της Κρήτης.

Ήσουν ο τελευταίος μιας γενιάς που πέρασε ανάμεσα από Συμπληγάδες.

Αλλά και μιας γενιάς που δεν έμεινε ποτέ από αντοχή, που ένιωσε μέσα της βαθιά τις δυνατότητες της πατρίδας μας και πίστεψε σ’ αυτές.

Μιας γενιάς για την οποία τίποτα δεν έδειχνε αδύνατο ή ακατόρθωτο.

Και σήμερα, που η Ελλάδα δείχνει αποσβολωμένη μπροστά στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες μιας μεγάλης κρίσης, τα λόγια σου δεν είναι για να μας θυμίζουν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν….

Είχες, άλλωστε, απόλυτη επίγνωση ότι η Ιστορία δεν γράφεται με τα «αν» και ότι ο χρόνος δεν γυρίζει ποτέ πίσω.

Γι’ αυτό και το βλέμμα σου ήταν πάντα εστιασμένο στο μέλλον. Κοιτούσες μπροστά και μακριά κι αυτή ήταν η δύναμή σου.

Η πολιτική σου παρακαταθήκη είναι αειθαλής, όπως, εξάλλου, αειθαλής υπήρξες και εσύ. Και το παράδειγμά σου είναι οδηγός για όλους μας.

Να λέμε την αλήθεια και να μην κολακεύουμε το λαό. Να σεβόμαστε τη Δημοκρατία και τους κανόνες της. Και ειδικά το Κοινοβούλιο, το οποίο τόσο πολύ αγάπησες.

Να επιδιώκουμε την ενότητα και όχι το διχασμό. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης.

Απλές κουβέντες που ενσταλάχτηκαν μέσα σου στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής, μιας ζωής πολυκύμαντης και συναρπαστικής.

Σε ικανοποιούσε και σε στεναχωρούσε, ταυτόχρονα, που ήσουν μπροστά από την εποχή σου και που δικαιώθηκες εν ζωή. Σε ικανοποιούσε, αλλά δεν σου αρκούσε.

Και δεν σου αρκούσε, όχι γιατί ήσουν ματαιόδοξος, το αντίθετο. Αλλά γιατί ήξερες ότι το κακό το οποίο πάλεψες μια ζωή, είναι πάντα ζωντανό.

Ο λαϊκισμός, ο φθόνος, η μισαλλοδοξία, ο διχασμός παραμένουν, δυστυχώς, θλιβεροί συνοδοιπόροι της ιστορικής μας διαδρομής.

Και τώρα, στη δική μας γενιά περνά το χρέος να αντιμετωπίσουμε το λαϊκισμό, το φθόνο, τη μισαλλοδοξία, το διχασμό.

Γι’ αυτό και σου άρεσε τόσο πολύ να μας θυμίζεις τους στίχους του αγαπημένου σου Κωστή Παλαμά: «Χρωστάμε εις όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί».

Μεγάλο το βάρος, μεγαλύτερη η ευθύνη.

Αλλά, πάνω από όλα, η συμβουλή σου σε εμάς τους νεότερους ήταν πολύ απλή:

Να αγαπάτε τους συνανθρώπους σας και να ξεκινάτε πάντα με διάθεση να τους βοηθήσετε.

Γιατί πίσω από τον πολιτικό αντίπαλο που πολλοί προσπάθησαν να σπιλώσουν, υπήρχε ένας ζεστός άνθρωπος με μεγάλη καρδιά, που άγγιξε πολλές ψυχές.

Και πίσω από τα πρωτόκολλα και τις τιμές που με κάθε επισημότητα σου αποδίδει σήμερα η Ελληνική Δημοκρατία, χιλιάδες συμπολίτες μας θα χύσουν ένα δάκρυ βουβό.

Γιατί πέτυχες αυτό που μας παρότρυνε ο ποιητής όταν γράφει: «Να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου … μη χάνοντας το απλό φέρσιμό σου».

Σε θυμάμαι μικρό παιδάκι, όταν ήμασταν εξόριστοι τα χρόνια της Δικτατορίας, να με πηγαίνεις με το μετρό στο Παρίσι. Καθώς μεγάλωνα, δεν είχες πολύ χρόνο να μου διαθέσεις.

Είχες, όμως, τη γενναιότητα να κοντύνεις εσύ, καθώς εγώ ψήλωνα, έτσι ώστε η σκιά σου να μην είναι πολύ βαριά επάνω μου.

Και καθώς τα χρόνια πέρασαν, βρήκαμε αυτήν την όμορφη ισορροπία, που μας επέτρεπε να έχουμε το δικό μας ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας.

Σου είπα αυτά που ήθελα και με είδες εκεί που ήθελες. Κι αυτό κάπως μαλακώνει τον πόνο.

Αφήνεις πίσω σου το πιο ωραίο και σημαντικό: Μια μεγάλη, μια ενωμένη οικογένεια. Τέσσερα παιδιά, δεκατρία εγγόνια, δεκατρία δισέγγονα και δύο ακόμα που δεν θα προφτάσεις να γνωρίσεις.

Για την καθεμία και τον καθένα ξεχωριστά, ήσουν η κολώνα του σπιτιού, ένας βράχος σταθερότητας στον οποίο όλοι βρίσκαμε καταφύγιο, για τις μικρές ή μεγάλες μας ανησυχίες.

Μας έδειξες ότι η ζωή είναι ένα βιβλίο γεμάτο εκπλήξεις και πως το αληθινό μέτρο της επιτυχίας είναι να μπορούμε να σηκωνόμαστε ξανά, όταν πέφτουμε.

Μας έμαθες να νιώθουμε αυθεντικοί και να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε. Αλλά δεν μας επέτρεπες ποτέ να ξεχάσουμε ότι, μαζί με τα προνόμια, έρχονται υποχρεώσεις και μια μεγάλη ευθύνη.

Θα έρθει η ώρα που η γλυκιά σου ανάμνηση θα φέρει το χαμόγελο στα χείλη μας, πριν τρέξουν τα δάκρυα από τα μάτια μας. Αλλά όχι ακόμα.

Σήμερα, ολόκληρη η Ελλάδα, και ιδιαίτερα η Κρήτη, στέκεται σιωπηλή και βουρκωμένη μπροστά σε έναν άνδρα σπουδαίο, που ξεκινάει το τελευταίο του ταξίδι.

Όπως πάντα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του.

Και ας είναι ελαφρύ το χώμα της κρητικής γης που θα τον υποδεχθεί.

Καλό σου ταξίδι".
Ο επικήδειος του Προέδρου της Δημοκρατίας

Ως «κορυφαίο ηγέτη που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην πολιτική, για πάνω από 50 χρόνια», χαρακτήρισε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Στη συνέχεια του επικήδειου, ο Πρ. Παυλόπουλος υπογράμμισε τις τέσσερις παρακαταθήκες που άφησε πίσω του ο εκλιπών:

-Η υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Αντίθετος σε κάθε είδους δυνάστη, ο Κων. Μητσοτάκης πίστευε ότι η στήριξή της είναι στάση ζωής, σημείωσε εμφατικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

-Η αφοσίωση που ο πρώην πρωθυπουργός επέδειξε στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. «Ίσως, ο τελευταίος κορυφαίος κοινοβουλευτικός άνθρωπος», είπε για τον Κων. Μητσοτάκη ο Πρ. Παυλόπουλος. Και θυμήθηκε τότε που αγόρευε στο Κοινοβούλιο, πάντα χωρίς στόμφο, συμπλήρωσε.

-Η πίστη στο ευρωπαϊκό ιδεώδες. Ιδίως μετά τη Μεταπολίτευση, ο πρώην πρωθυπουργός δραστηριοποιήθηκε ώστε η πορεία της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη να είναι νομοτελειακή, και για το σκοπό αυτό συνεργάσθηκε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

-Τέταρτη παρακαταθήκη, πιο σημαντική και κρίσιμη σήμερα, σύμφωνα με την αξιολόγηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, η ενότητα και η ομόνοια. «Ήξερε, καλύτερα από τον καθένα, το τίμημα του διχασμού», είπε ο Πρόεδρος, για να καταλήξει:

«Ο δρόμος της Ελλάδας είναι μέσα στην Ευρώπη. Σε αυτήν την Ευρώπη ανήκουμε και αγωνιζόμαστε για να ξαναβρεί τις ρίζες της… Τα μεγάλα και τα σημαντικά πρέπει να τα κάνουμε ενωμένοι. Άλλωστε, εκείνα που μας χωρίζουν είναι πολύ λιγότερα από όσα μας ενώνουν».

«Ιστορικό ηγέτη, διακεκριμένο πολιτικό και σπουδαίο Έλληνα» χαρακτήρισε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης κάνοντας λόγο για «εξέχουσα προσωπικότητα μιας γενιάς πολιτικών που συνέβαλε στην ανοικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας» ενώ πρόσθεσε ότι τον χαρακτήριζε «γενναιότητα». Μάλιστα κάνοντας έμμεση αναφορά στο πως αντιμετώπισε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τη δολοφονία του γαμπρού του Παύλου Μπακογιάννη σημείωσε ότι ήταν «στέρεη φωνή σύνεσης» που «στάθηκε όρθιος την ώρα της οικογενειακής τραγωδίας καλώντας σε υπεράσπιση της δημοκρατίας» συμβάλλοντας στην «εμπέδωσε της συμφιλίωσης» και εξήρε το όραμά του για μια Κύπρο ελεύθερη, ευρωπαϊκή χωρίς κατοχή.

Στο ύστατο χαίρε στον πρώην πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, έδωσαν το "παρών" πλήθος κόσμου και σύσσωμη η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας.

Δυσάρεστη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ορισμένοι εκ των παρισταμένων αποδοκίμασαν τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ Πάνο Καμμένο.

Με χειροκροτήματα υποδέχθηκαν τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ.

Με χειροκροτήματα έγιναν δεκτοί και οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς.

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)

Δημοσίευση: Ιουνίου 01, 2017