Σε vertigo η κυβέρνηση, σε πολυετή λιτότητα η χώρα

Του Γιάννη Κ. Τρουπή

Ζούμε σε μία χώρα που εδώ και πολλά χρόνια ο καθένας «ό,τι δηλώνει» είναι.

Ο άγραφος ελληνικός αυτός κανόνας φαίνεται να βρίσκει εφαρμογή και στην συγκεκριμένη κυβέρνηση, μια και όπως η ίδια δήλωσε «με την συμφωνία της Πέμπτης πήρε όσα ήθελε».

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική, που εκθέτει ουσιαστικά το Μέγαρο Μαξίμου αφού τα πεπραγμένα της, τη διαψεύδουν. Μια σύντομη ματιά θα πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πήρε όσα ζητούσε, αλλά έλαβε και παραπάνω σκληρά μέτρα, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα, όπως προκύπτει από την ανάλυση που κάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κείμενο της συμφωνίας.

Ήταν φθινόπωρο του 2016, όταν ο Αλέξης Τσίπρας σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν με απόλυτο τρόπο,  ότι η δεύτερη  αξιολόγηση, η διευθέτηση του χρέους και η ένταξη της Ελλάδας στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης θα ολοκληρώνονταν ταυτόχρονα. Η συνέχεια όμως διέψευσε το κυβερνητικό σχεδιασμό. Οχτώ μήνες μετά, μόνο που έγινε ήταν το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, μετά από πολλούς μήνες καθυστέρηση και αφού η κυβέρνηση φόρτωσε τους Έλληνες πολίτες με άλλα 5,1 δις ευρώ μέτρα, με περικοπή συντάξεων, μείωση αφορολογήτου ορίου, κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων για τα φτωχότερα νοικοκυριά, εξοντωτικές εισφορές για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Κινήσεις που ανέβασαν το συνολικό λογαριασμό μέτρων στα 14,5 δις ευρώ.  Στην ΝΔ , όπου το κείμενο της συμφωνίας αποτελεί αντικείμενο λεπτομερούς ανάλυσης επιχειρούν να αποδομήσουν σημείο προς σημείο το επιχειρούμενο νέο κυβερνητικό success story:

Πρώτο. Σύμφωνα λοιπόν με τις διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου, «το κυριότερο σημείο της σημερινής απόφασης είναι η – για πρώτη φορά – σαφής δέσμευση του Eurogroup ότι θα υποστηριχθεί η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές».

Στον ισχυρισμό αυτό, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαντά ότι η διατύπωση αυτή είναι επανάληψη αντίστοιχης που υπήρχε στη Δήλωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012 : [As was stated by the Eurogroup on 21 February 2012, we are committed to providing adequate support to Greece during the life of the programme and beyond until it has regained market access].Αγνοεί μάλιστα ότι  η επανάληψη της ίδιας περίπου πρότασης, στο σημερινό πλαίσιο, απομακρύνει την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μέχρι, τουλάχιστον, λίγο πριν τη λήξη του τρίτου Μνημονίου.

Δεύτερο. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «έγινε δεκτή η γαλλική πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης, που αποτελούσε πάγια διαπραγματευτική θέση της Κυβέρνησης από το 2015». Παρακάτω όμως στο κυβερνητικό non paper, σύμφωνα με γαλάζια στελέχη, η ίδια αποκαλύπτει το ψέμα της καθώς παραδέχεται ότι «η γαλλική πρόταση … μετατρέπει τους ευρωπαίους εταίρους, σε συμμάχους στο στόχο της ανάπτυξης, αφού όσο περισσότερο μεγεθύνεται η ελληνική οικονομία, τόσο λιγότερο θα χρειαστεί να απομειώσουν το χρέος».

Δηλαδή, όσο περισσότερο αυξάνεται το εθνικό εισόδημα των Ελλήνων, το μέρισμα της ανάπτυξης να μην πηγαίνει στους πολίτες, αλλά στους δανειστές.

Τρίτο. Το Μέγαρο Μαξίμου τονίζει ότι «αποφασίστηκε περίοδος χάριτος και επέκταση της ωρίμανσης μέχρι 15 χρόνια σίγουρα».

 «Ξεχνάει» η κυβέρνηση, απαντά η Πειραιώς, να πει στους πολίτες  ότι η ακριβής φράση είναι από «0 έως 15 χρόνια». Είναι δυνατόν Ελληνική Κυβέρνηση να αποδέχθηκε το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστούν καθόλου δύο από τα τρία διαθέσιμα εργαλεία για την ελάφρυνση του χρέους, δηλαδή η επιμήκυνση της περιόδου χάριτος και αποπληρωμής αναρωτιούνται γαλάζια στελέχη.

Τέταρτο. Η κυβέρνηση επιμένει να παρουσιάζει ως επιτυχία το ότι «καθορίστηκαν τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 2% από το 2023 και κατά μέσο όρο περίπου στο 2% ως το 2060». Αυτό είναι σημαντικό τονίζει το Μαξίμου γιατί διαφορετικά η Ελλάδα με βάση τις υποχρεώσεις της από το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ευρωζώνης «θα υποχρεούνταν να έχει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 2,6% στο μακροπρόθεσμο διάστημα και όχι 2%, όπως τελικά συμφωνήθηκε». Πρόκειται για ομολογία της πολυετούς λιτότητας, εξοντωτικής για την περίοδο 2018 - 2022 και πολύ σκληρής μέχρι το 2060 λένε στην ΝΔ και συμπληρώνουν πως αποδεικνύεται ότι η πρόταση της ΝΔ για πρωτογενή πλεονάσματα 2% του Α.Ε.Π. και όχι 3,5% του Α.Ε.Π. που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας για πολλά χρόνια, ήταν απολύτως ρεαλιστική.

 Γαλάζια στελέχη μάλιστα αναρωτιούνται γιατί ο κ. Τσίπρας, 2,5 χρόνια τώρα, δεν διεκδίκησε την ελάφρυνση του χρέους στη βάση της απόφασης του Eurogroup το Νοέμβριο 2012, ώστε αφού μειωθεί το χρέος να εξυπηρετείται η βιωσιμότητά του με πρωτογενή πλεονάσματα 2% του Α.Ε.Π.

Πέμπτο. Η κυβέρνηση επιμένει ότι «υπήρξε θετική εκτίμηση του Δ.Ν.Τ. σε σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους». Η πραγματικότητα λένε στην Πειραιώς ότι καμία τέτοια αναφορά δεν υπάρχει στο σχέδιο συμπερασμάτων του Eurogroup.

Επιπλέον, η Γενική Διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνεδρίαση του Eurogroup, τόνισε ότι πρώτα θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι θολές και πολλές προϋποθέσεις για την υλοποίηση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους και μετά να υπάρξει θετική Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους, ώστε να συμμετάσχει χρηματοδοτικά το Δ.Ν.Τ. στο Ελληνικό Πρόγραμμα. Προς το παρόν, απαντά η ΝΔ, θα πρέπει η Ελλάδα να υποστεί έναν ακόμη εξευτελισμό. Να υποβάλει αίτημα για μια «κατ’ αρχήν έγκριση» (Stand by Arrangement), ώστε να συμμετάσχει το Δ.Ν.Τ. χωρίς χρηματοδότηση στο Ελληνικό Πρόγραμμα, δηλαδή μια διαδικασία που έχει περιπέσει σε αχρησία εδώ και δεκαετίας και έχει χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά σε μη- αναπτυγμένες χώρες, όπως το Σουδάν και η Σομαλία…

Είναι φανερό ότι όλη διαχείριση από πλευράς της κυβέρνησης αποσκοπεί στο να σπρώξουν το χρόνο μπροστά. Μέχρι πότε όμως αυτή η τακτική θα μπορεί να αποφέρει οφέλη; Η συνέχεια θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Ραντεβού... από Σεπτέμβρη!

Δημοσίευση: Ιουνίου 20, 2017